Tęsknię..

Jest ciągle w moich myślach. Znam drogę i chcę do niego wracać, ale zatrzymuje mnie świadomość, że znów będę go ranić. Nie umiem inaczej. On to wiedział, akceptował, ale zapewne też cierpiał. Bo ile razy można przepraszać? Wszystkie cudowne chwile przekreślam małym potokiem nienawistnych słów. Jestem skazana na samotność mimo młodego wieku. Wiem, że cierpiąc w samotności, nigdy nie zranię kochanej mi osoby, że nie dopuszczę do tego by mnie znienawidził. 

"Są tacy ludzie, którzy nigdy nie przestaną być dla nas ważni"..W tym bólu tęsknoty, widzę małe światełko nadziei, że nasze drogi znów się przetną w innej nieco relacji i dojrzałości. Tymczasem nie potrafię wbić się w górę.

Tęsknię..w myślach przytulam Cię, całuję. Śpij spokojnie.