stary podły ojciec który nie zasłużyl na moja opiekę

mam ojca ponad 80 lat, ja mam 30. mimo ze nie było w domu zadnej patologii miał wiele zachowan za które teraz nie mam najmniejszej ochoty sie nim opiekować a niestety mnie to przypadlo, nie wdawając sie w szczegóły. nie moge na niego patrzec nie mam ochoty przy nim chodzic odzywac sie ani odpowiadac na żadne pytania. uwaza mnie za swoja opiekunke służaca, uwaza ze wszystko mu wolno a jego nie obowiazuja zadne zasady zadne reguły współmieszkania z kims. on jest panem a wszyscy inni obok srednio istotni. probuje wszystko olewac robic swoje nie sluchac jego "madrosci" ale czasem, czesto ciezko. czy ktos ma podobnie ze swoimi rodzicami? jak sobie radzicie z taka sytuacja? jak? jak zyc z toksycznym człowiekm który powoli codziennie wysysa z ciebie energie do zycia zatruwa ci codziennosc. wiecej było złego i przykrego niz dobrego - dlatego nie moge patrzec z szacunkiem na pogłebiajaca sie starosc niedołeżność bezradnosc,

też nie lubię, olewam swojego starego. Chamski był dla mnie jak byłam mala i nastolatką, od tego czasu unikam rozmów z nim i dyskusji, za głupi jest, żeby z nim normalnie porozmawiać. Nie opiekowałabym się nim. Umieściłabym go w hospicjum czy czymś takim. Nawet patrzeć na niego nie chce. Taki mam uraz, do tego gada bez serca i durną krzywiącą się mordą

w każdym razie wiem jak to jest, wiem co czujesz. Ja bym nie umiała się przemóc i mu pomóc. Nie ruszyłabym się. Raz jak coś tam rozwalił to krzyczał o pomoc, żebym mu wiadro podała, to podałam mu, ale ze strachu przed nim, nie żeby pomóc tej gnidzie co w więzieniu powinna gnić, za krzywdę którą mi wyrządził i c***jowe życie które miałam, bo mi skrzywił psyche.

Jak go zabraknie to zmienisz zdanie. Wyrodne córki to najgorsza rzecz jaka się może przytrafić rodzicom.