Czy wasi drugoklasiści wracają sami ze szkoły?

A to niby czemu? Bo moje dzieci potrafią, w razie potrzeby, zrobić sobie śniadanie i iść na drobne zakupy? Bo moja córka nie dostaje ataku histerii na widok autobusu ,do którego wsiada bez rodziców, za to i tak z mnóstwem innych dzieci? Bo potrafi samodzielnie odrobić lekcje? Kiedy mnie potrzebuje, jestem. Bardzo ich kocham,ale skakanie nad nimi i ciumkanie nie ma sensu. Dzieci są zadbane, mają wszystko czego im trzeba,  w tym naprawdę mnóstwo uwagi i miłości od nas. Więc nie bardzo rozumiem powyższy komentarz... 

1 godzinę temu, Gość Gosc napisał:

Ale to prawda, że kiedyś jak rodzic odprowadzal, to był obciach. Dzisiejsze matki są bardzo przewrazliwione i nadopiekuncze; do szkoły eskorta, do sklepu w ogóle dziecko same puścić, to gwarantowany zawał,  obowiązkowe sleczenie z dzieciątkiem nad lekcjami, bo wrażliwe takie toto, no i nie rozumie, nie chce  mu się, kanapki samo nie zrobi, bo po co, zbyt wielki wysiłek.... Mam na myśli dzieci w wieku 7/8- 10/11 lat. Nieogarniete życiowo kompletnie , niezaradne, leniwe i roszczeniowe. Moje dzieci są uczone odpowiedzialnosci i życia, wiem,że wiele zależy też od charakteru, ale jak czytam czasem,co te madki wypisują, to aż szok.

Każdy z nas żyje inaczej nie oceniajmy. Nie zależy mi aby moje dziecko umiało gotować. Oboje z mężem mamy dobrą prace, sami nie gotujemy. Płacimy innym. 

1 godzinę temu, Gość Gosc napisał:

Ale to prawda, że kiedyś jak rodzic odprowadzal, to był obciach. Dzisiejsze matki są bardzo przewrazliwione i nadopiekuncze; do szkoły eskorta, do sklepu w ogóle dziecko same puścić, to gwarantowany zawał,  obowiązkowe sleczenie z dzieciątkiem nad lekcjami, bo wrażliwe takie toto, no i nie rozumie, nie chce  mu się, kanapki samo nie zrobi, bo po co, zbyt wielki wysiłek.... Mam na myśli dzieci w wieku 7/8- 10/11 lat. Nieogarniete życiowo kompletnie , niezaradne, leniwe i roszczeniowe. Moje dzieci są uczone odpowiedzialnosci i życia, wiem,że wiele zależy też od charakteru, ale jak czytam czasem,co te madki wypisują, to aż szok.

Aha, bo między dzieckiem 7letnim, które wszystko musi robić samo, bo tak sobie wymyśliła mamusia i takim, które nic nie robi, nie ma przestrzeni.  

17 minut temu, Gość Gosc napisał:

A to niby czemu? Bo moje dzieci potrafią, w razie potrzeby, zrobić sobie śniadanie i iść na drobne zakupy? Bo moja córka nie dostaje ataku histerii na widok autobusu ,do którego wsiada bez rodziców, za to i tak z mnóstwem innych dzieci? Bo potrafi samodzielnie odrobić lekcje? Kiedy mnie potrzebuje, jestem. Bardzo ich kocham,ale skakanie nad nimi i ciumkanie nie ma sensu. Dzieci są zadbane, mają wszystko czego im trzeba,  w tym naprawdę mnóstwo uwagi i miłości od nas. Więc nie bardzo rozumiem powyższy komentarz... 

Jak widzisz madka nie każdy porusza się autobusem. Wyobraź sobie, że są jeszcze tacy którzy maja czas, pieniądze i latają po dzieci helikopterem. Moje dziecko jako ciekawostka chciało jechać autobusem. Helikopter to dla niego chleb powszedni :)

Zrobienie sobie od czasu do czasu samemu śniadania lub drobnych zakupów, to jest robienie wszystkiego przez dziecko???? Kiedy byłam dzieckiem,miałam te 9 czy 10 lat, na prośbę mamy o pójście do sklepu po chleb i mleko, zbierałam się i szłam. Cóż to za problem? Lub gdy mama była ciężko chora, to żaden kłopot zrobić sobie kanapkę i jeszcze do tego herbatę dla matki,żeby nie musiała wstawać. Nie wychowałam się na wsi,tylko w dużym mieście, byłam momentami wręcz rozpieszczana, głównie przez dziadków, ale nie tylko. Miałam naprawdę niewiele obowiązków jak właśnie drobne zakupy, sprzątanie pokoju, nauka i czasem umycie kilku talerzy. To wszystko,do tego miałam ogrom czasu dla siebie. Ale nie wyobrażam sobie ,żeby nie robić kompletnie nic. Jak mama czy babcia wracała z ciężkimi siatami z zakupami, to nie gapilam się głupio w poszukiwaniu słodyczy, tylko pomagałam przy rozpakowaniu. Nie,bo musiałam, ale chciałam. Ja swoich dzieci do niczego nie zmuszam, same wiedzą co i kiedy powinny zrobić. Bo ,jak u koleżanki ostatnio widziałam, na jej prośbę, aby syn 13 letni skoczył po olej do sklepu obok,odpowiedział, żeby sama sobie poszła, bo on teraz robi misję w Gta i czemu nie kupiła chipsów ostatnio. Dramat.

4 minuty temu, Gość Gosc napisał:

Zrobienie sobie od czasu do czasu samemu śniadania lub drobnych zakupów, to jest robienie wszystkiego przez dziecko????

Już uderzasz w inne tony. Jak sobie przeczytasz jeszcze raz, co napisałaś w poście o tych "toto", to może dotrze. 

8 minut temu, Gość Gość napisał:

Już uderzasz w inne tony. Jak sobie przeczytasz jeszcze raz, co napisałaś w poście o tych "toto", to może dotrze. 

Madka nie zrozumie :)

To bardzo indywidualna sprawa i zależy od wielu czynników. Np czy dziecko idzie samo, jak daleko ma do przejścia, jak ruchliwa droga. Często dzieci majetnych ludzi są wożone ze względu bezpieczeństwa. Itd...

Starak dorosły a sam nie chodził. Wystarczyło chwile nieuwagi i tragedia gotowa. Także punk widzenia zależy od punktu siedzenia ...

Moj syn wracal jak mial 7 i pol roku. Do domu mamy 1,5 km.  Siedzial w domu sam 3 godz az ja wrocilam z pracy. Teraz mam corke w zerowce ale nie wiem od ilu lat pozwole jej wracac. Moze dopiero od 3 klasy. Syn byl bardziej dojrzaly.

Córka od 2 klasy wraca sama do domu. Najpierw miała 700m piechotą i jedno przejście bez sygnalizacji, teraz kiedy jest w 4 klasie dojeżdża do gej samej szkoły sama autubusem z przesiadką. 

Nie rozumiem niektórych. "13 lat nie pracuje bo musi dzieci zawozić i odwozić" co za brednia. Od czegoś są świetlice w szkole, można dogadać się z innym rodzicem z klasy dziecka, żeby naprzemiennie oboje zaprowadzać, dogadać się z przełożonym albo zatrudnić kogoś na rano, żeby dziecko do szkoły ogarnąć. Po lekcjach świetlica, przeważnie do 17. Ale nie, lepiej siedzieć na socjalu, hodować niedorajdy życiowe i dawać dziecku przykład rodem ze "Świata według Kiepskich" - jak zarobić a się nie narobić.