Tiki u dziecka.

Witam, mam pewien problem. Mam zespół Tourette'a i od zawsze bardzo się wstydziłam swoich tików, byłam wychowywana w przekonaniu, że to nienormalne i powinnam się opanować. Od jakiegoś czasu u mojego dziecka również zauważyłam tiki nerwowe, bardzo prawdopodobne, że to również zespół Tourette'a. Synek chrząka, wciąga nos, piszczy, potrząsa głową, nogami, rękami, podskakuje, dużo mruga, robi różne grymasy twarzy etc. Bardzo chciałabym nauczyć go, że tiki to nic wstydliwego, żeby żyło mu się łatwiej ale jak mogę być przykładem skoro sama się tego wstydzę. Chcę, żeby miał lepsze życie niż ja, żeby tiki nie przeszkadzały mu w codziennym życiu i nigdy go nie powstrzymały przed niczym. Proszę o pomoc, jak z nim porozmawiać?

17 minut temu, Anonim_owy napisał:

Witam, mam pewien problem. Mam zespół Tourette'a i od zawsze bardzo się wstydziłam swoich tików, byłam wychowywana w przekonaniu, że to nienormalne i powinnam się opanować. Od jakiegoś czasu u mojego dziecka również zauważyłam tiki nerwowe, bardzo prawdopodobne, że to również zespół Tourette'a. Synek chrząka, wciąga nos, piszczy, potrząsa głową, nogami, rękami, podskakuje, dużo mruga, robi różne grymasy twarzy etc. Bardzo chciałabym nauczyć go, że tiki to nic wstydliwego, żeby żyło mu się łatwiej ale jak mogę być przykładem skoro sama się tego wstydzę. Chcę, żeby miał lepsze życie niż ja, żeby tiki nie przeszkadzały mu w codziennym życiu i nigdy go nie powstrzymały przed niczym. Proszę o pomoc, jak z nim porozmawiać?

Może jakaś literatura fachowa na necie, pomogłaby w twoim problemie?

Wiesz co?  Te tiki mogą być po części powodowane sytuacjami stresowymi. Moja córka bierze taki suplement pod nazwą : arktyczny korzeń. Jest to roślina o nazwie: Rhodiola rosea. Ona powoduje lekki wzrost serotoniny. Człowiek staje się odprężony, nie stresuje sie tak bardzo. Poczytaj o tym na necie. Ja kupuję to w sklepie zielarskim.

Niestety, nie ważne ile rozmów z nim przeprowadzisz to społeczeństwo pokaże mu że jest inaczej. Tak naprawdę wszystko zależy od niego. Jeśli będzie się przejmował ich zdaniem to będzie miał ciężko w życiu, jeśli to nie luz. Społeczeństwa nie zmienisz, zawsze znajdą się takie typki, które będą go wyśmiewały i wytykały palcami. Za to możesz zmienić swoje podejście do nich.

Możesz mu mówić że tiki nie są niczym nienormalnym i to jest po prostu "część jego" ale chyba lepiej nauczyć syna mieć innych zdanie w d***. Bardziej mu się w życiu przyda. 

Takie moje zdanie 

9 godzin temu, MłodaMama napisał:

Niestety, nie ważne ile rozmów z nim przeprowadzisz to społeczeństwo pokaże mu że jest inaczej. Tak naprawdę wszystko zależy od niego. Jeśli będzie się przejmował ich zdaniem to będzie miał ciężko w życiu, jeśli to nie luz. Społeczeństwa nie zmienisz, zawsze znajdą się takie typki, które będą go wyśmiewały i wytykały palcami. Za to możesz zmienić swoje podejście do nich.

Możesz mu mówić że tiki nie są niczym nienormalnym i to jest po prostu "część jego" ale chyba lepiej nauczyć syna mieć innych zdanie w d***. Bardziej mu się w życiu przyda. 

 

Takie moje zdanie 

Wiem, że powinnam mu uświadomić, że tiki to nic złego, ale jak skoro on wie, że moich się wstydzę. Nie mniej jednak dziękuję za pomoc.

Dnia 22.12.2020 o 08:10, pari napisał:

Wiesz co?  Te tiki mogą być po części powodowane sytuacjami stresowymi. Moja córka bierze taki suplement pod nazwą : arktyczny korzeń. Jest to roślina o nazwie: Rhodiola rosea. Ona powoduje lekki wzrost serotoniny. Człowiek staje się odprężony, nie stresuje sie tak bardzo. Poczytaj o tym na necie. Ja kupuję to w sklepie zielarskim.

Dziękuję, spróbuję, jednak jestem niemalże pewna, że to zespół Tourette'a jako, że sama go mam a jest chorobą genetyczną. Nie mniej jednak warto mi spróbować.

1 minutę temu, Anonim_owy napisał:

Dziękuję, spróbuję, jednak jestem niemalże pewna, że to zespół Tourette'a jako, że sama go mam a jest chorobą genetyczną. Nie mniej jednak warto mi spróbować.

Zespół Tourette’a to choroba neurologiczna o nieznanym pochodzeniu, która objawia się mimowolnym wypowiadaniem słów (często wulgarnych) oraz wykonywaniem pewnych ruchów - zwanych tikami. Naukowcy wskazują na podłoże genetyczne choroby. Częściej występuje u mężczyzn. Zespół Tourette’a rozwija się poprzez występowanie zaburzeń w gospodarce neuroprzekaźników m.in. dopaminy. Wśród czynników ryzyka wymieniane są zaburzenia psychiczne w wywiadzie rodzinnym, a także powikłania w przebiegu ciąży, takie jak: spożywanie alkoholu w trakcie ciąży, niedotlenienie lub uszkodzenie okołoporodowe, infekcje wirusowe i bakteryjne.

Pierwsze objawy choroby ujawniają się pomiędzy 2. a 15. rokiem życia. Często do nasilenia dochodzi w okresie młodzieńczym. Głównymi objawami klinicznymi są występujące i towarzyszące choremu spontaniczne, nawracające i mimowolne odruchy lub odgłosy. Początkowo są pojedyncze, słabo nasilone i nie są kojarzone z chorobą (mruganie, chrząkanie). Z czasem jednak stają się bardziej nasilone (szczególnie podczas stresowych sytuacji) i dokuczają choremu w życiu codziennym, a próba powstrzymania ich powoduje zazwyczaj nasilenie.

Źródło: lekarzebezkolejki.pl  

Nic tam nie znalazłam, że to może być genetyczne. Skąd masz takie wiadomości?

Moja córka zażywa to od niedawna w dawce 1 tab. dziennie, więc na jakieś efekty, trzeba jeszcze poczekać

2 minuty temu, pari napisał:

Zespół Tourette’a to choroba neurologiczna o nieznanym pochodzeniu, która objawia się mimowolnym wypowiadaniem słów (często wulgarnych) oraz wykonywaniem pewnych ruchów - zwanych tikami. Naukowcy wskazują na podłoże genetyczne choroby. Częściej występuje u mężczyzn. Zespół Tourette’a rozwija się poprzez występowanie zaburzeń w gospodarce neuroprzekaźników m.in. dopaminy. Wśród czynników ryzyka wymieniane są zaburzenia psychiczne w wywiadzie rodzinnym, a także powikłania w przebiegu ciąży, takie jak: spożywanie alkoholu w trakcie ciąży, niedotlenienie lub uszkodzenie okołoporodowe, infekcje wirusowe i bakteryjne.

Pierwsze objawy choroby ujawniają się pomiędzy 2. a 15. rokiem życia. Często do nasilenia dochodzi w okresie młodzieńczym. Głównymi objawami klinicznymi są występujące i towarzyszące choremu spontaniczne, nawracające i mimowolne odruchy lub odgłosy. Początkowo są pojedyncze, słabo nasilone i nie są kojarzone z chorobą (mruganie, chrząkanie). Z czasem jednak stają się bardziej nasilone (szczególnie podczas stresowych sytuacji) i dokuczają choremu w życiu codziennym, a próba powstrzymania ich powoduje zazwyczaj nasilenie.

Źródło: lekarzebezkolejki.pl  

Nic tam nie znalazłam, że to może być genetyczne. Skąd masz takie wiadomości?

Moja córka zażywa to od niedawna w dawce 1 tab. dziennie, więc na jakieś efekty, trzeba jeszcze poczekać

Naukowcy wskazują na podłoże genetyczne choroby.

Może źle się wyraziłam. Chodziło mi o to, że wszyscy neurolodzy, psycholodzy i psychiatrzy powiedzieli, że jest to choroba występująca rodzinnie, czyli bardzo prawdopodobnym jest, gdy ja mam zespół Tourette'a, że moje dziecko też będzie miało. 

1 minutę temu, Anonim_owy napisał:

Naukowcy wskazują na podłoże genetyczne choroby.

 

Może źle się wyraziłam. Chodziło mi o to, że wszyscy neurolodzy, psycholodzy i psychiatrzy powiedzieli, że jest to choroba występująca rodzinnie, czyli bardzo prawdopodobnym jest, gdy ja mam zespół Tourette'a, że moje dziecko też będzie miało. 

Wiesz co, o ASD mówią tak samo i o wszystkich idiopatycznych schorzeniach. Najłatwiej wszystko zrzucić na genetyczne pochodzenie.

1 minutę temu, pari napisał:

Wiesz co, o ASD mówią tak samo i o wszystkich idiopatycznych schorzeniach. Najłatwiej wszystko zrzucić na genetyczne pochodzenie.

No dobra, jednak wciąż dużym prawdopodobieństwem jest, że mój syn ma zespół Tourette'a

1 minutę temu, Anonim_owy napisał:

No dobra, jednak wciąż dużym prawdopodobieństwem jest, że mój syn ma zespół Tourette'a

No ma. Bardzo mi przykro. Wyobrażam sobie jak się czujesz, bo moja córka ma ASD.

3 minuty temu, pari napisał:

No ma. Bardzo mi przykro. Wyobrażam sobie jak się czujesz, bo moja córka ma ASD.

Też mi bardzo przykro. Czasami zastanawiam się, czemu takie rzeczy dzieją się na świecie albo przynajmniej, czemu nie ma leków.

Synek nie potrzebuje rozmowy z tobą, tylko terapii. Jeśli będzie pracować z psychologiem od małego, będzie mu łatwiej, bo pewne reakcje staną się nawykowe.

Nie zdołasz przekazać mu technik radzenia sobie w takich sytuacjach, bo sama tego nie potrafisz, a zamiatanie pod dywan to nie jest radzenie sobie z problemem.

11 godzin temu, campania napisał:

Synek nie potrzebuje rozmowy z tobą, tylko terapii. Jeśli będzie pracować z psychologiem od małego, będzie mu łatwiej, bo pewne reakcje staną się nawykowe.

Nie zdołasz przekazać mu technik radzenia sobie w takich sytuacjach, bo sama tego nie potrafisz, a zamiatanie pod dywan to nie jest radzenie sobie z problemem.

Też prawda. Przyjmują teraz na terapię w realu?