Drugie dziecko... Jak sądzcie,kiedy najlepiej?!

Witajcie dziewczyny! Jestem mamą 2 letniej Nadii. Od pół roku nosimy się z mężem z zamiarem powołania na ten świat jakiegoś rodzeństwa dla naszego skarba,tylko te ciągłe wątpliwości: kiedy najlepiej... Co o tym sądzicie? Może jest ktoś kto stara się już o drugie? pozdrawiam

Różne "mądre" artykuły, jak i doświadczenie matek przemawia za tym, ze najlepiej jak różnica pomiędzy rodzeństwem wynosi 2-3 lata.

Ja mam różnice 4 lat. Myślę, że jest to dobra różnica między rodzeństwem. Jednak gdybym miał jeszcze jedną szansę wolałabym różnicę 3 lat. Dziecko 3 letnie potrafi już samo isć siusiu, ubrać się, zjesć, jest już\" samodzielne\".

W moim przypadku roznica bedzie 6 lat,ale gdybym miala wczesniej warunki mieszkaniowe i finanse to zdecydowalabym sie szybciej na drugie dziecko. Pozdrawiam

To zależy. Dla matki lepiej jak różnica między dzieciaczkami jest większa,bo w przyszłości to starsze pomoże przy młodszym. Z punktu widzenia dzieciaczków to lepiej jeśli róznica wiekowa jest minimalna (albo jak w przypadku moich córeczek-żadna:), bo wówczas razem się abwią, chodza do jednego przedszkola, jednej szkołý i czują,że mają siebie. Mam brata, młodszego od siebie o 2 lata-niby ok, ale facet jednak póxniej dojrzewa, więc wolałabym mieć siostrę co nie znaczy,żę nie bawiłam się z bratem..mało tego broniłam go w podstawówce przed bandziorami;p Teraz cieszę się,że mam bliźniaczki, i mimo że póki co nie jest lekko, będzie łatwiej w przyszłości:)

Różnica wiekowa między mną a moją siostrą wynosi 3 lata i muszę przyznać, że było naprawdę bardzo źle. Jak byłyśmy małe to wielka miłość, wspólne zabwy itp. Potem ja zaczęłam wychodzić z tzw. trudnego wieku, a młoda dopiero w niego wchodziła i pojawiły sie bijatyki, wyzwiska, nienawiść, wieczne przewracanie moich rzeczy, kontrolowanie. Czułam, że jestem odrzucona i, że rodzice bardziej kochają młodszą. Potem doszło do tego, .że prawie zupełnie zerwałyśmy ze sobą kontakty, mieszkałyśmy ze sobą, a jednak byłyśmy sobie obce. Sytuacja uległa zmianie kiedy siostra skończyła 16 lat nagle zaczęłyśmy się świetnie rozumieć, zwierzać się sobie, ale pamięć o latach nienawiści została. Ja wolę mieć jedynaczkę.

a ja dodam jeszcze od siebie;) ja mam siostę straszą od Siebie o 8 lat i właściwie byłam wychowywana jak jedynaczka. Z żalem patrzyłam jak koleżanki bawią się z rodzeństwem, w okresie dojrzewania zwierzaja sie sobie itp. Myślę, że nigdy nie wiadomo, jak rodzeństwo będzie zgrane w przyszłości. Moja bliska koleżanka bardzo zgadzałą się ze swoja siostrą jak były małe, w okresie dojrzewania, bunt i te sprawy z powodowały sprzeczki, kłótnie itp. Jednak teraz gdy jedna ma 25, a druga 22 lat są sobie wsparciem. Tak samo z moim mężem i Jego bratem, innosć charakteru bardzo ich różniła. Dopiero po skonczeniu ok. 25 lat dojrzeli do tego by się szanować, wspierać. Myślę, ze duża różnica wieku to tak jakby dzieci się wychowywały jako jedynaki, mają już całkiem inny świat. Ja mam taką małą rodzinę, mąż również, ze w zasadzie każde święta spędzamy sami. Nawet nie miałam kogo wziąc na chrzestnych dla drugiego dziecka i chrzestnymi są te same osoby co moje pierwsze dziecko. Niby z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu;) ale chyba są dwa obrazy tego wszystkiego. Mieć rodzinę to się narzeka, nie mieć też źle. Człowiekowi trudno dogodzić:p

ja mam dziecko 5 letnie wiec zanosi sie tez na duza rozniice chcialam zrobic 5 latek ale niestety strocilam ciaze w kwietniu.teraz sie nie zastanawoam czy to dobra roznica czy tez nie poprostu nie zaprzestaje staranek

u mnbie roznic 16 lat syn ma 22 lata i swoja roczna corke, a moja malutka skonczy 6 lat urodzilam ja jak mialam 39 lat:)