chce sie pozalic, kto mnie pocieszy?

Jestem z moim facetem od 4 lat, mieszkamy razem, jestesmy szczesliwi... na 99%. Wiem ze w takich sytuacjach nie ma sie co porownywac do innych, ale coraz czesciej mam poczucie, ze cos jest nie tak. Po tych 4 latach razem nie jestesmy nawet zareczeni... innym jakos mniej czasu to zajmuje. Kazda rozmowa na ten temat konczy sie awantura, ze niepotrzebnie naciskam, wywieram presje, wymagam itp. Ze on planuje sie oswiadczyc w odpowiednim czasie, ale ten moment jakos nie nadchodzi. Okazji byly miliony, ale jest to wiecznie odkladane w czasie. Nie czuje sie komfortowo z tym wszystkim, mam poczucie, ze on nie traktuje mnie powaznie, jest ze mna, bo to wygodne, ale zostawia sobie furtke, na wszelki wypadek. On oczywiscie zaprzecza, ale co innego mialby powiedziec? Oboje jestesmy dorosli, zarabiamy, wiec nie chodzi o to, ze on np. nie ma kasy na pierscionek czy wesele. Malzenstwo nie jest dla mnie wazne ze wzgledow religijnych, bardziej chodzi mi o poczucie stabilizacji i np. gdyby cos mi sie stalo, to zeby mogl byc obok mnie w szpitalu. On to wszystko odklada. Martwi mnie to wszystko coraz bardziej, nie wiem co mam robic. Byl ktos w takiej sytuacji? Doradzicie, co mam robic?

Ja. My jestesmy razem 3,5 roku, po 30, oboje dobrze zarabiamy, oboje mamy mieszkania, moj facet od 3 lat gada o slubie!!! I o dzieciach.... a nic nie robi

a jak Ty sie z tym czujesz? Rozmawiacie w ogole o slubie i o wspolnej przyszlosci? ja mojemu ufam, wiem ze mnie nie zdradza i nie kombinuje na boku, ale slabo mi od tego przekladania na przyszlosc wspolnych planow. on mi mowi, ze jestem niecierpliwa, ale ile powinnam jeszcze czekac, zeby on uznal, ze jednak jestem cierpliwa?