CZAS GOI RANY ......CZYZBY????

Chciła bym usłyszec ze tak czas goi rany napewno ale wydaje mi sie ze tak nie jest w kazdym przypadku.......to chyba niemozliwe i nie mozna zapomniec o drugiej osobie nawet po upływie długiego czasu.... tak bardzo chciała bym sie obudzic za jakis własnie ten czas kiedy bym nic nie czuła.......

nikt nie miał doswiadczen ze czas mu nie zagoił ran????/

Mi w paru sprawach nie zagoił.

i jak to jest jak nie chca sie zagoic rany???

Ciężko, tak to jest, ale na przeszłość nie mam wpływu.

mi sie wydaje ze u mnie czas nic nie zrobi.......:( a czy po upływie czasu boli tak samo czy mniej troche ale boli???

u mnie zagoił, tylko trochę mu z tym zeszło... jakieś 2 lata

Zalezy, o czym mówimy. Ja nie mam na myśli wyłącznie związków i miłości.

ferry to głownie chodzi o zwiazki i uczucie....

To w tej kwestii powiem ci, że boli dużo mniej.

a co zrobic zeby zapomniec..... zeby nie bolało tak jak boli........

czy jest na to skuteczny sposob ...sprawdzony ....

Chyba nie ma, bo na każdego działaja inne \"rzeczy\"\".

ja mam takie uczucie ze jak sie kogos pokocha to ta osoba wrasta w ciebie jak dzrzewo swoimi korzeniami a jak nastepuje rozstanie to to strasznie boli ..........

Bo to prawda.

i teraz znalesc panaceum na to by nie bolalo albo zeby bolalo mało ......to jest wielka sztuka...

Wielką sztukę jest nie szukanie odtrutki moim zdaniem, lecz pogodzenie się ze sobą, z przeszłością, wybaczenie i otworzenie się na przyszłość.

pogodzenie sie ..to chyba niemozliwe zreszta nie znam osoby co by taka była...a otworzyc sie mozna pomimo nie zagojonych ran.......bo przeciez zyc trzeba dalej ale co sie w sobie w głebi nosi tego nie wie nikt.......

Pogodzenie się jest możliwe, ale wymaga wiele wysiłku i pracy (to jest moje zdanie). Nie otworzysz się w pełni na przyszłość, nosząc w sobie ból, bo on zawsze w jakiś sposób będzie cię wiązał z przeszłością.

to jak sie pogodzic???

a moze praca praca i jeszcze raz praca jest dobrym sposobem na wszytsko ...na zapomnienie ..na bol ....tylko szkda ze to tylko na chwiele działa....:( a w wolnej chwili powraca wszytsko .....

Nie wiem, to kwestia bardzo indywidualna... jednym pomaga modlitwa, innym praca, bycie z ludźmi, samotność, dziecko... psycholog, wyjazd, podróże... Chyba trzeba próbować, być cierpliwym, przeżyć ból, pozwolić sobie na cierpienie. To są moje doświadczenia.

Zgadza się koszyczku, potrzeba duuużo czasu... dobrze jest sobie go czymś wypełnić (tak jak mówisz)... a w wolnej chwili, no cóż... basen, rower itp. nie ma co rozmyślać :)

Sama widzisz, że to tylko na chwilę, \"przebolewanie\" to proces, ot tak nie zapomnisz.

mozna sobie ten czas wypełnic ale nawet jak sie idzie spac to sie pomysli ..przypomni ...chyba od tego nigdy nie uciekne....nawet jak czytam tutaj o szczesliwych zwiazkach to od razu łezka mi sie krazy ...dlaczego....

koszyczku, ostatnio przeczytałam, że zadawanie sobie pytania \"dlaczego\" wcale ci nie pomoże tak na 100%, a wręcz przeciwnie: cały czas będziesz myślała i myślała... wiem, że ciężko \"nie myśleć\", ale drążenie sprawy też ci chyba już nie pomaga...

ale trudno nie zadawac tego pytania .....to naturalne ze sie zastanawiamy dlaczego nie mamy tego.... sama tego bym nie chciała mysleco tym to samo przychodzi spojrzysz na cos zaraz cos ci sie z tym kojarzy.....

Trudno nie zadawać, fakt, ale poniekąd sama tego chcesz, więzisz siebie we wspomnianiach... tak to widzę. Ale może na tym etapie jest ci to potrzebne akurat. Może wcale nie chcesz żyć po swojemu, tylko żyć przeszłością.

To może pousuwać z pola widzenia to, co \"się kojarzy\"? Nie odwiedzać tych miejsc, nie słuchać tej muzyki, wyrzucić prezenty, zdjęcia, odciąć się od tego co było, żeby móc zaczać to, co będzie. U mnie zadziałało. I nie ma sensu rozpamietywać, co i dlaczego, bo tego nie wiemy. Tak się stało i koniec, widocznie tak musiało być. I trzeba z tym żyć dalej, bo przed nami jeszcze kilkadziesiąt lat :) - być może całkiem fajnych, kto wie?