Na zewnątrz wszystko wygląda wspaniale... A w środku??

Nie daję rady... Nie potrafię zmienić rzeczywistości. Nie potrafię zmienić siebie. Nie chcę zmieniać Ciebie... Zaczynam się wypalać... Mój wewnętrzny płomień, dawniej tak jasny i gorący, zaczyna gasnąć... Przez Ciebie. Przeze mnie. Przez brak uczucia... Być może sama jestem sobie winna... Być może... Być może znajdzie się ktoś, kto mnie uratuje. Przed sobą samą. Ale to nie będziesz Ty. Teraz już wiem to na pewno... Ty będziesz mnie dalej niszczył, a ja się temu nie przeciwstawię... Nie mam na to siły... Będę konać przy Tobie, a Ty nawet tego nie będziesz widział... I tak będzie to trwało, dopóki ktoś inny nie da mi siły...

A co Ci takiego \"robi \" że Cię niszczy ????

Jest. A ja nie chcę i nie potrafię się od niego uwolnić...

nie wiem jaka jest Twoja sytuacja ale tez tak czuje. Ładnie to ujelas.

Jak sytuacja wygląda to nie jest najważniejsze... Najważniejsze jak ją odczuwam... A odczuwam ją właśnie w ten sposób. Niby wszystko pięknie, ale w środku coraz większa pustka... W tej pustce wewnątrz mnie tylko ja... Gasnący płomień... I nic więcej... Niedługo i ja zgasnę. Bo sama jestem bezsilna... W sobie nie znajdę już żadnej mocy, bo we mnie nic nie ma. A nie ma nikogo, od kogo mogłabym czerpać siłę. Jestem bezsilna... Słaba... Gasnąca emocjonalnie...

czuje to samo, zostalam sama, do tego stopnia ze naprawde nie mam z kim wyjsc do kina na basen, siedze w domu i nie moge sie pozbierac, gasne w sobie...

zrobić długotrawały brak pena z kobietami.

Ja mam... Ale potrzeba wyjścia z Tobą jest coraz mniejsza. Coraz bardziej zamykam się w sobie... To paradoks, ale tylko tu czuję się bezpieczna, choć sama dla siebie jestem pewnym zagrożeniem... Mam w sobie jakąś destrukcyjną siłę, którą przjęłam od Ciebie. To jedyna siła, jaką posiadam...

i ci przejdzie.Bedziesz mniej nerwowa