Młode,wykształcone i bez satysfakcji z pracy

Najgorsze jest pogrążyć sie w depresji, ale ciezko tego uniknąć, skoro nikt nas nie roumie tak naprawdę. Nikt z osób mających pracę.

a ja powiem tak... duzo pienoadze zarabiaj ludzie, ktorzy nie boja sie innych ludzi...znaja swoja wartosc i wiedza co maja do zaoferowania. mojego meza mechanika nauczyłam, ze nie jest tylko mechanikiem, jest az mechanikiem i to dobrym mechanikiem. tak sie tym przejal, ze teraz prowadzi własny warsztat moja kolezanke nauczycielke matemetyki tez nauczyłam: nie ucz dzieciaków za 1000 zł....jak umiesz liczyc, idz na podyplomowa ekonomie i startuj na analityka finansowego nie warto patrzec tylko na złe strony...ciut wyobraźni, chęci PRAWDZIWEJ CHĘCI i wszystko musi sie udac....

a ja wasss swietnie rozumiem...przechodzilam to co Wy...tylko umialam sie z marazmu wyrwac.. wspierał mnie maz i tato :) wam tez sie uda:)

buubuuu I za takie wpisy ja osobiście jestem wdzięczna. Wiem, że na rozmowie umiem sobie poradzić, ale dołuje mnie to, że np. przegrywam z absurdalnych powodów (typu: małżeństwo) lub gdy w ogóle nie zapraszają, bo mają "swoich" kandydatów.

To jest trochę jak walenie głową w mur... :( Chyba najważniejsze jest, żeby się nie poddać.

Ciągle wierze, ze na 100 wysłanych ofert ta jedna będzie szczśliwa. Że trafi się firma, która naprawdę nie ma nikogo wśród znajomych. Oczywiście, są dni, kiedy tej wiary mam mniej i wtedy odreagowuje płaczem i mysleniem, że jestem beznadziejna. Ale jak już ide narozmowe, to wiem, że musze być pewna siebie, bo nikt nie chce zrezygnowanego pracownika:-)