Samotnośc to ból duszy

Miałam ochotę pójść na koncert, ale po prostu nie mam z kim. Koncert się zaczął, a ja mam łzy w oczach, bo to jedyna okazja w moim życiu, aby gdzieś wyjść.  Od zawsze tak było..nieważne, czy byłam dzieckiem, czy dorosłą osobą. Po prostu utknęłam w samotni swojego domu...w czterech ścianach.

Masz rodzeństwo? Ja też zawsze sie tak czułam odkąd pamiętam. Myślałam, że z czasem to minie i łatwiej przyjdzie nawiąywanie znajomości, ale tak nie jest.

Każdy ma swoje życie i nikt nie zapyta się, jak się czujesz.

Samemu na koncert to strach w tych czasach...no może, jakbym była facetem. Jak mam nawiązać kontakty skoro nigdzie nie wychodzę? Praca tutaj nie ma znaczenia.

Może nie tyle niebezpieczne co pewnie niekomfortowe, bo większość ludzi jednak z kimś przychodzi. Ja nie lubie poznawać nowych ludzi, bo mam wrazenie, ze kazdy mnie negatywnie ocenia i jakoś odstaje od reszty, przez co czuje sie potem jeszcze gorzej, ale moze to przez aspergera.

Podasz mi jakiś kontakt?

Co znaczy nieosiagalna?Ja z nikim nie pisalem,nie kontaktowalem,nie umawialem sie takze dla mnie zadna osoba nie istnieje...Zreszta prosic sie kogokolwiek o cokolwiek jest bezsensem.To nie tak powinno wygladac ale morderstwo jest morderstwem a przesladowanie od powiedzmy 20 lat tez robi swoje...Dziekuje za uwage.

Autorko, jeszcze nie jeden koncert przed Tobą, to nie jest jedyna okazja w życiu.

Ludzi można poznać w pracy, na ulicy, w sklepie, na siłowni. Jedynym słowem wszędzie gdzie przebywacie. Wystarczy być bardziej otwartym.  Jeśli szukasz związku to jakieś aplikacje randkowe też mogą być dobrym pomysłem.

Ważne, żeby nie skreślać każdego, kto z wyglądu nie jest w Twoim typie, tylko dać szanse na te kilka spotkań.

Dobranoc i pozdrawiam.