Czy spokojne i dosc powazne dziecko moze miec Zespol Aspergera? Chodzi o mojego syna 22 miesiace

Kurcze, obserwuje mojego synka od dluzszego czasu, troche niepokoi mnie fakt, ze ma duzy dystans do obcych, do tego jest raczej ostrozny i ogolnie jest powaznym dzieckiem. Widze inne dzieci na placach zabaw i wydaje mi sie, ze moj ma w sobie malo takiej spontanicznosci, otwartosci, nie jest tez smieszkiem, tylko jest powazny. Nie mowi jeszcze za duzo, okolo 50 wyrazow, troche jest juz pierwszych zdan, bylam z nim u bardzo dobrej logopedki i powiedziala, ze syn jest spokojnym dzieckiem, ale wyklucza autyzm, bo wskaxuje palcem, dzieli pole uwagi, pokazuje zabawki, patrzy w oczy, bawi sie symbolicznie. Troche odetchnelam, ale zaczelam czytac i teraz meczy mnie Zespol Aspergera. Czy ma ktos z was takie dziecko ktore ma taki charakter a nie zaburzenie?

Ja nie tyle ze mam dziecko, ale podejrzewam sama u siebie ten zespół. Jako dziecko, byłam własnie bardzo spokojna, kazdy co przychodził to sie pytał, czemu jestem taka powazna... ale u mnie to jest milion innych symptomów, i chyba z samego faktu ze dziecko powazne nie ma co diagnozowac aspergera.

A czemu podejrzewasz u siebie ten Zespol? Masz problemy w kontaktach z ludzmi? 

Typowa przewrazliwiona matka która na siłę szuka symptomów choroby...to dziecko nawet 2 lat nie ma a ty się o jego mowe martwisz? Tak jak dorośli mogą być różni tak i dzieci.

Witam, czasami wieczorami przesiaduje na kafeterii, ponieważ zbieram materiał o chorobach psychicznych wśród kafeteriuszy. U Pani syna mamy przykład ewidentnego Aspergera. To jest wręcz nienormalne i zalecam kontakt z psychiatrą. 

Cieszę się, że mogłam pomóc.

Pozdrawiam. 

Ale ja sie naprawde martwie... 

1 godzinę temu, Gość Mirka napisał:

Kurcze, obserwuje mojego synka od dluzszego czasu, troche niepokoi mnie fakt, ze ma duzy dystans do obcych, do tego jest raczej ostrozny i ogolnie jest powaznym dzieckiem. Widze inne dzieci na placach zabaw i wydaje mi sie, ze moj ma w sobie malo takiej spontanicznosci, otwartosci, nie jest tez smieszkiem, tylko jest powazny. Nie mowi jeszcze za duzo, okolo 50 wyrazow, troche jest juz pierwszych zdan, bylam z nim u bardzo dobrej logopedki i powiedziala, ze syn jest spokojnym dzieckiem, ale wyklucza autyzm, bo wskaxuje palcem, dzieli pole uwagi, pokazuje zabawki, patrzy w oczy, bawi sie symbolicznie. Troche odetchnelam, ale zaczelam czytac i teraz meczy mnie Zespol Aspergera. Czy ma ktos z was takie dziecko ktore ma taki charakter a nie zaburzenie?

Trafilo Ci sie spokojne dziecko i od razu podejrzewasz chorobe.  To, ze bezstresowe wychowanie produkuje nieokielznane dzieci, nie oznacza, ze normalne dziecko jest chore.  Do czego to doszlo...

Moj syn z ZA jest bardzo spokojny, wyciszony, choc nie mial problemow z mowieniem i zaczal mowic bardzo szybko,  jest generalnie zdecydowanie  malomowny. Zyje troche wlasnym zyciem i zainteresowaniami.

Nie wymyślaj cudów na kiju. Wiele dzieci w tym wieku - a szczególnie chłopcy - nie ma jeszcze potrzeby socjalizowania się w zabawie, unika obcych (mój siostrzeniec jako maluch nie dał się przytulić nawet dziadkowi - dopiero potem mu przeszło). To jest normalny etap, nic w tym niepokojącego. To, że dziecko jest poważne i spokojne nie jest żadnym wskazaniem do ZA. Chłopcy zazwyczaj później dojrzewają, później też mówią. 

Istotne są inne sprawy - czy uporczywie powiela schematy, jakieś zachowania, rytuały (musi być dokładnie tak samo, jak nie to jest ogromny płacz). Dzieci z ZA nie radzą sobie z emocjami, często nadmiernie reagują - płaczem, krzykiem, bo nie potrafią wyrazić potrzeb, nie potrafią nazwać tego, co je drażni. Twój jest tylko spokojny, przestań szukać dziury w całym.

Nawiasem mówiąc - jako dziecko byłam wycofana, trudno nawiązywałam kontakty, ale wynikało to z mojej nieśmiałości, a nie żadnych zaburzeń.

Synek  nie ma schematow, rytualow,  chetnie probuje nowosci, ale z emocjami radzi sobie slabo, potrafi rzucic sie na podloge, choc trwa to krotko.

u nas tez jest problem z przytuleniem przez dziadka ktorego rzadko widzi. Nas przytula chetnie, nam posyla usmiechy ale np. zaczepiony przez sasiadke potrafi doslownie mrozic wzrokiem.

Ja tez jako dziecko bylam bardzo niesmiala, jeszcze w liceum, dopiero na studiach nabralam troche pewnosci siebie. 

Oczywiście, może mieć jakie tylko Ci się wymarzą zespoły, zwłaszcza takie, na które szkoła dostaje 4000 zapomogi w funduszach na zorganizowanie stanowiska indywidualnego nauczania.

14 minut temu, Gość Mirka napisał:

Synek  nie ma schematow, rytualow,  chetnie probuje nowosci, ale z emocjami radzi sobie slabo, potrafi rzucic sie na podloge, choc trwa to krotko.

u nas tez jest problem z przytuleniem przez dziadka ktorego rzadko widzi. Nas przytula chetnie, nam posyla usmiechy ale np. zaczepiony przez sasiadke potrafi doslownie mrozic wzrokiem.

To wszystko jest NORMALNE. To, co opisujesz - robi większość dzieci. Nikt nie lubi być obściskiwany przez nieznajomych, czy odpowiadać na głupie pytania sąsiadek. Szczególnie taki maluch. Ja tak miałam do późnej podstawówki, pamiętam że nie znosiłam powitań w rodzinie, witania się z ciotkami itd. Nie chodzi o takie przejawy buntu które opisujesz - tak robią wszystkie dzieci, bo ... są dziećmi.

Nie cuduj, wszystko z nim jest w porządku. Poza tym za parę miesięcy może się rozkręcić jak będzie miał ciągły kontakt z innymi maluchami. W tym wieku większość dzieci bawi się osobno - to widać choćby na placu zabaw. 

1 godzinę temu, Gość Miii napisał:

A czemu podejrzewasz u siebie ten Zespol? Masz problemy w kontaktach z ludzmi? 

z ludzmi mam problemy, tzn uwazaja w wiekszosci ze jestem dziwna.

Do tego mam słaba koordynacje ruchowa, pływac nie nauczyłam sie wcale a uczyłam sie latami, mam podwyzszona wrazliwosc na niektóre dzwieki, nie cierpie dotyku wełny, nie lubiłam sie przytulac, mam b bladą mimikę twarzy, kontakt wzrokowy nawiązuje ale krótki, problemy z rytmiką, ze snem, zyje we własnym swiecie, zamyslam sie, i wiele innych.  Wszystko to miałam od urodzenia, co najwazniejsze. Problemów z mowa nigdy nie miałam, ani uczeniem. mam lepsza pamiec niz inni i słuch. 

 Moze po prostu romantyczka z Ciebie? ;-) jesli masz taka potrzebe odwiedz psychiatre, ale co Ci da diagnoza w tak poznym wieku?

Po pierwsze autyzm nie jest chorobą, po drugie zespół Aspergera diagnozuje się u starszych dzieci, to o wiele więcej niż dziecko nieśmiałe, wycofane. Przestań cudować.

Matka wariatka, która z nudów doszukuje się w dziecku problemów