Tęsknota za mamą

Witam

Mam 31 lat i mieszkam aktualnie w Niemczech. Przywiodła mnie tutaj chęć większego zarobku, gdyż w Polsce pracując w zawodzie zarabiałam grosze. Wszystko było super, dostaliśmy z chłopakiem z czasem stałe umowy, wynajęliśmy mieszkanie, szefostwo nas szanuje, uczymy się języka. Istna sielanka. Moje życie zmieniło się o 360 stopni kiedy w tamtym roku otrzymałam z domu telefon, że moja mama ma guza mózgu. Moja sielanka się skończyła, zaczął się strach, stres, nieprzespane noce. Jeszcze do lutego jeździłam do domu tak często jak mogłam. Dzwonię do niej codziennie, płaczę po nocach. Teraz moja sytuacja jest o tyle tragiczna, że z powodu wirusa nie mogę pojechać do domu. Po pierwsze, nie chce przechodzić kwarantanny, a po drugie, nie chcę narażać mamy na niebezpieczeństwo. Ale ta tęsknota jest nie do zniesienia. Najchętniej spakowałabym walizkę i pojechała do niej, tym bardziej, że nie zostało jej wiele czasu. Boję się, że już jej nie zobaczę, boję się odbierać telefonów z domu, bo nie chcę usłyszeć złych informacji. Tak bardzo ją kocham, a nie mogę przy niej być. Jak poradzic sobie w tej sytuacji? Jak wytrzymać tęsknotę za mamą, która jest śmiertelnie chora? 

Ludzkie odruchy w zderzeniu z realnym życiem . Ciężko coś doradzić ,bo każda opinia ,rada będzie nietrafiona . Czy mama ma możliwość komunikacji przez messenger? Wideo rozmowę? Ktoś się nią opiekuje lub choć dogląda ?

Mama musi mieć stałą opiekę, że względu na ataki padaczki spowodowane guzem. Często rozmawiamy na WhatsApp przez kamerkę, ale to nie zamieni kontaktu bezpośredniego, możliwości przytulenia się do niej. Mam wyrzuty sumienia, że zostało jej niewiele czasu, a ja nawet tego czasu nie mogę z nią spędzić.