czegos brakuje po odejsciu

dziewczyny glownie do was ale faceci tez moga, ja wlasnie przestalam spotykac sie z facetem i jest mi ciezko tzn smutno czegos mi brakuje choc nie wiem do konca czego? A wam czego najbardziej brakowalo jak rozstalyscie sie z kims i jak sobie z tym poradzilyscie?

moze mi ktos cos napisac bo ryczec mi sie chce

Sprobuj zajrzec na temat \"10 lat samotnosci\"... Moj ostatni wpis byc moze bedzie w stanie odrobine wyjasnic.

Mnie brakowalo bliskosci, dotyku. Jak sobie poradzilam? Przytulalam sie jak najwiecej do...psa:) Przyjaciolka tez mnie wysciskala i jakos zaspokoila ta potrzebe bliskosci. Wiadomo ze to nie zastapi takiego porzadnego przytulenia przez faceta, ale jakos razniej mi bylo.

a mnie jest tak ciezko tez placze brakuje mi przytulanie ale chyba wogole jego osoby czegos trudnego do sprecyzowania nie wiem jego obecnosci, i najgorsze ze nie wiem czy to juz koniec czy dac jescze szanse, czuje jak wsrodku mnie cos siedzi i jakby mialo eksplodowac chce plakac i krzyczec ze nie wiem czy robie dobrze

another rozumiem cie tez tak mialam przy okazji ostaniego wyjscia poszlam do lazienki i myslama ze zaczne wyc z bolu, poprosty cos okropnego jakby mnie cos cielo w srodku i te wspomnienia i wyobrazenie ze gdybym teraz byla nadal z nim, ale jakos dalam rade i reszte wieczory dobzre sie bawilam bylam smutno ale mniej

A ile byliscie razem???

krotko ale dlugo sie znalismy

e to krotko.A co bys powiedziala na 7 lat??

jak sobie radzisz? wiem ze musi bolec ale wiesz chodzi tez o to ze zastanawiam sie czy ja zrobilam cos zle, czui moglam zrobic cos inmaczej i byloby dobrze

Ja rozstalam sie z facetem miesiac temu (bylismy ze soba 3 lata). Brakuje mi wielu rzeczy - jego telefonow, smsow, przytulenia, jego chrapania w nocy, nawet piłlki noznej w tv (a oglądał ją namiętnie). Na początku bolało bardzo, oczy wiecznie mokre od łez... Ale przeciez jest i druga strona. Po jakims czasie doszlo do mnie ze przeciez bylo w tym zwiazku wiele niedobrych rzeczy, przez ktore sie rozstalismy. Poukładalam sobie wszytsko w głowie, powtarzam sobie ze nie zasłużyłam na to wieczne umartwianie sie które mi zafundował, ze nie tylko ja jestem winna. Właściwie nie szukam juz u nikogo winy, tak się dzieje i trzeba znalezc w sobie troche siły bo to przeciez nie koniec świata. Niestety to ciagle nie takie proste bo On dzis do mnie zadzwonil i chce porozmawiac... boje sie tego bo wspomnienia powracają :(

i co zrobisz? prozmaiwaqsz?

I tak musze go odwiedzic bo zostawilam tam jeszcze pare swoich rzeczy. No i pewnie do tej romowy dojdzie. Ale bede twarda :) Nie bedzie mi juz wiecej mieszal w glowie obietnicami.... A jak Ty sie trzymasz?

teraz troche lepiej:) poplakalam sobie i mi chyba pomoglo