Zostanę babcią i zero radości ze strony mojej i rodziny

18-letni syn właśnie oznajmił mi wczoraj, że zostanie ojcem i chcę, by jego dziewczyna wprowadziła się do nas. W tym roku chłopak ma maturę, myślałam, że on ułoży sobie życie lepiej ode mnie. Ja sama go wychowywałam. Dokładniej to z pomocą rodziców. Mogłam uczyć się i pracować a teraz? Zostanę babcią, nawet bym się tego nie spodziewała.

Mieszkam w domu z rodzicami. Szczególnej złości nie widziałam, awantura była na cały dom. Prosiłam ich, żeby się nie wtrącali bo to jest w końcu mój syn. Wszystko mi wypomnieli, że oni przez lata go utrzymywali bo ja sama nie dałabym sobie rady. Mój ojciec pierwszy raz uderzył mojego syna w twarz - czego bym się nigdy nie spodziewała. Wnuka, któremu ciągle wchodził w tyłem od zabieranie po mecze, ryby, kino oraz kupowanie różnych drogich prezentów zachował się tak podle i nie zgodził się na to, żeby ta dziewczyna zamieszkała z nami pod jednym dachem. W dodatku narobił jeszcze wstydu mnie i mojemu synowi bo poszedł do rodziców tej dziewczyny i zażądał testów DNA bo on kolejnego pokolenia nie ma zamiaru utrzymywać. 

Niezła maniana. A ja nabijałem się z kumpla gdyż zmarnował młodość żeniąc się w wieku 22 lat. Rok później miał już dziecko. Tu jednak jest gorzej. Przyszły ojciec ma dopiero 18 lat.