Jak zmienić charakter. Czy to możliwe

A wiec mam 15 lat. I chciałabym zmienić swój charakter. Od 2,5 choruje na nzj. Jest to choroba autoimmunologiczna. Nie da się nią zarazić. Jak wróciłam 2,5 roku temu po 1,5 miesiąca leczenia to ludzie z mojej kl się ode mnie odwracali. Chodziły plotki ze zarażam i jest to obrzydliwe. Ludzie mnie omijali na korytarzu nawet doszło do tego ze nikt ze mną i rozmawiał i bali się mnie dotknąć. Było mi bardzo przykro i nie chciałam się już z nikim przyjaźnić do tej pory została ze mną przyjaciółka jeszcze z przedszkola. Od jakiegoś czasu staram się poznawać osoby z poza mojej szkoły ale jak już kogoś poznam to mi odwala staram się jak najlepiej wyjść aż przesadzam i ktoś się do mnie zniechęca. Czuje przez chwile ze mogę z kimś gadać ale go po chwili zrażam pisząc dużo do niego. Jestem tez przewrażliwiona. Bycie wrażliwym jest Ok ale przewrażliwienie jest okropne mam okresy ze wszystko mi przeszkadza. Miewałam stany lękowe ze coś mi się stanie oprócz jednej choroby ale są one na szczęście coraz rzadsze. Chce być bardziej pewna siebie i nie zamulać kogoś. Jak kogoś poznam to od razu mam tak ze wypaplam wszystko o sobie i nic nie mam do dodania i kontakt się urywa. Proszę nie robić sobie ze mnie jaj. Dziękuje. 

Cześć!

przede wszystkim chciałabym zaznaczyć, ze masz 15 lat, a to znaczy, ze Twój charakter tak naprawdę jeszcze się kształtuje. Tak samo jak Twój światopogląd.

Zadaj sobie pytanie, czy obchodzi Cię zdanie tych osób ze szkoły? Czy są to dla Ciebie ważne osoby? Czy po prostu obcy ludzie? Osoby w tym wieku czują potrzebę plotek, siania dezinformacji, „dramy”. Niestety, nie zauważają, ze tym kogoś ranią. Nie powinnaś dążyć do kontaktu z takimi osobami. Postaw sobie tu granicę, to Twoja strefa komfortu, nie potrzebujesz w życiu takich osób  Osoby w tym wieku potrafią być okrutne, ale mogę się założyć, ze większość z nich daleko w życiu nie zajdzie.

Zauważyłaś u siebie problem, przez który uważasz, ze ludzie się od Ciebie odsuwają. Potrzebujesz kontaktu, kogoś bliskiego, to normalne. Jednak nie staraj się na siłę zdobywać znajomosci. Nie podchodź do tego jak do celu, ze MUSISZ kogoś poznać, aby wszystko opowiedzieć. Pomysł, ze ktoś jest fajną osobą, macie dużo wspólnego, CHCESZ poznać ta osobę, poznać jej opinie i myśli na wspólne tematy. Nie bombarduj jej od razu wszystkimi informacjami ze swojego życia. Jeśli nie potrafisz tego kontrolować, to wyłącz rozmowę aż ochłoniesz lub napisz to, co chcesz do tej osoby, ale do siebie. Spójrz na to tak, ze chcesz poznać osobę, aby jej zaufać, spędzić miło czas i z czasem uzyskać większe wsparcie, gdy będzie czas, by o tym opowiedzieć. Pisanie ma to do siebie, ze można tez przez jakiś czas zastanowić się, co odpisać, wiec na spokojnie możesz ułożyć swoje myśli.

Pamiętaj tez, ze nie zmusisz nikogo do utrzymywania kontaktu. Wypisywanie do każdej osobo po kolei dostarcza tez tematu do plotek takim osobom, które nie rozumieją jeszcze, ze to żaden powód do śmiechu. Niestety, nie można mówić o tym, co nas boli każdemu, ponieważ niektórzy mogą wykorzystać to przeciwko nam.

Jesli masz dobry kontakt z rodziną lub myślisz, ze mogliby Cię wesprzeć - otwórz się najpierw do nich. Pozwól sobie w ten sposób zaspokoić potrzebę tego dużego wsparcia i bliskości. 
 

Jeśli jest taka możliwość, może skorzystaj z pomocy psychologa/psychoterapeuty? Z całego serca do tego zachęcam, szczególnie w tak burzliwym okresie dojrzewania.

Mam nadzieję, ze wszystko się ułoży