Skocz do zawartości
Szukaj w
  • Więcej opcji...
Znajdź wyniki, które zawierają...
Szukaj wyników w...

Zarchiwizowany

Ten temat jest archiwizowany i nie można dodawać nowych odpowiedzi.

Gość gość

Piszemy prozą!

Polecane posty

Gość gość
aha, to moja teoria upadła niczym domek z kart. Dziecko siadło i rozpłakało sie nad rozlanym mlekiem.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Mądrość to skarb najcenniejszy Modliłem się i dano mi zrozumienie, przyzywałem, i przyszedł na mnie duch mądrości. Przeniosłem ją nad berła i trony i w porównaniu z nią za nic miałem bogactwa. Nie porównałem z nią drogich kamieni, bo wszystko złoto wobec niej jest garścią piasku, a srebro przy niej ma wartość błota. Umiłowałem ją nad zdrowie i piękność i wolałem mieć ją aniżeli światło, bo nie zna snu blask od niej bijący. A przyszły mi wraz z nią wszystkie dobra i niezliczone bogactwa w jej ręku.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Migotliwym blaskiem spowita Snuła marzenia kolorowe W zawiłym świecie szukała Podobnych sobie dusz zagubionych Z uśmiechem wplatała swoje myśli W kanwę ludzkich uczuć (sic) jutro poniedziałek Dobrej nocy Wszystkim ;)

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Po jutrze wtorek. Proszę niech jakaś dziewczyna wylize mi worek. Następnie środa. Błagam kobiety zróbcie mi loda. Dobry jestem wiem. Niemusi cię mnie chwalić. Zastanawiam czy nie wydać tomiku takiej. Proszę o opinie.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość Fobia społeczna
Kiedy wstaje przeszywa mnie strach. Boje się wyjść z łóżka. Ta ciągła gonitwa myśli. Sprzeciwić się jej nie mogę. Przecież co tylko wyjście do fryzjera. Co jeśli dowiedzą się kim jestem, Tak mało jest takich jak ja. Boje je lecz wstaje. Z bólem brzucha i życia.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość Do fobii społecznej
Proza daje mi ukojenie A nauka daje mi schronienie Kiedy myślę o Tobie prozo Jest mi łatwiej O nauko ma Ty dajesz mi pewność siebie Mimo, że nie wiem jeszcze tak wiele O moja Wielka Brytanio, Ty dałaś mi swój język, bym mogła rozmawiać Z Bogiem kiedy jest mi smutno. O uniwersalny, twe znaczenie zachęca mnie Do tego aby dążyć do zjednoczenia Wiary myśli i nadziei. Musimy myśleć jednakowo By zburzyć odwieczny system. O ma fobio społeczna. Znikaj precz, nie zadręczaj mnie!

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Zerojedynkowa a gdybyś napisała"dusz zagubionych podobnych sobie" nie brzmiało by to lepiej?

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Może i tak, ale z pewnością brzmiałoby łącznie wygląda lepiej!

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość zadyma
Rzeczywiście wystąpił błąd. Miało być: Podał go konduktorowi (BILET) :D Cieszy mnie, że się podobało. ;)

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
O ma fobio społeczna. Znikaj precz, nie zadręczaj mnie!.." Zniknij z mego życia grozo Daj mi ukojenie prozo ;D

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Litości, darmozjady. Czy wy wiecie, co to jest PROZA? :P

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Ja nie dbam o prawość Mam to gdzieś Proza będzie po mojemu I mam w nosie Was

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
O prozo moja, gdzieżeś ty bywała gdym ja w kolejce po poezję stojała!

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Naucz się pisać Marnoto amebo.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Marno wszędy, głucho wszędy ja już nie będy, już nie będy!

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Krajobraz był iście marsowy.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

×