Pewien mężczyzna

Witam wszystkich. Chciałam z Wami podzielić się taką refleksją i przykładem z mojego życia. Mam 25 lat. Poznalam niedawno mężczyznę starszego ode mnie o ponad 10 lat. Atrakcyjny, pewny siebie, zabawny, na stanowisku. Od razu znaleźliśmy wspólny język, to samo poczucie humoru, gra słów, chemia, mnóstwo rozmów i przytulania. Ja jestem bardzo atrakcyjna, wiem, że mam śliczną twarz i figurę, bardzo w jego typie. W dodatku pracuje w oświacie, zaznaczam to, gdyż jest to coś co dzieli nasze światy. Co tu ukrywać, wiem, że zakochałam się w nim. Pierwszy raz w swoim życiu, naprawdę, bardzo. Myślę o nim dzień i noc i nie potrafię przestać. Jednak ta magia skończyła się, gdy zorientowalam sie, że zależy mu na tym, aby się ze mną przespać. On dążąc do tego staje się niecierpliwy, momentami niemiły w stosunku do mnie, gdy mu odmawiam. Widzę to i jego podchody. Ja nie potrafię się zdecydować mimo, iż bardzo go pragnę, gdyż widzę, że nie odwzajemnia mojego uczucia. Spotyka się też z innymi kobietami i nie ukrywa tego przede mną. Wiem, że jeżeli będę się z nim kochać, odstawić mnie później na bok bo przyslowiowo "zaliczy". Obecnie mamy przerwę, sporadycznie piszemy bo on chce kontaktu. Próbowalam o nim zapomnieć spotykając się z innym, ale gdy tylko zostałam pocalowana, ucieklam i poplakalam się w moim zaciszu marząc, aby wróciło to, co było na początku między mną, a tym, w którym się zakochałam. Nie chce, aby ktoś inny mnie całowal. Jestem wrażliwą osobą i przeżywam to, ale też ostrożną i dobrym obserwatorem. I teraz pytanie, trafiłam na mężczyznę, który jest świadom swojej atrakcyjności i który nie myśli o mnie poważnie, chce korzystać z życia, prawda?  Co uważacie? Pierwszy raz mam do czynienia z dojrzałym mężczyzną.