Rozpacz

Nie wiem, czemu tu piszę, ale to już chyba kwestia samotności w tej sferze życia, bo nikt o tym nie wie. Nie mogę się pogodzić z rozstaniem. Zostawił mnie człowiek, którego kochałam nad życie. Byliśmy razem 7 lat. Przeżyłam ciężkie załamanie i byłam kilka razy u psychiatry, ale teraz okazało się, że spotyka się z moją koleżanką, z którą miał już bliską relację pod koniec naszego związku. Znów się załamałam. A z nim wciąż się przyjaźnimy. Moje życie to tylko rozpacz i pustka, fakt, że mam rodziców, brata, przyjaciółkę za granicą i koleżanki na miejscu, właśnie skończyłam studia, a moja praca to moja pasja, nic nie zmienia. Mam bardzo dobre życie, a chcę tylko śmierci, bo to by była ulga w bólu. Poradzcie proszę, co robić. Nie potrafię niczym się już cieszyć. Boję się, że coś sobie zrobię.