Zalowaliscie kiedyś posiadania czworonoga w mieszkaniu?

Nigdy. Bywało ciężko jak się nie chciało w deszcz czy mróz wychodzić, ale było trzeba. Było jeszcze ciężej jak był stary chory i umierał. Ale nigdy nie żałowaliśmy bo to co kontakt ze zwierzęciem daje człowiekowi jest nie do ocenienia. Dzieci też lepiej rozwijają cię przy zwierzęciu. 

2 godziny temu, Gość Gosc napisał:

Ja zaluje. Nasrane, naszczane wszystko poniszczone. Jak bierzesz szczeniaka to licz sie z tym ze tak to bedzie wygladalo. 9 razy dziennie chodzilam na spacer a mimo to obsranoec zalatwil sie po powrocie. Tyle nerwow przez niego stracilam ze masakra. 

Biorąc szczeniaka wyłożyłam cały pokój podkładami. Takimi co się chorym ludziom lub  dzieciom na łóżka daje. A ona sikała tylko w 1 kąciku. Po kilku dniach zostawiłam tylko ten jeden, kiedy minęła kwarantanna i zaczęłyśmy wychodzić nie robiła już nic w domu. Często wychodziłyśmy i naprawde bardzo szybko załapała że jak poszczeka na smycz to wyjdzie. Sama od siebie poszła pod drzwi i zaczęła płakać że chce wyjść patrząc w górę gdzie wisi smycz 

Coś w tym jest, że u posiadaczy zwierząt w domu występuje brzydki zapach. Nawet jeśli o te psiaki i o ich czystość bardzo dbają. Sami pewnie tego nie czują, bo przebywają tam na codzień, ale np osoba jak ja, która zwierząt nie posiada od razu to wyczuwa. Nocowałam kiedyś u koleżanki, spalysmy w jej łóżku którym na codzień śpi też jej pies i smród pościeli był straszny, aż zasnąć nie mogłam...do tego nie wyobrażam sobie jak pies może ie wysrac a potem wskakuje do łóżka i kladzie się na poduszce tym brudnym niewytartym tylkiem? Jak dla mnie to syfiarstwo

Generalnie, to położyć gościa w używanej pościeli jest fuj. Pościel po kimś to jak dla mnie śmierdzi i żaden pies w niej spać nie musi. 

Ja żałuję. Mam psa w mieszkaniu. Może nawet nie spacery są uciążliwe ale to, że bardzo gubi sierść. Do tego jest uparty i daje się we znaki. Mimo to nie oddam go nikomu. Jestem nauczona, ze jak sie bierze zwierze to jest sie z nim do końca. Po nim na pewno szybko nie bede miec innych zwierząt 

Psy śmierdzą. Sierść moczem/cieczką, a łapy popcornem. A jak wpierdzielają tylko chrupki zamiast kości, to i z ryja wali jak z kanalizacji. Fuj

Mam psa w mieszkaniu. 

Wychodzenie na spacer to relaks i przyjemność, przynajmniej nie mam otłuszczonego tylka a dotlenić się można tez. Same plusy. 

Jak załatwi swoje potrzeby fizjologiczne to jest podcierany mokrymi chusteczkami a łapy ma myte. Kąpany raz w tygodniu i wyczesywany także. 

Oprocz tego ze trzeba go zostawiać jak lecimy gdzieś to żadnej innej niedogodności nie ma. Bardzo wtedy tęsknimy za nim ale u mojej mamy ma się bardzo dobrze. 

Szybko nauczyłam załatwiać się na dworze, szybko ogarnął kąpiele i zna komendy a ze na początku broil w domu...to jak z małym dzieckiem. 

Siersc w domu odkurza codziennie roomba jak nas nie ma. 

Jeśli dla kogoś pies to utrapienie to niech nie kupuje/adoptuje i tyle. 

Ja żałuję i nie żałuję jednocześnie. Lubię mieć wokół siebie koty (gdy śpię poza domem brakuje mi mruczenia), ale nie przypuszczałam że będzie taka różnica w komforcie posiadania ich w mieszkaniu w bloku, a w domu z ogrodem (tak mieszkalam z rodzicami). W domu jednorodzinnym koty zawsze wyszalaly się na ogrodzie i do domu przychodzily wyciszone, zjeść, spać, lasic się. W bloku muszę znosić ich fazy szaleństwa na wlasnych meblach zamiast na drzewach. Nigdy nie mogę mieć np wazonu z kwiatami, bo zawsze przewroca. Oprócz tego strasznie kłaczą, trzeba by odkurzac praktycznie codziennie. Klaki w żarciu. Ciemne ubrania wiecznie oklaczone, przed wyjsciem zawsze trzeba objeżdżać rolkami. No i smród kuwety jest. Nie zawsze i niekoniecznie powalajacy, ale jednak gdy koty s.rają na dworze, to w domu jest estetyczniej. Najgorzej, gdy bylam w ciąży, to myslalam że się porzygam gdy własną kupę czułam, a co dopiero kocią...