Gdy zostawiam wszystko i przeprowadzam sie do niego

W moim przypadku wszystko tzn. swój ukochany pokój, meble, biurko, ulubiony kubek, miasto, psa no i co najważniejsze rodzinę. Rodzina nie akceptuje mojego wyboru więc nie mam co liczyć na czwartkowe obiadki u nich. Cholernie trudno z tym wszystkim. ale kocham tego mężczyznę więc już postanowiłam.... czy ktoś zrobił tak jak ja?

a kto do cholery idzie na cvzwartkowe obiadki??ja słyszałam o niedzielnych tylko ;/ ... ale to żart , rozumiem Cie i współczuje :( to przykre

najpierw zareczyny potem slub i na końcuj przeprowadzka a nie odwrotnie bo mozesz nie doczekac sie nawet zareczyn :P

Zrobiłam dokładnie to samo. Trzy miesiące temu... Ciężko mi jest czasami i brakuje mi wielu rzeczy. Brakuje mi tej małej spelunki na moim osiedlu gdzie chodziłam zawsze z koleżankami na piwo, brakuje mi mojej kochanej sąsiadki i jej zielonej herbatki, brakuje mi mojego psa, niewygodnego łóżka i nawet brakuje mi moich rodziców, któży pchneli mnie do podjęcia decyzji o przeprowadzce ;-) Trzymaj się Zawsze wierze w to, że jak się chce to da się rade ;-)

Właśnie zauważyłam jak napisałam "któży"... Wstyd mi ;-P Przepraszam ;-)

Macie problemy przeciez to Wasze szczescie

Zostać konkubina i służąca to szczęście???

Tia... Akurat mężczyzna chce się żenić w ciemno. A o byciu służącą pyszczą zawsze najbardziej leniwe kobiet, które nic w domu nie potrafią zrobić.

Nie powinno się wszystkiego poświęcać dla faceta, oni i tak prędzej czy później zaczynają zdradzac, kłamać. Najgorzej jest nadszarpnac kontakty z rodzicami, urwac kontakt z przyjaciolmi, zrezygnować z fajnej pracy albo szybko, bez wyksztalcenia zajsc w ciaze przeprowadzając się do faceta bo za jakiś czas będziesz tego żałować, gdy facet Cie zostawi zostaniesz całkiem sama, bez prespektyw i będziesz sobie plula w brodę

I sama wychowywać dziecko.