...Robienie doktoratu a zmarnowane zycie...

dziekuje za odpowiedz :) bardzo żałuje tego odłożonego doktoratu, ale przecież zawsze można zacząć. teraz podejme studia podyplomowe. Troche martwi mnie to, że przez 4 lata doktoranckich zaocznych bo u mnie tylko takie na kierunku są, strace możliwość robienia różnych kursów i szkoleń, które organizowane są weekendowo przeważnie. Jak będzie wolny etat na asystenta od października to wystartuje w konkursie, jak się uda spróbuje robić doktorat eksternistycznie.

up up up

bardzo dobry temat i wiele prawdy w nim

up up

Może ktoś z Was mnie oświeci i wytłumaczy "o co w tym chodzi". Jestem na przedostatnim roku studiów doktoranckich, wywiązywałam się ze wszystkich obowiązków wobec promotora - oddawałam rozdziały na czas, mam sporo publikacji, udzielam się na konferencjach, prowadzę zajęcia ze studentami (za darmo, oczywiście). Wiem, że nikt mi nie zaproponuje etatu i nie liczę na to. Chcę po prostu skończyć to, co zaczęłam - temat faktycznie jest moją pasją i zwyczajnie zajmowanie się nim sprawia mi satysfakcję, mimo że jest mi to bardzo trudno pogodzić z domem i pracą. Problemem jest stosunek mojego promotora do mnie (do pozostałych 2 doktorantów zresztą też). Nigdy nie przeczytał niczego, co mu oddałam ja bądź inni jego doktoranci (oddałam mu już całość ponad pół roku temu). Chciałabym się obronić w terminie, ale za chwilę na obronę będzie zwyczajnie za późno. Po wakacjach minie rok od otwarcia przewodu, zatem powinnam do tego czasu się obronić. Mój promotor jednak cały czas zwleka z przeczytaniem pracy i oddaniem mi jej do poprawy, a potem do recenzentów. Zupełnie nie wiem, o co w tym chodzi? Byłabym jego pierwszą doktorantką, więc zgodnie z logiką powinno mu zależeć, żeby z dr hab. stać się prof. Czy ktoś z Was był w podobnej sytuacji? Co robić, żeby ponaglić promotora i żeby do tej nieszczęsnej obrony doszło? Mam wrażenie, że nic go nie obchodzi, ma dosyć wszystkiego i wszystkich, nie jestem w stanie z nim się "normalnie" porozumieć.

Przepraszam, na samym początku mojego wpisu pojawił się błąd - jestem na ostatnim roku studiów.

Zamiast pytac na kafe,zapytaj jego albo zglos sprawe w sekretariacie :O

Hej dziewczyny! Wlasnie mysle o doktoracie... W przyszlym miesiacu skladam papiery o przyjecie. Mam 27 lat, skonczylam dwa kierunki, jestem inzynierem, i zawsze myslalam skrycie o dr, raz, ze dla pasji, dwa, dla wlasnej satysfakcji. Mieszkam za granica, tutaj moje doktorancie stypendium pozwoliloby mi sie utrzymac - tzn oczywiscie mniej bym "zarabiala" niz na etacie gdzies, ale nie tak kiepsko jak w PL. Doktorat trwa 3 lata z mozliwoscia przedluzenia. Chcialabym zostac potem na uczelni, lub jakims instytucie badawczym - tu tych wiele ale i konkurencja jest. Narzeczony troche mi odradza, ze mniej kasy z tego,ze to takie kolejne studia a nie robienie kariery,ale jednak wydaje mi sie,ze bede zalowac, jesli nie pojde teraz w dr ... Zreszta, jak mowie, wole prace w badaniach czy akademicka pozniej, niz isc do korporacji.......

to najstarszy jaki widzialam na kafeterii

Doktor to słaby tytuł naukowy! Wielu mało inteligentnym doktorom doktorat należy zabrać!

Doktorki później się żenią i później rodzą! Mam erotyczne sny pomieszane z horrorem! Doktorki starsze lecą na młodszych nieuków alfa!

Doktorki są piękne za młodu! Tak do 30-stki!

Psychiatrę wszyscy mogą okłamać! Psychiatra to prawilniak!

Psychiatria to oszustwo i ma podłoże polityczne!

Kapitalizm to dla bydła jest! Tylko sport und budowa and produkcja! PiS to wie!