Za wolna na wszystko

Cześć. Może ktoś z Was też tak miał? W ostatnim czasie znalazłam pracę (pomoc w kwiaciarni). Już drugiego dnia zostałam skierowana wcześniej do domu, ponieważ jestem zbyt powolna. Pracując na zapleczu usłyszałam rozmowę pracowników znajdujących się na sali sprzedaży i usłyszałam, że "jedni pracują a inni dostają kasę do ręki". Nie padło imię ale domyślam się, że chodziło o mnie. W poprzedniej pracy również się nie sprawdzałam (kelnerowanie). Przestaję w siebie wierzyć. Wiele razy słyszałam, że jestem za wolna. Nie jestem z tych ludzi, którzy celowo się obijają bo płacą im za godziny. Staram się pracować na najwyższych obrotach ale nikt tego nie widzi. Ponadto mam problemy z komunikacją. Nie potrafię rozmawiać. Kiedy ktoś próbuje nawiązać ze mną rozmowę nie wiem co mam mówić więc albo mówię głupie rzeczy kompletnie nie w temacie albo stoję jak ...ka z wytrzeszczonymi oczami i nie mówię nic. Czasem rzucę żartem, sarkazmem, który rozumiem tylko ja. Ludzie mnie nie lubią, mają mnie za gbura, nicniepotrafiącego leniwego chama. Drażni mnie to, że w moich rękach wszystko staje się problemem. Boję się, że kiedyś nie wytrzymam i popłaczę się wykładzie czy w sklepie na zakupach.

Dobrze że to zauważasz że coś jest nie tak, szkoda że Ciebie tak ocenili po 2 dniach pracy... Nie poddawaj się kochana, najważniejsze aby nie obrażać się i dać sobie szansę ... Jeśli ta praca nie będzie pasować to spróbuj może tak gdzie szybkość nie jest najważniejsza a jakosc - być może w tym tkwi problem ze stawiasz na jakość buziaki 

Moim zdaniem 2 dni to trochę za wcześnie, żeby tak kogoś ocenić. Wiadomo, że żeby się wdrożyć to potrzeba czasu i nabrania doświadczenia. Jeżeli nawet jesteś powolna, to może dzięki temu jesteś dokładna! Na pewno masz wiele plusów, które pomogą Ci w innej pracy. Jestem pewna, że znajdziesz coś dla siebie.

Za wolna nie jestem ale wolno myślę jak byłam na stażu w sklepie i przyszło dużo ludzi myliłam się na kasie i potem nie umiałam obliczyć prostych rzeczy w pamięci mimo że z matematyki byłam zawsze dobra, nie umiem się porozumiewać, boję się ludzi, nie widzę kiedy ktoś potrzebuje pomocy, ciągle coś mi wypadało, coś rozbiłam i nie umiałam sobie sama znaleźć zajęcia jak towar był wyłożony a klientów nie było to tylko się kręciłam po sklepie, mówili że wszystko robię za szybko i jak nie mam co robić to mam udawać że coś robię. Nie wyrzucili mnie ale po zakończonym stażu nie zatrudnili. Teraz jak idę na rozmowę o pracę do sklepu to źle wypadam na rozmowie i jej nie przechodzę, boję się że znowu mogę sobie nie radzić. W innej pracy fizycznej też sobie nie radziłam, bo nie rozumiałam co mam robić i wykonywałam to źle i też musiałam sama decydować ale jak ktoś krytykował że źle to bałam się decydować. Nie wyrzucili bo praca na czarno i przez parę tygodni. Nie mieli chętnych. Ale ciągle słyszałam że źle i że się kręcę zamiast robić, że nie dokładnie itp. Ludzie w pracy (może nie wszyscy) mnie lubili. Mało mówiłam więcej słuchałam, ale może właśnie to im pasowało.

Hmm mnie też w pracy koleżanka określiła że chyba nigdy nie pracowałam na akord z natury jestem powolona i dokładna. Ale zawsze wszystko robię ostatnia, choć zaczynam pierwsza. Ale nikt nie mnie wyrzucił, wywiązuje się ze swoich obowiązków, staram się robić wszystko najlepiej jak potrafię, do wszystkiego się przykładam. No i z czasem łapiesz wprawę w czynnościach które powtarzasz. 

Po prostu takie masz ruchy, a że oni oceniają efekt twojej pracy po początkowych działaniach, to tylko tracą komentując.

Nie ma co się przejmować, widać jesteś stworzona do innej pracy. Powodzenia