Być może pierwsza udana miłość

Cześć, z góry przepraszam, że tu piszę bo widzę, że to bardziej kobiece środowisko ale chciałbym prosić Panie o poradę. Mam 23 lata i do stycznia tego roku moje wszystkie sytuacje miłosne kończyły się porażką, przeważnie z mojej winy gdyż to dziewczyny były mną bardziej zainteresowane ale tę szansę przekreślała moja nie pewność siebie, tchórzostwo. Ogólnie miałem ze sobą duży problem w przeszłości, zwłaszcza w gimnazjum i technikum, nazywam to 7 lat w piekle, stąd mój samozwańczy pseudonim. Teraz gdy mam to wszystko za sobą, odciąłem się od tego, żyję inaczej, na nowo, zmieniłem się nie do poznania, charakterem i wyglądem aby lepiej zobrazować moją osobę można obejrzeć serial "Lucyfer" z Tom'em Ellis'em gdyż zobaczyłem w głównej postaci niesamowite podobieństwo ze sobą. Teraz przełomowy moment, w styczniu tego roku posmakowałem coś zupełnie dla mnie nowego, zdobyłem pierwszą pracę a wraz z tym pierwszych prawdziwych znajomych, przyjaciół i prawie pierwszą dziewczynę. To ona zaproponowała randkę, oczywiście się zgodziłem. Na zawsze zapamiętam ten moment, jej niesamowite spojrzenie w moje oczy. Nigdy żadna dziewczyna tak jak ona wtedy na mnie nie spojrzała. Jeśli można przedstawię teraz swój problem. Otóż boję się kolejnej porażki miłosnej. Z jednej strony pragnę z nią być. Z drugiej boję się, że jakikolwiek popełniony przeze mnie błąd będzie mnie kosztował jej utratą, że stracę w jej oczach, że nie będzie patrzeć na mnie tak jak wtedy dlatego też boję się pociągnąć tą przyjaźń dalej. Jak sobie z tym poradzić ?

5 minut temu, Gość Lucyfer napisał:

Cześć, z góry przepraszam, że tu piszę bo widzę, że to bardziej kobiece środowisko ale chciałbym prosić Panie o poradę. Mam 23 lata i do stycznia tego roku moje wszystkie sytuacje miłosne kończyły się porażką, przeważnie z mojej winy gdyż to dziewczyny były mną bardziej zainteresowane ale tę szansę przekreślała moja nie pewność siebie, tchórzostwo. Ogólnie miałem ze sobą duży problem w przeszłości, zwłaszcza w gimnazjum i technikum, nazywam to 7 lat w piekle, stąd mój samozwańczy pseudonim. Teraz gdy mam to wszystko za sobą, odciąłem się od tego, żyję inaczej, na nowo, zmieniłem się nie do poznania, charakterem i wyglądem aby lepiej zobrazować moją osobę można obejrzeć serial "Lucyfer" z Tom'em Ellis'em gdyż zobaczyłem w głównej postaci niesamowite podobieństwo ze sobą. Teraz przełomowy moment, w styczniu tego roku posmakowałem coś zupełnie dla mnie nowego, zdobyłem pierwszą pracę a wraz z tym pierwszych prawdziwych znajomych, przyjaciół i prawie pierwszą dziewczynę. To ona zaproponowała randkę, oczywiście się zgodziłem. Na zawsze zapamiętam ten moment, jej niesamowite spojrzenie w moje oczy. Nigdy żadna dziewczyna tak jak ona wtedy na mnie nie spojrzała. Jeśli można przedstawię teraz swój problem. Otóż boję się kolejnej porażki miłosnej. Z jednej strony pragnę z nią być. Z drugiej boję się, że jakikolwiek popełniony przeze mnie błąd będzie mnie kosztował jej utratą, że stracę w jej oczach, że nie będzie patrzeć na mnie tak jak wtedy dlatego też boję się pociągnąć tą przyjaźń dalej. Jak sobie z tym poradzić ?

Jak nie ruszysz z miejsca, to na pewno ją stracisz. Tak to. Jak jesteś szczery, to powinno wystarczyć. 

Musi cnotliwa

Dzięki za odpowiedzi

Nie zmarnuj tego chłopie. Mam nadzieję, że zmniejszyliście dystans- przytulaliście się, trzymaliście za ręce, może nawet były pocałunki? Jeżeli nie to nie zwlekaj z tym bo ją stracisz. Ja kiedyś zwlekałem z okazywaniem czułości względem dziewczyny, której się podobałem i z tego powodu ją straciłem. Byłem wściekły na siebie i moją nieznośną nieśmiałość gdyż ta dziewczyna  podobała mi się i straciłem szansę na bycie w związku z nią, a to był czas gdy nigdy wcześniej nie miałem dziewczyny. Zmarnowałem 100% sytuację na bycie po raz pierwszy w życiu w związku z wymarzoną dziewczyną. 

23 godziny temu, Gość Mario89 napisał:

Nie zmarnuj tego chłopie. Mam nadzieję, że zmniejszyliście dystans- przytulaliście się, trzymaliście za ręce, może nawet były pocałunki? Jeżeli nie to nie zwlekaj z tym bo ją stracisz. Ja kiedyś zwlekałem z okazywaniem czułości względem dziewczyny, której się podobałem i z tego powodu ją straciłem. Byłem wściekły na siebie i moją nieznośną nieśmiałość gdyż ta dziewczyna  podobała mi się i straciłem szansę na bycie w związku z nią, a to był czas gdy nigdy wcześniej nie miałem dziewczyny. Zmarnowałem 100% sytuację na bycie po raz pierwszy w życiu w związku z wymarzoną dziewczyną. 

Też prawda. Próbuje np. myśleć o przyszłości żebym powiedział sobie później kurcze warto było. Ogólnie mam teraz podejście do tego wszystkiego według łacińskiego przysłowia Carpe diem i to naprawdę pomaga