O kupie słów kilka

Właśnie defekowałem. Kupa ekstremalnie konserwatywna i rutynowa, zdyscyplinowana, punktualna, karna. Rzekłbym nawet żołnierska. Tak srali pod Grunwaldem Waterloo, Verdun czy Berlinem. Gdybym umiał dziergać na drutach zrobiłbym jej mały wojskowy mundurek z włóczki. Mam na myśli samą czynność defekacji i przebieg wypróżnienia. Co do aromatu:
bardzo przyjemny zapach, taki kapuściano-jajeczno-fasolowy. Zauważalny, jakby zgniliznowaty, podejrzewam stosunkowo wysokie stężenie siarkowodoru. Ogółem kupa ma mocno wyczuwalny aromat, aczkolwiek o barwie stosunkowo łagodnej. Najbardziej przypomina zapachem pierdy. Nie jest to zapach utożsamiany z kupą poranną, która zazwyczaj uderza w bardziej słodko-kwaśne tony. Niemniej jednak lubię kiedy kupa tak właśnie pachnie.
Szczerze mówiąc jakbym miał porównywać tę kupę do różnych potraw, odpowiednikiem byłby zwykły, powszedni chleb. Z zaznaczeniem, że bardzo świeży, pyszny, rzemieślniczy chlebek prosto od pana piekarza z małej miejscowości. Aż bije od niej pierwotną czystością i prostotą. To jest kupa swojska. Taka nasza, polska. Ach...

Ja dziś tylko popierduję. Kupa wyjść nie chce. Za to popierduję radośnie, skocznie i zwiewnie. Zapach delikatny, tworzący przyjemną mgiełkę woni. Każdemu życzę takiego popierdywania. Dziękuję za uwagę. 

po pierwszej popołudniowej defekacji rozregulowały mi się jelita i czynność tę powtarzać musiałem jeszcze około 4 razy, kolor kupy w normie (odcienie brązu), konsystencja mieszana, raczej wodnista, zamach umiarkowany, jutro dam znać znowu co się działo