NA DOBRY POCZĄTEK 500-600 KCAL !!

Czesc Dietujace Dziewczynki! CZytalam Wasze wypowiedzi i doskonale rozumiem wszystkie rozterki. Ja tez od kilku tygodni staram sie ograniczac jedzonko i wiem jak ciezko jest czasmi;-((( Od kilku dni nie moge sie powstrzymac przed wieczornym podjadaniem a to przeciez najgorzy grzech podczas diety! Prosze pomozcie!Jak sie nie dac i co zrobic by nie podjadac wieczorem? Boje sie, ze zepsuje wszystko co udalo mi sie osiagnac do tej pory a bardzo zalezy mi zeby stracic jeszcze kilka kilo(powod prosty-facet).

kicia - jeśli chodzi o wieczorne podjadanie to nic Ci nie poradzę bo sama ostanio niw mogę się upilnować. Wczoraj miałam gośći wieczorem i miałam nadzieję że wyjedzą wszytskie słodkości -niestety nieco zostało i dojadłam dwa kawałki jabłecznika i ciasko-markize. I znów wyrzuty sumienia i od razu na wagę... myszka - jeśli musisz schudnąć mimo wszystko to myśle że przez 3-4 dni mogłabyś pociągnąć na tych 600kcal żeby zmnieszyć potrzeby twojego brzuszka, ale potem grzecznie trzymać się ok.1000 i efekty się pojawią.

ja samam juz niewiem jaka diete stosowac ale dziekuje za porade

myszka - trochę optymizmu :-) i odrobina samozaparcia i jakoś pójdzie. Oczywiście najtrudniej zacząć ale jak się uda wytrwać pierwszy, drugi dzień to poźniej szkoda jest zaprzepaścić te dwa dni i jakoś człowiek ciądnie na dietce kolejne dni. A jak jeszcze waga pokaże choć troszkę mniej po tygodniu to jeszcze bardziej się można zmotywować. TYlko oczywiście wszystko w miarę zdrowego rozsądku. BO to co ja zrobiłam ze swoim organizmem i psychiką to już pozostawiam bez komentarza. Teraz nawet żałuję że ta waga stała się wyznacznikiem mojego życia ale na razie nie potrafię z tego wyść.Więc sama nie wiem czy jestem odpowiednią osobą która powinna doradzać Ci dietkowanie. CO by nie było życzę Ci powodzenia. Co prawda nie znam twojej wagi i dokładnmego celu ale może nie jest tak źle jak Ci sie wydaje i po prostu zaakceptujesz siebie taką jak teraz i obejdzie się bez dietkowania :-). Miłego dnia!!!

Kolejny wieczor sie zbliza,dzis podjadam ale tylko owoce;-)niestety obiadek byl sporawy, zdecydowanie...;-(((W pracy mnie tak zdenerwowali, ze najadlam sie, zeby caly ten stres odreagowac. Bede sie nadal starafc.Trzymajcie kciuki Dietowiczki.

Chce schudnąc do sylwestra 5-6kg uda mi sie? Jak narazie chodze 2razy w tyg na basenik, ćwicze w domku tak 20 min dziennie na brzuch i posladki jem normalne sniadanie potem o 14.30 obiad bez ziemnakow i kolacje o 18 platki na mleku Co na ten temat myslicie? Uda mi sie ? Oczywiscie zero slodyczy Prosze o rady!! ?

ja wczoraj w pracy też miałam stresujący dzień i oczywiście podjadłam taką jakąś babeczkę z karmelem-super słodka i pyszna. Ale co z tego jak najpierw chwila błogiej radości a zaraz potem wielki dół, że znów sie złamałam i nie potrafiłam odmówić tej słodkości. oczywiście zamiast być z siebie dumną że skusiłam się tylko na jedną (a wszyscy zajadali się nimi cały dzień) to ja się maltretuję że zjadłam cokolwiek. NIe wiem jak mam z tego wyjść i cieszyć się życiem-a nie tylko uzależniać cały dzień od jedzenia i niejedzenia. To jest straszne... Przed nami wyczekany weekend a ja jakieś takie ponure myśli mam przy piątku...

48kg/162cm. Tak czekam na nadchodzące świeta -ale strasznie boję się tej ilości smacznego jedzonka.CIężkie jest życie z tą chorobą...

dziewczyny gdzie jesteście???

ikaaaaaaaa ile Ty wazysz?? moze skonczysz z tym liczeniem kcal?? na dzien dzisiejszy waze 49kg i chyba wszystko juz OK!! oby:) P.S zadko tu zagladam ale mam mase zajec:/ pozdrawiam bardzo cieplutko

winogronka - jak cudownie znów CIę tu zobaczyć. Nie masz pojęcia jak się cieszę że sie odezwałaś i widzę że u CIebie wszytsko na najlepszej drodze. Ze mną nie jest źle - ale dobrze wcale... Ale zaraz święta więc wszyscy liczą że się trochę "podtuczę" - ale tylko my wiemy że to nie o to chodzi i to niczego nie załatwi w psychice. Buziaczki dla Ciebie!

dzień dobry :-)

czesc ika ja zdecydowalam sie wreszcie duuuuzo cwiczen dieta sb z ograniczeniem kcal do 600 najwiecej :) milego dnia a jkie ty cwiczenia robilas podczas odchudzania?

witaj myszka - z ćwiczeniami to ja raczej nie "przesadzałam" :-) . Na początku basen - jeden lub dwa razy w tygoniu, trochę dłuższych spacerów, a od pażdziernika aerobic dwa razy w tygodniu i to by było na tyle. W pracy siedzę cały dzień na tyłku, później w domku większość czasu przed telewizorem więc nie za wiele tego mojego ruchu i w domu nie chce mi się samej zmobilizować do ćwiczeń.

Ika, jaka miła z Ciebie kobietka, doradziłaś mi jak przyrządzić jogurt naturalny z cynamonem, bardzo smaczne, dzięki! dla Ciebie gratuluję sukcesu w postaci tylu zgubionych kilogramów, ja nie mogę pozbyć się 7, złąpałam je dość \"szybko\" przez zajadanie stresu, a odejść nie chcą :-( muszę coś postanowić, ale jeszcze nie wiem dokładnie co

enja - wydaje mi się że szybko powinnaś się pozbyć tych swoich niechcianych kilogramków bo tak jak piszesz nabyłaś je ostatnio. Ja zawsze byłam nieco okrąglutka (162cm/60-62kg) i szczerze mówiąc to już straciłam nadzieję że bedę wyglądać kiedykolwiek jak "szczypior". I podjęłam ostatnią walkę włąsnie przez ograniczenie kalorii i udało się. mam te swoje 48kg i czuję się z nimi wyśmienicie - ale tylko fizycznie. Bo psychicznie to już nie wytrzymuję sama ze sobą, nie wspominając o moich kontakatach z najbliższymi. Męczy to ciągłe liczenie kalorii i obawa przed każdym posiłkiem i kilogramami - oby tylko nie wróciły. Tak więc nie daj się w to wciągnąc zbyt mocno. Trzymam kciuki. MIłego dnia!!!

dzien doberek ika!:) mam chwilke czasu,wiec wpadlam:) o swieta sie nie martw;) ja juz z gory wiem ze przytyje tak z 2 lub 3kg:( ale na sylwka nigdzie sie nie wybieram,wiec nie musze miec bombowej figury do kreacji;) pozdrawiam i milego dnia zycze:)

hej winogronka - ja własnie mam ten problem że wychodzę na takiego eleganckiego sylwestra i muszę w najbliższym czesie kupić jakś superową sukienkę i potem MUSZĘ się w nią zmieścić po świętach. I nie wiem co robić...Już się boję :-(

cześć Ika, masz rację, muszę coś szybko zrobić, bo niedługo znudzą mi się moje nieliczne luźniejsze ubranka (mam ich bardzo mało), a przecież nie będę kupować nowych skoro szafa pełna. Dochodzę do wniosku, że nie nadaję się do restrykcyjnych diet, pewnie powinnam podobnie jak Ty, jeść tak mało jak to możliwe, i w miarę rozsądnie. Na razie \"zabiłam\" głód jabłkiem i moją ulubioną kawą z dużą ilością śmietanki. Również życzę Ci miłego dnia!

enja, myszka, winogronka - Dzień dobry! Wiecie że już za dwa tygodnie najpiękniejsze święta w roku :-). Tak mnie jakoś naszło od samego rana.

Juz prawie zaczynam wyczekany weekend więc do zobaczenia w poniedziałek. :-) .

witam! oj niedlugo swieta:) a ja nawet za porzadki sie nie zabralam:( hehe no ale coz...chora jestem:( ika napewno extra bedziesz wygladala w kreacji sylwestrowej:) ja mam gdzies tegorocznego sylwka:P nawet nie mam z kim isc hehe:) pozdrawiam

winogronka - jak bedziesz miała chwilkę czasu i oczywiście ochotę napisz mi trochę o swoim sampoczuciu,chorobie i leczeniu i jak udaje Ci się wracać do normalnośći? BO ja juz sobie nie radzę z tym jedzeniem i nie wiem jak to jest zjeść cokolwiek bez wyrzutów sumienia. Wczoraj została zmuszona u jednych rodziców zjeść drobiowego kotleta schabowego z buraczkami a u drugich kilka łyżek zupy grzybowej i... zjadłam żeby nie robić im przykrości bo wszyscy juz strasznie martwią się moim wyglądem i zdrowiem - zwłaszcza moja mama. I co? Zjadłam dla nich i całe popołudnie skopane i potem nie mogłam zasnąć bo cały czas myślałam o tym bezsensownym jedzeniu które w siebie wepchałam. I jeszcze nocowałam u rodziców a tam nie ma wagi i juz sobie wmówiłam że napewno przytyłam i spodnie dzisiaj od razu jakieś ciasne...Ja już nie mam sił. A jak tu przeżyć normalnie święta żeby nikomu nie przysporzyć smutków... Winogronka - czekam na jakieś rady bo wiem że Ty napewno wiesz jak ja sie z tym czuję.

dziewczynki zajrzyjcie tu i odezwijcie się do mnie. czekam!

Ika ty mimo wszystko jesteś samotna prawda? Samotna pośród ludzi,którzy cię kochają-bo oni tego nie potrafią zrozumieć.Nie potrafią zrozumieć,że nie możesz zjeść kotleta,czy zjeść ciasto. Czytam zawsze wszystkie twoje wypowiedzi i troszkę mi smutno. Ja przez 5 lat chorowałam na bulimię-doskonale wiem jak to jest,kiedy ma się problem tego typu.Tak naprawdę to dopiero po roku po bulimii mogę zrozumieć,jak inni mnie wtedy postrzegali.Wcześniej nie byłam w stanie ocenić co jest słuszne,a co nie. Teraz wydaje mi się,że tamten okres był tylko złym snem-koszmarem,z którego nie mogłam się obudzić. Ika ty masz męża prawda? Pomyśl co jest dla ciebie tak naprawdę ważne w życiu-szczupła,wręcz chuda sylwetka-czy mąż ,dzieci,rodzina... Może teraz szczęście daje ci wskazówka wagi pokazująca kolejne kilo mniej-ale uwierz mi-szczęście to coś więcej. Ja potrafiłam się ważyć po 10 razy dziennie-chora prawda? Teraz mam to już za sobą, jestem może 10 kilo cięższa-ale teraz dopiero nauczyłam się śmiać głośno,cieszyć się życiem. Tobie także tego życzę Ika. Jeśli chcesz pogadać-to jestem. pozdrawiam

Pszczółka jak miło że się do mnie odezwałaś i piszesz tyle mądrych i oczywistych rzeczy o któtych niby wiem ale tak strasznie się w pogubiłam że nie potrafię już rozsądnie myśleć. Wiem przecież, że mój mąż, rodzice, brat, dziecko - to jest prawdziwe szczęście a nie waga, a mimo to tkwię w tym tak głęboko że cierpię sama i inni wokół mnie. Mam nadzieję że w końcu (oby już niedługo) uda mi się jakoś wybrnąć z tego paskudnego stanu i tak jak Ty będę potrafiła cieszyć i przejmować się tym co w życiu jest naprawdę ważne. Życzę tego sobie samej. Dzięki że jesteś ze mną :-) .A jesli można wiedzieć to co sprawiło że Tobie się udało?

Nie wiem,czy dobrze rozumuję-ale ty siedzisz w tym stosunkowo niedawno-prawda? Ja chorowałam przez 5 lat. Przez pięć lat -dzień w dzień- niszczyłam siebie od środka.Sukcesywnie,dokładnie. Przez te 5 lat nikt nie podał mi ręki.Sama sobie mogę za to podziękować,gdyż o mojej chorobie nie wiedział nikt-ani rodzina,ani chłopak- NIKT. Byłam sama. Wydaje mi się,że już kiedyś opsywałam moją historię na tym topicu...A może nie... Ika ja nie wyzdrowiałam sama z siebie-bo to jest niemożliwe! Opamiętałam się dopiero,kiedy śmierć chwyciła mnie za rękę... Wyobraź sobie dziewczynę ,która przez tyle lat wymiotuje-dzień w dzień...Koszmar prawda? A to była moja rzeczywistość... Później przeszłam depresję-najgorsze miesiące mojego życia. Powróciły wszystkie wspomnienia z dzieciństwa,cały koszmar jaki musiałam przejść.Powoli-bardzo powoli dochodziłam do normalności. Jeśli chcesz wyzdrowieć-musisz tego bardzo mocno pragnąć-bardziej niż bycia szczupłą. Ika-ja nie byłam u psychologa-ale gdzybym poszłą to może oszczędziłabym sobie tylu zmarnowanych lat... Uwierz mi- można być szczęśliwą nie licząc kalorii. Walcz o siebie-WARTO!! :)

pszczółka - fajowa i ciepła z Ciebie dziewczyna. Dzięki. Ja dzisiaj idę na drugą wizytę do psychologa - i juz mam stresa! Ale wiem że po wszystkim czuję się naprawdę lepiej jak się wygadam. Tak bardzo bym chciała być już normalna ale ta presja wagi i ważenia jest silniejsza od wszystkiego...

Psycholog to baaardzo dobry pomysł! Bravo Ika! Tylko tak dalej-i będzie dobrze! Buziaki dla ciebie!:D