Ominęło mnie

Mozliwe, że na własne zyczenie. Komunii jeszcze chciałam. Wyprawilam. Ze ślubem nie zdążyłam. Na poczatku wydawalo mi się, ze nie trzeba, że koszty, ze po co, że to bezsensowny wydatek i niczemu to nie służy. Dziś nie mam już nawet za kogo wychodzić.

Przegapiłam moment.

Apel do was dziewczyny: nie czekajcie, zawsze mozna sie rozwieźć.

Slub w wieku 40-stu lat, to juz nie to samo co w wieku 18-stu, 25-ciu. Poza tym  nie ma juz czasu na powtórki i inna mentalność wiekowa wkracza. Czego nie zrobisz w wieku 22, to w wieku 44 nie będzie to to samo. Nie warto czekać na lepsze jutro, bo albo go nie będzie albo my będziemy inne. Bierzcie wystawne śluby w kościołach, kaplicach i Rzymach. Nie odmawiajcie sobie na miłość boską! 

No ale po co brać ślub? Raczej wychodzę z założenia, że jeżeli jest się ze sobą, to dobrze, gdy związek trwa bez odgórnego przymusu - bardzo bolesny jest widok MASY grubych ludzi, którzy są ze sobą z przyzwyczajenia, są zaniedbani i nieszczęśliwi.

ja sobie odmawiam i naprawdę wątpię że w wieku 40 lat aż tak się zmienię że nagle zauważę sens w wydawaniu fortuny po to żeby potem wziąć rozwód...

Branie ślubu w  wieku 18-stu, 25-ciu. to czysta loteria.

Większość osób w tym wieku  to jeszcze dorosłe dzieci które bawią się w rodzinę.

Z ślubu jedynie pozostają dzieci  mama po rozwodzie  idzie na łowy i  łapie kolejnych naiwnych facetów.

A facet poluje na mądre kobiety wpadając po raz kolejny w sidła rozwódek i matek z dziećmi.

Zastanawiam się czego  niedojrzały facet oczekuje od małżeństwa  biorąc ślub w wieku dwudziestu paru lat