chcę mieć dziecko, ale mam wciąż obawy typu boje sie o ...

przyszłość mojego dziecka:( nie wyobrażam sobie jak troszku dorosnie i podzie na podwórko:O a jak Mu się coś stanie?? Czemu mam takie myśli?! wciąż pesymistycze:( to jest chore:( może nie powinnam miec dzieci (mam 29 lat) i wspaniałego męża

anuszka29 to nie wychodz na ulice bo cie auto potraci....takie samo jest przwdopodobienstwo...dziwne jest twoje podejscie masz 20 lat a zachowujesz sie jak bys miała 13....meza tez nie wypuszczaj z domu bo cos mu sie moze stac.....

niestety mam takie chore podejście do życia:( wiem to jest chore:(

ogólnie reagujesz tak na wszystko....to jak ty sobie radzisz z pracą.... szef kaze ci cos zrobic a ty wykonasz polecenie ale boisz sie mu zdac relacje...bo cie zwolni....?

no ale po co jestes złośliwa , No po co?? bawi cie to????

nie jestem tylko pytam jak ogólnie radzisz sobie w zyciu bo jesli masz takie dziwne podejscie to przypuszczam ze jest ci trudno...chyba ze masz takie obawy tylko w stosunku do dziecka, ale to naprawde bardzo BŁACHY powod aby rezygnowac z maciezynstwa bo przypuszczasz ze dziecku cos sie moze stac.... tak juz jest z dziecmi ze sie albo przewróca i obija sobie kolanko lub łokiec albo spadną z rowerku...to dzieci i maja do tego prawo.... wiec nie przejmuj sie tak tym i staraj sie o dziecko bo warto...bedziesz dobra mama, kazda chyba stara sie nią byc

nie jestem tylko pytam jak ogólnie radzisz sobie w zyciu bo jesli masz takie dziwne podejscie to przypuszczam ze jest ci trudno...chyba ze masz takie obawy tylko w stosunku do dziecka, ale to naprawde bardzo BŁACHY powod aby rezygnowac z maciezynstwa bo przypuszczasz ze dziecku cos sie moze stac.... tak juz jest z dziecmi ze sie albo przewróca i obija sobie kolanko lub łokiec albo spadną z rowerku...to dzieci i maja do tego prawo.... wiec nie przejmuj sie tak tym i staraj sie o dziecko bo warto...bedziesz dobra mama, kazda chyba stara sie nią byc

mam to samo 29 lat fajnego męża dobrą pracę wszystko ok ale ciągle sie boję z tych samych powodów jejku nie chce nawet pisać o tym co myślę ale rozumiem cie w 100 % nie jesteś sama zapewniam cie, no i odważna jesteś ze to napisałaś ale w sumie to anonimowe forum

werdena jakie masz obawy,,,nie rozumiem macie prawie 30 lat i czego sie boicie.....

wciąż spominasz mój wiek, a wiek nie ma z tym nic wspolnego, nawet jak będę miala 50 lat to będę tak myślała!!!! Nie zrozumesz tego bo taka nie jesteś!! i sie o mnie nie martw!! w zyciu radzę sobie świetnie!!!!! bye!!

Doskonale cię rozumiem Anuszka, tylko że ja już mam 4 miesięczne dziecko i bardzo się boje o niego, chyba troszkę przesadnie, przynajmniej tak mi mówią ludzie. Boję się również o mojego męża gdy jeżdzi samochodem do pracy 20 km. Nie uważam się za histeryczkę tylko jestem po prostu bardziej wrażliwa od innych. Justynaa, jeżeli ten temat jest ci obcy i uważasz nas za przynajmiej dziwne, to daruj sobie proszę złośliwe komentarze i daj życ dziewczyno.

kobity jestescie nawiedzone...najlepiej nie wychodcie z domu bo moze moteoryt wam spasc na głowe i co wtedy... raczej nacie poczatki nerwicy nawykowej ......nieleczona przeradza sie w depresje.... polega to na tym ze same sobie te mysli napędzacie i prowokujecie rozne sytuacje ktore mogłyby sie wydazyc....ale nie w sensie dobrym tylko złym.... takie zachowanie jest nieuzasadnione.. rownie dobrze moze dojsc do tego ze jak dziecko ubierzesz za grubo a jest ciepło na dworze...to ubzdurasz sobie ze mu sie cos stanie ze dostanie odpazen itd.....

Moja mama też wiecznie się o mnie martwi. I doszło do tego, że mam 20 lat i jak wyjdę na moment do sklepu, to ona ryczy, że ktoś mnie wciągnął do samochodu:(