Kim jestem?Kim jesteśmy-pewna notka

Kim jestem? Kim jesteśmy?? Kim jest człowiek...Co nas łączy?! Zaczynam pisać, bo może mam taki kaprys, a może potrzebuję przekazać to o czym myślę,co czuję... Każdy z Nas jest inny, nic nas nie łączy, a jednak w środku jesteśmy tak podobni. Dziękuje Bogu,że często dotykam "wyższej" świadomości, czuję się wyobcowana z własnego ciała patrząc na życie jak na ulotną chwilę, tak marną, tak kruchą...-a może właśnie tego tak w sobie nienawidzę?! Nie patrze biernie na własne życie i otaczający mnie świat! Uczę się patrzeć tak prawdziwie ale i naiwnie jak dziecko, chłonąc na nowo każdy dźwięk, każde nowe doświadczenie-nie rzadko to, które boli. Ale jak wielu z nas mówi, że "żyję!" Czym jest życie? Mechanicznym wykonywaniem określonych czynności, broniąc często nieświadomie zamkniętego schematu codziennych obowiązków?! Czasami chciałabym być głupcem, by nie rozumieć, być niewrażliwą, by nie użalać się nad sobą.Wyłączyć wszystkie czynności życiowe i obudzić się w innym surrealistycznym lepszym świecie. Jestem zwykłą młodą obywatelką świata!

ta twoja \"wyższa świadomość\" to tak w przenośni czy ezoteryka?

ulotnij się wreszcie i daj żyć

przenośnia, ale ja dodac dalsza czesc tego tekstu a nie moge :(

Czytaj książki, dotykaj swej duszy, a szybko zrozumiesz :)

(...)

Jak byłam nastolatka tez pisałam takie notki, ale ograniczałam się do własnego pamiętnika :o

(...)-jak to dumnie brzmi! Choć mam zaledwie 16 lat i świat, jak to się przyjeło mówić, stoi dla mnie otworem to często nachodzi mnie takie uczucie niespełenienia. "Spoglądam wstecz i widze tyle pustych godzin ogarnia mnie strach, bo wiem bo wiem ile minęło lecz nie wiem ile zostało a ja nie chciałbym tak po prostu przeminąć!!!" Chcę postawić swój pomnik, którego fundamentami będą moje osiągnięcia. Mam ich na swoim koncie sporo-takie osobiste małe sukcesy, ale to wciąż mało.Mało dla mnie! Jak osiągnąć satysfakcje z własnego bytu?! Czy ktoś wie, odważy się zdradzić ten sekret?! A może o to w życiu chodzi by odkryć to samemu?!?! - ale tak często zdarza nam się zbaczać z drogi przez brak konsekwencji, upadek ambicji... Pijąc gorącą herbatę starannie dobieram słowa, analizując każdą nic nieznaczącą sylabę tworząc z tego często nieskładne zdania. Lubię takie chwilę, cisza....zima...ja i czas! Natłok myśli w mojej głowie często prowadzi do zawieszenia jakichkolwiek funkcji. Będąc wciąż psyhicznie nieporadną osobą nie potrafię tego złożyć w całość...choć tak często mam ochotę zapisac to wszystko w notatniku by pod długopisem ujrzeć swoje wnętrze. Wciąż tak nieuporządkowane, chwiejne i... momentami tak dziwnie szalone. "Od A do Z, Od Z do A Ja to Ja to jasne jak 2x2 Lata lecą a ja to wciąż JA!" Jak przed latami śpiewał ś.p. Magik (niech Ci ziemia lekką będzie) jesteśmy indywidualnymi osobnikami, co jest tak oczywiste, ale czy sami to w sobie widzimy? Ja często zatracam samą siebie! Przecież prowadzę normalny tryb życia. Szkoła, nauka, rodzina, dom, drobne problemy, zawirowania młodzieżowego światka i pewne szaleństwa z pozoru tak niewinne a jednak... Często walczymy sami w sobie. Jak wiele cech w sobie potępiam a jednak czy je zmieniam?! Nie!-nawet nie podejmuję żadnych działań myśląc, że w danej chwili przecież nie muszę przejmować się innymi,a sama zauważyc swoje pragnienia. Tym charakteryzuje się młody człowiek, którego heh poznacie, gdy będziecie tu zaglądać. Zawirowania własnej osobowości, osobista wewnętrzna schizofrenia...To niewiele z moich wad zamkniętych głęboko gdzieś! http://www.kim-jestesmy.mylog.pl/ To taka autoreklama ale to nie to mi chodzi zeby ktos wbijal na ta strone bo dopiero zaczynam prowadzenia bloga, ale powiedzcie czy jest sens pisania w necie o tym co dzieje sie w Nas, czy to komus cos da?czy zmusi moze kogos do zastanowienia sie nad soba , istota zycia itp?