Co ze mną nie tak?

Zastanawia mnie co ze mną jest nie tak.. mam 27 lat, jestem pracowita, ambitna, sama się utrzymuje, jestem od 2 lat sama i nie potrafię nikogo znaleźć. Spotykam się z facetami z internetu, no i zawsze mi coś nie pasuje.. oni się angażują (ostatni po 2 spotkaniach już poruszał tematy związku itd) a ja kompletnie nic nie czuje, nawet pociągu seksualnego już nie mam.. kiedyś jeszcze tego mi brakowało i mnie cieszyło a teraz nie.. nie mam ochoty już chodzić na te randki, zmuszam się do spotykania a chciałabym mieć kogoś.. bardzo dużo pracuje wiec czas mam ograniczony, ale jak z kimś przeciętnym to wole poloyc się na kanapie.. byłam u lekarza internisty z całkiem innych powodów (osłabienie utd) i stwierdził po wywiadzie ze mieszkam sama, bez partnera ze powinnam się leczyć na depresje. Czy to może być taki powód? 

Jest tu kto?

Pomocy 

3 minuty temu, Kasandra222 napisał:

Pomocy 

Moim zdaniem powinnaś utrzymywać kontakt z tym który chociaż się Tobie podoba fizycznie bądz intelektualnie. Nie zamykaj się na miłość i wiedz o tym że nie zawsze przychodzi nagle, czasem potrzebuje naszej pomocy. Powodzenia

5 minut temu, Kasandra222 napisał:

Pomocy 

Dziewczyno tylko jak poznasz kogos na spontanie i ktos ci sie spodoba od tak to wtedy bedziesz miala supwr zwiazek. Przez internet to sobie mozna prace szukac. Ja znow mam tak ze taki jeden podoba mi sie ale nie ma odwagi mu tego powiedziec.

To moze byc depresja. Do psychiatey nie idz nawali ci lekow i tyle. Ja bym na twoim miejscu starala sie poznac kogos w realu moze jakies kolezanki by sie z kims zeswataly?

Z wiekiem jest coraz trudniej kogoś odpowiedniego poznać. 

Może jeszcze nie trafiłaś na kogoś, kto wzbudzałby w Tobie silniejsze uczucia?

13 minut temu, Wolena napisał:

Może jeszcze nie trafiłaś na kogoś, kto wzbudzałby w Tobie silniejsze uczucia?

I są coraz mniejsze szanse na to. 

6 minut temu, Gość gość napisał:

I są coraz mniejsze szanse na to. 

Na uczucia szanse są zawsze, tylko na odwzajemnienie tych uczuć szanse z wiekiem niestety maleją.

Pewnie masz za wysokie wymagania... Skąd ja to znam. Mnie "przecietny facet" też nie rusza, a wręcz odpycha - zarówno fizycznie jak i intelektualnie. No cóż... Albo się połasisz na "typowego Janusza", albo będziesz wiodła samotny żywot, bo szanse na poznanie kogoś na poziomie są nikłe, gdyż takich egzemplarzy się zbyt często nie spotyka. Niestety, takie jest życie :)

Jeżeli straciłaś zupełnie zainteresowanie seksem mając 27 lat to może to być jednym z licznych objawów depresji. Zainteresuj się stanem swojego zdrowia.

6 minut temu, Mizo napisał:

Pewnie masz za wysokie wymagania... Skąd ja to znam. Mnie "przecietny facet" też nie rusza, a wręcz odpycha - zarówno fizycznie jak i intelektualnie. No cóż... Albo się połasisz na "typowego Janusza", albo będziesz wiodła samotny żywot, bo szanse na poznanie kogoś na poziomie są nikłe, gdyż takich egzemplarzy się zbyt często nie spotyka. Niestety, takie jest życie

Ciebie to żaden nie będzie chciał. Jesteś zbyt próżna i pusta.

2 minuty temu, deLegatka napisał:

Jeżeli straciłaś zupełnie zainteresowanie seksem mając 27 lat to może to być jednym z licznych objawów depresji. Zainteresuj się stanem swojego zdrowia.

a jak Twoje zdrowie?;)

Przed chwilą, Gość w kość napisał:

a jak Twoje zdrowie?;)

W aneksie do umowy na życie napisano, że mam mieć dobre. No to mam 

A Twoje?

6 minut temu, deLegatka napisał:

W aneksie do umowy na życie napisano, że mam mieć dobre. No to mam 

A Twoje?

zależy od pory dnia,

teraz jet cudownie,

rano będę umierać!

dobranoc;)

13 minut temu, deLegatka napisał:

Jeżeli straciłaś zupełnie zainteresowanie seksem mając 27 lat to może to być jednym z licznych objawów depresji. Zainteresuj się stanem swojego zdrowia.

To co w takim razie powinnam zrobić? Jakieś leki? Bo może i maleńka ochota by była.. ale kiedyś o tym częściej myślałam, a teraz z facetem jak jestem bliżej to można powiedzieć ze nic nie czyje w porównaniu z tym jak było kiedyś..

4 minuty temu, Kasandra222 napisał:

To co w takim razie powinnam zrobić? Jakieś leki? Bo może i maleńka ochota by była.. ale kiedyś o tym częściej myślałam, a teraz z facetem jak jestem bliżej to można powiedzieć ze nic nie czyje w porównaniu z tym jak było kiedyś..

Leki? Jeżeli już to jakieś super łagodne. A może zamiast wizyty u psychiatry to wizyta u psychologa? Tam leków nie dostaniesz ale może jakąś fajną rade? A może pomógłby Ci zwyczajny magnez (masz go w czekoladzie lub w tabletkach? Trudno mi radzić coś konkretnego, bo sama nigdy się z tym nie borykałam. Wszystko znam tylko z opowieści.

20 minut temu, Gość w kość napisał:

zależy od pory dnia,

teraz jet cudownie,

rano będę umierać!

dobranoc;)

Dobranoc

Nie umieraj!