ZYCIE ZOBOJETNIALE

O KURCZE ..NIE WIEM... ja jestem rybka...i tez tak samo zazdrosna i zaborcza...

skorpion

no to tez wodny :)

no nic,wracam do tematu... aha ...wiesz co...ja jestem Kasia...a co mi tam.. a Ty-?buziacc ?

wiecie co cisnie mi się na usta - jesli temat topiku jest życie zobojętniale - można dodać nie żyć wcale i chyba trochę w tym prawdy co ?

ja tez mam kochajaca rodzine..najbardziej jednego brata...jest moja ostoja..bez niego pewnie juz by mnie tu nie bylo...

może zostać buziaccc? nie chcę zeby mnie ktos rozpoznał...przepraszam :(

cleo72 -> to chyba nie do konca tak jest....prawdopodobnie my CHCEMY ZYC! TYLKO INACZEJ! LEPIEJ! BYC DOCENIONE I ZAUWAZONE!...

ja tez mam brata...raz mu sie wyżaliłam....i co potem tego załowałam. On się przejął, zaczął rozmawiac z moim mężem, i teraz miedzy nim jest kipeski układ :(

OK BUZIACC...Mi tam wszystko jedno czy ktos rozpozna...choc mysle ze nie...tyle tu przypadkow podobnych...

OOOO! To moj brat nawet udezyl mojego meza...choc jest duzo mniejszy(moj 185/95) a brat (175/65) hi hi ale to i tak nic niestety nie dalo... tez maja na pienku...:(

nieźle.... a ile lat ma Twój mąż?

buziacc-> czy cos nie tak napisalam?..

???

o juz jestes... moj tak samo jak ja... brat 21...:)

A TWOJ? ILE LATEK?

mąż 28 brat 24

Normalnie wykancza mnie ta minuta(60 sek) czekania na wyslanie...

tak, to jest masakrujące

to tez i z wiekiem sie dobraliscie?.. Mi sie wydawalo ze wszystko jest super,ze wszystko sie ekstra uklada,ze juz tak zawsze bedzie...a tu taki strzal...:(

a tak wogole to czemu zainteresowal cie moj temat..?

tłumaczył się? przepraszał?

bo wydawąło mi się że czuje to samo---zobojętnienie

szczeze...? nie! on w tamtym momencie stanal w twarz obejmujac ja i powiedzial ze teraz ja wybiera... pozniej tez jeszcze dlugo nie... moze po 2 miesiacach...-CO JA BYM NAJGORSZEGO ZROBIL...-???- SMIESZNE,PRAWDA?

obojętna - mówię, że żyć zobojętniale to nie żyć wcale, nie że tego chcecie czy akceptujecie - to byłoby okropne.

to dlaczego z nim jesteś? tylko dla synka?

nie! bo poprostu pomimo tego kocham go... a synek tez napewno ma jakis w tym udzial.. ale to nie wszystko-...tak wiele nas laczy... i dzieli..:(

Dziewczyny,życie jest piękne.przestańcie uzalać sie nad sobą,jesteście młode i wszystko przed Wami.Co z tego ,że odszedł od was maz,jest tylu porządnych mężczyzn na swiecie,tylko trzeba wokól się rozglądnąc,nie trawić rozstanie,było,minęło i koniec. Przeżyłam śmierć męża i dziecka i przyznaję,ze zazdroszczę wam,ze macie tylko takie problemy,doceńcie to co zostało,nie oglądajcie się za siebie

Ale wlasnie dla mnie teraz jest ten najgorszy czas...wspomnien nie milych... ta przekleta rocznica-rok temu o malo nie zwariowalam... a wiesz co...on tak naprawde pomimo pozniejszych wielu tlumaczen i rozmow..NIC NIE ROZUMIE!

wiem, że są wieksze tragedie, ale człowiek i ch nie wiedzi dopóki ich nie doświadczy Obojętna- masz chyba bardzo dużo w sobie siły i miłośc do męża. Podziwiam....a jemu przydałby sie chyba jakis wstrząs żeby docenił co ma ;)