Skocz do zawartości
Szukaj w
  • Więcej opcji...
Znajdź wyniki, które zawierają...
Szukaj wyników w...

Zarchiwizowany

Ten temat jest archiwizowany i nie można dodawać nowych odpowiedzi.

Gość Gość

Rodzice mnie ograniczają

Polecane posty

Gość Gość

Mam 19 lat. Mam dość ciągłych uwag rodziców, ciągle przed każdym spotkaniem rodzinnym gadają nie truj nikogo swoimi opowieściami, nie dręcz innych, nawet mi mama kiedyś szepnęła do ucha nie truj, albo mnie przywolywala ręką na imprezie jak z kimś rozmawiałam. Albo jeszcze jak jej się wreszcie kiedyś postawiłam że mam swoje sprawy, że sama odbieram towarzystwo to mnie mocno uderzyła w nogę i wyzwała od wścibskiej. Albo siostra kiedyś jak z ciocią rozmawiałam mówiła nie drecz cioci, obciachu mi narobiła, albo jak tańczyłam na weselu kiedyś ze znajomymi mamy i jej córka to mówiła nie drecz ich odciagnela mnie po prostu, a siostra od razu nie podchodz do nich więcej. Albo mama mówi że kuzynka będzie z chłopakiem to z nią nie pogadasz. Co chwila ojciec mówi do mnie misiu a ja nie lubię tego. Mama jeszcze mówi nie podchodz nie siadaj koło chłopaka swojej znajomej bo ta pomyśli że go jej odbijesz. Jeśli chodzi o mnie to uczę się na pasek, nie pije, nie pale, jestem cicha, spokojna. Lepsze mam relacje z ciocią i wujkami i kuzynami, gdyż mnie wspierają, życzą mi dobrze, chętnie że mną rozmawiają. Mam dosyć ograniczania, jeszcze zarzucali mi że się nie uczę że nie będę miała wykształcenia, że będę nikim i w ogóle. Czuję że jest coraz gorzej tzn źle się czuję po każdym strofowaniu, brzuch mnie boli, głowa, czuję że wrzody będą, nawet kiedyś w nocy nie mogłam spać. Czy iść do psychologa po maturze czy jeśli dobrze napisze maturę to wybrać studia zaoczne czy jak( myślę o farmacji, analityce medycznej, może chemii albo czymś pokrewnym). Chcę żyć jak normalna dziewczyna. Non stop się sprzeciwiają moim zamiarom. 

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Podejścia rodziców raczej nie odmienisz, jeśli nie pomogła zwyczajna szczera rozmowa. Postaraj się zdystansować i zadbać o swój komfort i psychikę. Jesteś już pełnoletnia, więc po maturze - jak najbardziej - możesz wyprowadzić się z domu rodzinnego, rozpocząć studia i pracę. Kształtuj własne życie, masz do tego prawo. Jeśli czujesz, że potrzebujesz, możesz też zasięgnąć porady psychologa, bądź psychoterapeuty.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

×