Tatysynek

Od prawie roku jestem w dość szczęśliwym i układających się zwiazku z chłopakiem (19 lat). Uważam, ze jest to poważna i dojrzała relacja, ale coś stoi nam na drodze. Moj chłopak ma problemy na tle emocjonalnym, mianowicie przeżył traumę rodzinną i zmaga się z nerwicą lękową. Leczy się i ona sama nie jest aż taka trudnością - wiekszym problemem jest jego relacja z ojcem. Jest to dość chłodny człowiek, z którym pozostaje na relacjach neutralnych, nie przepadam za bardzo, ale tez nie żywię urazy. Ojciec mojego chłopaka stara się nieco odciąć od naszego zwiazku, nie mieszać się w niego, co bardzo mnie cieszy, ALE... moj chłopak był wychowywany w dużej mierze przez niego, dużo mu zawdzięcza i ta relacja przestaje być zdrowa. Chłopak pyta ojca o wszystko, miesza go w wiele naszych problemów, dzwoni z każdą trudnością, ciagle pyta o rady. Często to od ojca zależy nasze życie, nawet to, co zjemy czy jakis wyjazd. Jego tacie sie to nie za bardzo podoba, czasami go krytykuje i kpi z jego braku samodzielności  - pojawiają się awantury i błędne koło. Dobra relacja ojciec-syn bywa urocza, dopóki nie wykracza poza jakieś granice. Ta zdecydowanie je przekroczyła. Nie wiem co mam zrobić, bo z jednej storny wiem jak ciężko jest czasem mojemu chłopakowi, ale z drugiej to po prostu uciążliwe. Bardzo go kocham i nie chce zostawiać, stad cały ten wątek. Czy są jakieś szanse na to, by związek wyszedł na prostą, a moj chłopak się ogarnął?

Na jaką prostą? Uważasz że twój chłopak jest na krzywej (łac. curwa)??

A gdzie matka?

Pewnie na krzywej.

ten chłop to jeszcze dziecko przecież.