co robic z takim mezem?

powiedz, że od jutra bierzesz sie za szukanie pracy i bedziesz wdzięczna za wsparcie.

sliweczka bardzo dobrze napisalas bo ktors wpiernicza sie w rozmowe i jeszce nie na temat

Ale mnie sięwydaje , że to dziecko to wcale nie główny problem. Miliony dzieci siedzą w przedszkolach i nie dzieje im się krzywda. Pogubiłaś się po prostu , zgubiłaś poczucie swojej wartości , pewność siebie , a mażwcale ci w tym nie pomaga. Na następną rozmowe o pracę idź nie jak ofiara i nieszczęśnica , tylko posłuchaj wcześniej jakiejś porządnej muzyki , spotkaj sie z kimś , kto cię rozwesela - albo nawet zabierz ze sobą , żeby cię do ostatniej minuty podtrzymywał na duchu - i wal w dym. Pomyśl sobie "pierdolę to wszystko,walcie się na ryj" , musisz dostać tę pracę. Jak padnie pytanie o dziecko , to powiedz , że takie pytanie nie może padać w rozmowie kwalifikacyjnej. Raz mobilizacja , jak dostaniesz pracę , to juz będzie z górki. Ten pierwszy krok jest tylko taki cholernie trudny. Ale nie taki diabeł straszny , dasz se radę. Bo kiedyś przecież i tak bedziesz musiała coś zacząć , nie mozesz całe życie być gospodynią domową , bo oszalejesz

śliweczka---> zanim coś komuś poradzisz, to pomyśl...tyle Ten pomysł z płaceniem za seks był głupszy niż ustawa przewiduje....szkoda, ze nie skonsultowałaś go z mężam...może on jest mądrzejszy i by ci nie pozwolił pisać takich głupot nieszczęśliwej kobiecie.

rotterdam----> ukłony, mądra z ciebie babka:).

Wiesz ..spróbuj z nim porozmawiac na spokojnie powiedz mu,ze jest Ci przykro ,ze tak Cie traktuje.Przedstaw mu plusy i minusy swojego pójscia do pracy..Zastanówcie sie wspólnie co jest dla Was dobre.Faktem jest ,ze\" wojowanie\" nie jest wyjściem z tej sytuacji.Lepiej tłumaczyc i rozmawiać spokojnie.A jesli to nic nie pomoze to rozważ wyprowadzke do jakiegoś ośrodka (dom samotnej matki)W duzym mieście ,może ktos obcy Ci pomoże wyjść na prostą.

problem autorko tkwi w tobie, nie masz chęci i choty czegoś zmienić w swoim życiu....łatwiej siedzieć w domciu niż pracować i jeszcze zajmować się domem i dzieckiem....ot, lubisz łatwiznę a mąż się buntuje....

dokladnie z nim nie da sie rozmawiac,mowi ze jestem pusta ,kretynka itp

Do autora....nie potrafisz czytać człowieku? Ja z toba nie rozmawiam i nie tobie udzielam porad.Ty za to jestes wspaniały w swoich wypowiedziach bo \"kopiesz leżącego\"Zastanów sie co w ogóle piszesz ,dziewczyna ma problem a ty zamiast doradzic tylko niepotrzebnie ją dołujesz...

Paulka123-----> popieram:)

do autora.....idz sobie na spacerek a nie ludzia zycie zatrowasz

Paulka123....kochana zanim cos skomentujesz przeczytaj cały topik.Tutaj nie chodzi tylko o podjecie pracy..Tutaj chodzi równiez o to w jaki sposób mąż ją traktuje...Mnie to wygląda na terror i znecanie sie psychiczne.

śliweczka---> dobrze, że masz kochającego męża....że kogoś znalazłaś, komu nie przeszkadza twój poziom intelektualny, gratulacje:)

do autora ...twój poziom za to jest imponujacy..:) zapewne jestes starym zgorzkniałym kawalerem szukającym dziury w całym ..:)Nie mającym pojecia o życiu w rodzinie..itp

acha, a ja mam dla Ciebie taką radę (bo o radzie zapomniałam). Jesli go nie kochasz i chcesz z nim byc to ja bym nasłała na niego jakiego wspolnego znajomego- faceta. Powinien z nim pogadac np. jak to on namawia swoja zone zeby przestala pracowac (podac duuzo powodow), że taka biedna i przepracowana, że pomimo że tak sobie im się powodzi to chyba będzie próbował ją namówić zeby rzuciła pracę i była blisko niego w domu. Ty w tym czasie zbombarduj go propozycją pracy poza miastem, do którego musisz dojeżdżać sporo, bedziesz musiala pracować długo, u jakiegos szefa-tyrana ale chyba zlozysz CV bo kolezanka powiedziala ze sprobuje Cie wkrecic... przeciez przyda sie to 700 zlotych nawet wiecej... ale jesli czujesz, ze przesadza i naprawde torturuje Cie psychicznie to.. odejdz

do 'do autora'- jesli a) nie byłacji albo b) nie mieszkasz w małym miescie proszę, nie chrzań

a jak to się stało ze wyszłas za takiego dupka [za przeproszeniem] ??? :O

nie byłas w takiej sytuacji***

Paulka123----> to juz nie te czasy:). KObieta musi być choć troche niezależna od męża....i to daje jej praca i własne pieniądze. Nie musi sie prosić o przysłowiowe pieniądze na waciki:). Pewnie są faceci, którzy chca mieć żonkę w domu i nie pozwalają jej pracować, bo czują że to ich powinność utrzymać rodzinę....ale to tylko wyjątki:). Teraz jest moda na równość, partnerstwo i solidarność w małżeństwie:). I pracują oboje i oboje zajmują się domem i dziećmi....to znak czasu.

w małżeństwie chodzi nie o to żeby pchać ten Wózek razem ale Zeby go pchać w tę samą stronę .Tak to jest w naszej chorej mentalności że facet zarabia i jest ok a kobieta nawet jak pracuje to po powrocie do domu musi jeszcze być matą ,kucharką i wspaniałą kochanką .ja osobiście mam nie pracującą żone ,staram sie jej pomóc jak mogę ona wstaje w nocy do dziecka bo ja pracuję ale nie martwi się o sprzątanie domu poza tym jak chcę żeby miała czas dla mnie ,musi być wypoczęta to trzeba ją szanować i jej pomóc

Tak ,bo niektórzy faceci ,chcieliby ,zeby w domu był porządek było ugotowane wysprzątane.ŻONA żeby jeszcze kasy przyniosła w zębach i piwko\" Panu i Władcy \"podała na wieczór jak sie rozkoszuje meczem przed telewizorem...

kobieta ma zawsze jeden pewny sposób aby wymigać sie od pracy zarobkowej: zajść w ciążę i póżniej wychowywać dziecko.... Wtedy mąż nie ma prawa burknąć...ale jak dziecko jest już w miarę duże to zaczynają się schody....

gumijagoda...dokładnie ..jestes taki sam jak mój mąż.Z tym ,ze ja chwilowo nie pracuję..niedługo wracam do pracy...a mój mąż z tego powodu bardzo ubolewa ,bo woli jak jestem w domu..:)

tyłka się nie chce ruszyć tylko na kafe siedzi.

nie znacie całej sytuacji, łatwo sie mówi : rusz tyłek i znajdź pracę. A najlatwiej sie to mówi tym, ktorzy w tej pracy juz siedzą. Wcale nie jest tak łatwo pracę znaleźć. Autorko>> radzę Ci tak: odrzuć swoje strachy i dla własnego lepszego samopoczucia spróbuj powoli zacząć szukać pracy, nie załamuj sie, nikt Ci nie karze znaleźć JUŻ. Wiem jak to jest w małym mieście. Na razie zacznij od wydrukowania CV, tak zeby mąż widział. Ilekroć wychodzisz z domu bierz ze sobą to CV. Najłatwiej poszukać jako opiekunka do dziecka. Nie zarobisz kokosów ale zawsze coś. Dziecko do przedszkola, jak ktos pyta o dziecko na rozmowie to ucinaj krótko, że "dziecko to nie problem". Wchodź do sklepów i popytaj czy mozesz złożyć CV. A najważniejsze opowiadaj mężowi gdize złożyłaś podania.

nie ważne, wazne zeby zobaczył, że ona pracuje. Wiem o co CI chodzi, ale jej jes tpotrzebne wyjście z domu, choćby po to zeby zarobić jako opiekunka na przedszkole dziecka.

a an początek to by było dobre, później mogłaby mysleć o innej pracy. Chyba, że jest na tyle wykształcona, że może mierzyć wyżej.

dlaczegoooooooooooo Kochana nie możesz tkwic w takim związku, bo znienawidzisz samą siebie. Dziecko też po latach albo cię znienawidzi, że dajesz się tak traktowac albo będie cię traktowało tak samo. Znam taki przykład.

Ja bylam w podobnej sytuacji i co znalazlam prace,ale co z tego jak dziecko mialam tylko na weekendy.I co po pracy tylko ja jezdzilam do corki zeby choc na chwile spedzic z nia czas a mezus prawie wcale.Do tego doszly pretensje,ze za pozno wracam z pracy,ze kogos mam,ze nic w domu nie zrobione itd stal sie strasznie zazdrosny. Facetom nic nie dogodzi.Jak nie urok to sraczka.Teraz jestem w drugiej ciazy i pozniej macierzynski i zasilek. Jestesmy malzenstwem od 7 lat i szczerze wam powiem,ze niejednokrotnie myslalam,zeby od niego odejsc ale gdzie mam isc? Teraz jestem na zasilku chorobowym ciazowym i ciagle mi dogaduje,ze nic nie robie a za miesiac rodze a prawda jest taka,ze w niczym mi nie pomaga.Ciagle slysze,ze jestem leniwa i taka i owaka.Czasami jest do rany przyloz. Czuje,ze historia sie powtorzy jak bedzie konczyl mi sie zasilek albo jeszcze szybciej.Najbardziej mnie boli fakt,ze w 5 miesiacu zostalam pobita przez niego,mialam siniaki na rekach i nogach i moglam isc na obdukcje,wiem ze bede zalowac ze tego nie zrobilam. Na szczescie mnie w brzuch nie uderzyl. Takze wniosek z tego taki,ze czy sie pracuje czy nie to jest ciagle zle i niedobrze.

Musiałam się chwilowo wyłączyc, bo jeszcze jestem w pracy. Uważam, że dobrym rozwiązaniem w twojej sytuacji byłby dom dla maltretowanych kobiet. W mojej miejscowości taki dom prowadzą siostry zakonne. Pomagają znaleśc pracę, opiekują się dziecmi i próbują pomuc się usamodzielni takim osobom. By może gdyby twój mąż został na jakiś czas sam zmienił by swoje postępowanie wobec Ciebie.