Czy Wasze dzieci wolały Wasze matki teściowe od Was i im minęło?serce mi pęka

Współczuję

gość wczoraj Dzieciństwo podświadomie oddziałuje na całe nasze życie, pani ignorantko.

22:47 widać po Tobie. Nieźle zjechany beret

Nie rozumiem jak można zostawić dwuletnie dziecko i wyjechać za granicę na 2 miesiące a co dopiero pół roku. Nic dziwnego, że dziecko woli babcie, skoro mama dla niego nie miała serca zostawiając je to znalazł serce u babci.

Tak to właśnie jest jak babkę eksploatuje się do zajmowania się dzieckiem. Znam takie przypadki, że dziecko spędza więcej czasu z babką niż z matką. I potem tak to się właśnie kończy.

Raczej nie, choć miałam takie obawy, gdy wracałam do pracy. Jeśli były takie fazy, to zaledwie kilkudniowe. Dzieciaki kochają mnie ponad wszystko. Póki co, oczywiście :)

Babcia pewnie rozpieszcza i ma 100% czasu dla dziecka. Potem wychodzi na to że Ty zrzędzisz i nie masz na nic czasu bo wiadomo że trzeba posprzątać czy ugotować. Przejdzie mu jak trochę podrośnie i nie będzie można go już tak łatwo przekupić. Dzieci są cwane i idą często tam gdzie mają korzyść i swobodę. Mówi tak o babci bo wie że jej to sprawia przyjemność a babcia pewnie za to daje słodycze, puszcza tv i jest na każde zawołanie.

Tak się dzieje, gdy babcia emocjonalnie jest jak matka. Małe dzieci powinny być z matkami, a jeżeli są codziennie z babciami, to między babcią a dzieckiem nawiązuje się więź należna dziecku i matce. Babcia jest z dzieckiem, jest zrelaksowana, ma czas na aktywne spędzanie współnego czasu. Matka wraca z pracy, zagoniona, podminowana, urobiona, ma mało czasu dla dziecka. Więc normalne, że dziecko lgnie o osoby, która z nim jest w 100%.

Mój sąsiad zajmuje się wnukami. Jest wręcz dumny, że wnuczka woli jego niż własną mamę, wszystkim o tym opowiada i się śmieje z tego, że "mama jest zazdrosna". Myślę, że dużo zależy od postawy babci i dziadka.

Autorko, też miałam depresję poporodową. Emocjonalnie odtrącałam drugie dziecko przez jakieś dwa lata. Teraz kocham je ogromnie, ale więź dziecka jest słabsza do mnie niż np. pierwszego dziecka. Staram się to naprawić. Spędzaj z dzieckiem jak najwięcej AKTYWNEGO czasu. Dacie radę.

gość dziś 22:47 widać po Tobie. Nieźle zjechany beret xxx To raczej u Ciebie, widać to choćby po reakcji na kilka oczywistych słów prawdy. Agresją maskujesz nieszczęśliwe dzieciństwo nawet o tym nie mając świadomości :)

13:55 pseudo porady psychologiczne możesz dawać w rodzinie lub znajomym a najlepiej wykorzystaj tą "wiedzę" do tego żeby coś w końcu z sobą zrobić. Bez odbioru

Widzę że połowa z Was ma tu coś z głowami i wysuwacie jakieś delako idące wnioski. Ja też miałam depresję poporodową, przez 3 miesiące nie byłam w stanie wyjść z łóżka, córką zajmowała się moja mama na zmianę z mężem. Potem gdy było lepiej to już byłam ja i mąż. Jak córka miała 2 lata poszłam do pracy a ona była rok z moją mamą, potem poszła do przedszkola i była odbierana raz przez mnie, raz przez męża a czasem jak coś wypadło przez mamę do tego czasem była tam na sobotę i niedzielę i jeszcze u teściów czasem. Nigdy bym nie powiedziała że nie mam więzi z córką, mamy super kontakt a mała jest za mną i ciągle sobie to mówimy i okazujemy. Kocha obie babcie i żadnej nie faworyzuje. U każdej jest coś fajnego i każda jest super. Ale ja mam normalną rodzinę. Nikt nie robi dziecku wody z mózgu. Czy ojciec który śmieje się z córki jest normalny? Pewnie jeszcze nagaduje na matkę i przekupuje żeby czuł się ważny. Moja siostra wróciła do pracy po 9 miesiącach, dziecko non stop z teściową, nawet myślę że bardzo przesadzają i dziecko nigdy nie powiedziało że kocha bardziej babcię. Nie wiem komu współczuć skoro twierdzicie że straciłyście więź z dziećmi na całe życie...

Ale problem

Ale problem