Jak nie poznaliście prawdziwej miłości maksymalnie w liceum to już nigdy nie poznacie

Gdybym poznał swoją kobietę w liceum za chiny ludowe dziś bym z nią nie był. Ja byłem totalnym głąbem w liceum, w głowie miałem tylko imprezy i zabawę. Mało tego, poznałem moją kobietę w pracy w czasie studiów i też nie zaczeliśmy ze sobą być! Również uważam, że to dobrze, bo wtedy byliśmy jeszcze roztrzepani. Zeszliśmy się dopiero 5 lat później i dziękuje losowi, że tak a nie inaczej wyszło! 

13 minut temu, Gość 42 latek napisał:

Niestety ale zgadzam się z człowiekiem. Spójrzcie na małżeństwa waszych rodziców, 60-70 latków, kiedyś ludzie poznali się, pochodzili parę miesięcy i był ślub po którym nie było odwrotu, ludzie się "docierali" po ślubie i mieli szybko dzieci i cel życia. Ważne, że za komuny była praca!  Dziś szukają, przebierają, dopasowują potem jest ślub a na koniec rozwody bo "mąż się nie starał" albo przytył. Kiedyś była presja rodziny, społeczeństwa, kościoła a dziś ludzie mają wszystko w du...pie, bo liczę się "JA" i moje szczęście.

Małżeństwo moich rodziców, ciotek i wielu ludzi w tym wieku, o którym piszesz są bardzo nieudane. Po prostu dla nich rozstanie nie wchodzi w grę. A dla mnie i młodszych ludzi związek, małżeństwo takiej jakości jak "kiedyś" nie wchodzi w grę. Udanych małżeństw zawsze było mało, owszem były, ale raczej wyjątek niż reguła. Patrzysz na te stare małżeństwa dziecięcymi oczami. Dla mnie np. ciotka i wujek byli super ludźmi, ale czego nie wiedziałam o co mnie zresztą nie interesowało, a co wiem teraz, to, że mieli nieudane życie seksualne, że wujek w zasadzie żadnej kasy nie wnosił, ciotka sama utrzymywała dzieci i rodzinę. I wiele innych rzeczy wiem teraz. 

Liceum to czas dojrzewania emocjonalnego i popełnianie błędów. Poważne związki oparte na doświadczeniach i pewnym rozeznaniu przychodzą pozniej moim zdaniem.

4 minuty temu, Gość Gość napisał:

Małżeństwo moich rodziców, ciotek i wielu ludzi w tym wieku, o którym piszesz są bardzo nieudane. Po prostu dla nich rozstanie nie wchodzi w grę. A dla mnie i młodszych ludzi związek, małżeństwo takiej jakości jak "kiedyś" nie wchodzi w grę. Udanych małżeństw zawsze było mało, owszem były, ale raczej wyjątek niż reguła. Patrzysz na te stare małżeństwa dziecięcymi oczami. Dla mnie np. ciotka i wujek byli super ludźmi, ale czego nie wiedziałam o co mnie zresztą nie interesowało, a co wiem teraz, to, że mieli nieudane życie seksualne, że wujek w zasadzie żadnej kasy nie wnosił, ciotka sama utrzymywała dzieci i rodzinę. I wiele innych rzeczy wiem teraz. 

Dokładnie, patrzy dziecięcymi oczami i na 100% o wielu rzeczach nie wie. Wszystko za dziecka bylo łatwiejsze, a przynajmniej na takie wyglądało. 

kazda szm/ata predzej czy pozniej zdradzi, jak pojawi sie zainteresowany nia przyglupi przystojniaczek. dlatego lepiej byc sammeu niz pakowac sie w taki nieopisany syf

1 minutę temu, Gość hehehe napisał:

kazda szm/ata predzej czy pozniej zdradzi, jak pojawi sie zainteresowany nia przyglupi przystojniaczek. dlatego lepiej byc sammeu niz pakowac sie w taki nieopisany syf

O widzę kolega przeżył jakąś tramę. 

12 godzin temu, Gość nice napisał:

Można poznac prawdziwą miłość w dowolnym momencie życia. Nie wszyscy są nieczyści i zdeprawowani po liceum tak jak ty. 

Można być całkowicie zdeprawowanym i poznać miłość

Jak dla mnie to wszystko sprowadza się do prozaicznej sprawy, że im człowiek młodszy, tym łatwiej adaptuje się do wspólnego życia z kimś i tolerowania jego osoby w tej samej przestrzeni. Nie ma w tym żadnego romantyzmu. 

1 godzinę temu, Gość Gosc napisał:

Takie małżeństwa to takie schematy.

1. Zdradzają się na prawo i lewo, bo nie wytrzymują całe życie z jedną osobą.
2. Źle sie traktują ale w tym trwają, bo nie znają nic innego i trwają w bagnie ze strachu przed samotnością. 

A nam się udało .

2 minuty temu, Gość gość napisał:

A nam się udało .

Nie mów hop

16 minut temu, Gość Gosc gosc napisał:

Nie mów hop

Myślę ,że mogę powiedzieć hop. Znamy się 31 lat a małżeństwem 29. Jeśli coś się zmieni to dam znać.

42 minuty temu, Gość gość napisał:

Myślę ,że mogę powiedzieć hop. Znamy się 31 lat a małżeństwem 29. Jeśli coś się zmieni to dam znać.

Ja również mogę powiedzieć hop. Znamy się 31 lat, a nasze szczęśliwe małżeństwo trwa też 29 lat. Poznaliśmy się  kilka lat po maturze. 

46 minut temu, Gość gość napisał:

Myślę ,że mogę powiedzieć hop. Znamy się 31 lat a małżeństwem 29. Jeśli coś się zmieni to dam znać.

Ja również mogę powiedzieć hop. Znamy się 31 lat, a nasze szczęśliwe małżeństwo trwa też 29 lat. Poznaliśmy się  kilka lat po maturze. 

17 minut temu, Gość B52 napisał:

Ja również mogę powiedzieć hop. Znamy się 31 lat, a nasze szczęśliwe małżeństwo trwa też 29 lat. Poznaliśmy się  kilka lat po maturze. 

ja rowniez myslalem ze moge powiedziec hop. a okazalo sie ze to nawet 20 letnie znajomosci sa gowno warte. je/bac zdradzieckie ku/rwy

Jako człowiek który właśnie się rozwodzi że szkolna miloscia pozwolę się z Tobą nie zgodzić. :)

Teorie z duupy i wyssane z palca. W liceum ma sie goowno w głowie. Nie ma mowy o dojrzalej miłości

Teorie z duupy i wyssane z palca. W liceum ma sie goowno w głowie. Nie ma mowy o dojrzalej miłości

2 godziny temu, Gość 42 latek napisał:

Niestety ale zgadzam się z człowiekiem. Spójrzcie na małżeństwa waszych rodziców, 60-70 latków, kiedyś ludzie poznali się, pochodzili parę miesięcy i był ślub po którym nie było odwrotu, ludzie się "docierali" po ślubie i mieli szybko dzieci i cel życia. Ważne, że za komuny była praca!  Dziś szukają, przebierają, dopasowują potem jest ślub a na koniec rozwody bo "mąż się nie starał" albo przytył. Kiedyś była presja rodziny, społeczeństwa, kościoła a dziś ludzie mają wszystko w du...pie, bo liczę się "JA" i moje szczęście.

I tu się nie zgodzę za komuny też była masa rozwodów, a jeszcze wieksza masa skrzywdzonych ludzi którzy tkwili w chorych związkach bo nie wypadało odejść. 

3 minuty temu, DANIEL napisał:

I tu się nie zgodzę za komuny też była masa rozwodów, a jeszcze wieksza masa skrzywdzonych ludzi którzy tkwili w chorych związkach bo nie wypadało odejść. 

Masz rację ale niesie to za sobą pewną obawę. Dziś ludzie przez tą swobodę, rozwody i brak presji zapominają o tym by walczyć o związek. W każdym związku po kilku latach spadają różowe okulary i mamy wrażenie, że nie ma już tego czegoś. Ludzie wtedy się wycofują i odchodzą zamiast walczyć. 

Kiedyś faktycznie była presja społeczeństwa, rodziny, kościoła itp. i czasami ona po prostu pomagała przetrwać słaby okres, a później było lepiej. 

Teraz byle pierdnięcie niszczy wieloletnie związki. 

Sporo w tym racji jest. Potem nic nie jest przesądzone, ale prawdopodobieństwo maleje. Dlatego w pewnym momencie (około 30-tki) nie warto szukać stałej partnerki tylko iść no prostytuteczki. Najgłupsi są ci, którzy najpierw się dorabiają sporej kasy, a potem przysposabiają sobie żonkę, której "imponuje zaradność"... Tacy zaniedługo będą waleni w rogi i będą płacić alimenta na cudzy pomiot...

Przed chwilą, Gość Gosc napisał:

Masz rację ale niesie to za sobą pewną obawę. Dziś ludzie przez tą swobodę, rozwody i brak presji zapominają o tym by walczyć o związek. W każdym związku po kilku latach spadają różowe okulary i mamy wrażenie, że nie ma już tego czegoś. Ludzie wtedy się wycofują i odchodzą zamiast walczyć. 

Kiedyś faktycznie była presja społeczeństwa, rodziny, kościoła itp. i czasami ona po prostu pomagała przetrwać słaby okres, a później było lepiej. 

 

Teraz byle pierdnięcie niszczy wieloletnie związki. 

Niestety pod tym względem społeczeństwo się szybko zmienia, czy na lepsze to szczerze wątpię. Media kreują marzenia o bogactwie i kreskówkowym szczęściu, a szara rzeczywistość jest nieubłaganie bezlitosna. 

1 minutę temu, DANIEL napisał:

Niestety pod tym względem społeczeństwo się szybko zmienia, czy na lepsze to szczerze wątpię. Media kreują marzenia o bogactwie i kreskówkowym szczęściu, a szara rzeczywistość jest nieubłaganie bezlitosna. 

Znów masz rację. Rzućmy okiem na komedie romantyczne którymi nas karmią. Kobieta poznaje przypadkiem jakiegoś gościa. Romantyczna miłość rozkwita biorą ślub itp. AHA ale gdzieś po drodze całkowicie w tle przewinął się mąż tej kobiety, z którym była 10 lat. No cóż, nie istotne. Tym nas właśnie karmią. 

7 minut temu, Gość Gosc napisał:

Znów masz rację. Rzućmy okiem na komedie romantyczne którymi nas karmią. Kobieta poznaje przypadkiem jakiegoś gościa. Romantyczna miłość rozkwita biorą ślub itp. AHA ale gdzieś po drodze całkowicie w tle przewinął się mąż tej kobiety, z którym była 10 lat. No cóż, nie istotne. Tym nas właśnie karmią. 

Celowy zamiar. Goje mają się rozwodzić...

9 minut temu, Gość Gosc napisał:

Znów masz rację. Rzućmy okiem na komedie romantyczne którymi nas karmią. Kobieta poznaje przypadkiem jakiegoś gościa. Romantyczna miłość rozkwita biorą ślub itp. AHA ale gdzieś po drodze całkowicie w tle przewinął się mąż tej kobiety, z którym była 10 lat. No cóż, nie istotne. Tym nas właśnie karmią. 

A później przychodzi rozczarowanie, wypalenie zawodowe, depresja, alkoholizm i inne cuda. Najgorsza jest dzisiejsza moda życia na kredyt bo skoro sąsiad ma to i ja już muszę mieć. 

11 minut temu, Gość Gość napisał:

Teorie z duupy i wyssane z palca. W liceum ma sie goowno w głowie. Nie ma mowy o dojrzalej miłości

Są wyjątki- znam takie pary. O jednej teraz napiszę. Otóż będąc w liceum zakochałem się w młodszej ode mnie dziewczynie. Zakochałem się w niej gdy była jeszcze wolna i dawała mi wyrażne znaki, że miałem u niej fory. Zbierałem od dłuższego czasu odwagę aby się z nią ustawić. Trwało to jednak zbyt długo. Wtedy stała się rzecz najgorsza. W trakcie gdy byłem w niej po cichu zakochany, ona zaczęła chodzić z chłopakiem z technikum. Totalnie mnie to załamało. Przestałem wierzyć w sens życia. To była moja wielka tragedia i osobista porażka. Tą sytuację uznaję za największą tragedię mojej młodości. Miałem w ręku złoty, róg a ostał mi się ino sznur..... Postanowiłem na nią poczekać. Miałem nadzieję, że tamten jej się znudzi, albo zacznie ją wkurzać. Gdyby z nim zerwała, miałbym szansę związać się z nią. Czekałem, czekałem i nic. Mijały kolejne miesiące. Widywałem ich często na ulicy. Roześmiani i zakochani. Objęci i trzymający się za ręce. Ta sytuacja doprowadziła do tego, że w końcu sobie odpuściłem. Otrzeźwiałem. Rozsądek w końcu dał o sobie znać. Stwierdziłem, że czekanie na nią było stratą czasu i marnowaniem cennych chwil młodości. Przecież wokół było jeszcze tyle fajnych, wolnych dziewcząt. Przestałem robić z siebie Kordiana. Trzeba było skończyć z tą ascezą i zacząć używać życia. To była właściwa decyzja. Czas pokazał, że gdybym na nią czekał to bym się jej nie doczekał. Kilka lat później wzięli ślub i są nadal bardzo szczęśliwym małżeństwem. Od tamtej pory minęło grubo ponad 20 lat. Poznali się w szkole średniej i nigdy się sobie nie znudzili. 

20 minut temu, Gość Prawitsceck_85 napisał:

Sporo w tym racji jest. Potem nic nie jest przesądzone, ale prawdopodobieństwo maleje. Dlatego w pewnym momencie (około 30-tki) nie warto szukać stałej partnerki tylko iść no prostytuteczki. Najgłupsi są ci, którzy najpierw się dorabiają sporej kasy, a potem przysposabiają sobie żonkę, której "imponuje zaradność"... Tacy zaniedługo będą waleni w rogi i będą płacić alimenta na cudzy pomiot...

Z tą zaradnoscią to zawsze tak było, pamietam wywiad gościa który 40 lat prowadził dyskotekę. Pytali go jaka jest dzisiejsza młodzież, a on że identyczna jak w latach 80 czy 90 tylko zagrożenia się zmieniają. Podobnie jest z całym spoleczeństwem, mentalnie stoimy w miejscu tylko jesteśmy podatni na inne bodźce. Dla młodzieży zagrożeniem są np narkotyki a dla starszych medialna propaganda wyscigu szczurów. 

Autor ma rację, kobietom akurat jest łatwiej bo nawet jak nie jest piękna ani zgrabna to wystarczy że się uśmiechnie, zatrzepocze rzęsami i już ma grono absztyfikantów na podorędziu. Facet to tylko do 20, a już absolutny max do 25 rż., tak jak akurat kończy się jakieś studia. Później to już przypomina żebractwo a nie poznawanie miłości życia - gnicie nawet latami na jakichś portalach randkowych albo czatach, albo staroświeckie podchody w swatkę - pytanie o kuzynkę znajomego kolegi, byłą dziewczynę brata kolegi albo inne pociotki. W takich okolicznościach miłości się już nie znajduje, co najwyżej właśnie takie związki "z rozsądku" jak to autor określił. Zgadzam się z tym bo znam to z własnego doświadczenia

11 godzin temu, Etatowy Samotnik napisał:

Autor ma rację, kobietom akurat jest łatwiej bo nawet jak nie jest piękna ani zgrabna to wystarczy że się uśmiechnie, zatrzepocze rzęsami i już ma grono absztyfikantów na podorędziu. Facet to tylko do 20, a już absolutny max do 25 rż., tak jak akurat kończy się jakieś studia. Później to już przypomina żebractwo a nie poznawanie miłości życia - gnicie nawet latami na jakichś portalach randkowych albo czatach, albo staroświeckie podchody w swatkę - pytanie o kuzynkę znajomego kolegi, byłą dziewczynę brata kolegi albo inne pociotki. W takich okolicznościach miłości się już nie znajduje, co najwyżej właśnie takie związki "z rozsądku" jak to autor określił. Zgadzam się z tym bo znam to z własnego doświadczenia

Ostatnio unikam komentowania postów, ale twój post Etatowy Samotniku muszę skomentować. Krótko. Mocny tekst jednak zbyt pesymistyczny. Mój kolega miał taki sam pogląd na sprawę. Obawiał się,  że będzie samotny do końca życia gdyż podczas studiów nie zdążył poznać swojej drugiej połówki mimo tego, że okazje ku temu miał. Po studiach z okazjami aby kogoś poznać bliżej, było już ciężko.  Dwa lata po skończeniu studiów, gdy miał 26 lat poznał 22 letnią dziewczynę. Była kelnerką w restauracji. Zagadnął do niej w tej restauracji. Nigdy nie spodziewałbym się po nim tego, że na coś takiego on się odważy. Twierdził, że zbyt dużo okazji zmarnował z powodu nieśmiałości i nie mógl zmarnować kolejnej. Potraktował sprawę tak jakby to była jego ostatnia szansa w życiu.

Oni wzięli ślub. Od wielu lat są z sobą szczęśliwi. To tak ku pokrzepieniu serca samotniku- obyś niedługo przestał nim być. Powodzenia.  

7 minut temu, Kulfon napisał:

Ja tam sie ciesze, ze nie zwiazalam sie z zadnym z chlopakow, ktorzy mi sie podobali w podstawowoce albo w LO, bo strasznie zdziadzieli. Wygladaja jak stare chlopy.

też się oszukuję że nie wyglądam tak jak rówieśnicy których widzę po x latach  przerażające jak się patrzy na ludzi których się znało 15 lat temu i nie może ich poznać bo wyglądają jak twoja ciotka/wujek  oni pewnei patrzą tak samo na nas  

2 minuty temu, Kulfon napisał:

Pewnie tak. Ale przynajmniej moj partner nie wyglada jak tzw. Janusz.

no zawsze w ten sposob też można sobie podnieść samoocenę  zwłaszcza jak młodszy

też uważam to za dobry sposób

Jest prościej. Bez bagażu, bez nastawienia jak powinien wyglądać związek, bez kalkulacji. Zresztą nastalotkowi/nastolatce więcej rzeczy wypada. 

Co nie oznacza, że po fajny na to 30 jest to niemożliwe