Co zrboić?

:-) Chwilowo nie mam żadnych sposobów. Uniusłbym ręce do góry (Haende hoch) - gdybym miał jeszcze siły. A nienawidzieć niepotrafię. Matka natura nie nauczyła. A szkoda.

A tam użalasz się nad sobą!!! Pewnie sam jesteś sobie winien, że Twoje życie potoczyło się tak a nie inaczej

Trzymaj się chlopie - to zle samopoczucie minie - ja wiem - będzie lżej ... :)

Weź się w garść i walcz o szczęście. To Twoje życie i tylko Ty możesz nim pokierować!!

Wyciąć i zamarynować. :-0

:-) Jasne, jasne. Jeszcze jeden człowiek przekonany o tym, że panuje nad tym, jak układać życie. Przypomnij sobie lepiej los nieboszczyka Lichodajewa.

"Uniusłbym"... bez komentarza :-(

Powiedz mi kto inny może panować nad Twoim życiem, jeżeli nie Ty?

:-) He, he, he... Ile Ty masz lat? Zdaje mi się, żeś dość młoda?

28, taka młoda to nie jestem już. Kiedyś właśnie myslałam, że o moim życiu decyduje wszystko dookoła. Teraz postanowiłam, że moje szczęście będzie zależało tylko ode mnie!!!! Nikt nie jest w stanie popsuć mi już życia

28 lat??? Ech, dziecko :-) No nic, każdy się uczy na własny rachunek.

O dziękuję za to dziecko. Miłe to było :D

Ale pamiętaj, wiek nie będzie Ciebie bez końca nie tylko chronił ale również tłumaczył. Przychodzi pora, żeby człowiekowi wydorośleć.

Też tak uważam. Trzeba przestać się nad sobą litować i samemu zacząć myśleć co zrobić by życie miało sens. Nie można tylko czekać co przyniesie los i mówić, że na nic nie mam wpływu. Masz. Chociażby na swoją psychikę.

Tak, tak... "wybiera się człowiek do Kisłowodska, a tu - ni z tego, ni z owego, cegła mu spada na głowę"...

ale na to nie masz wpływu, natomiast na to co robisz w tej chwili tak.

A czym się różni długość głupiego tysiąca lat, od długości bieżącej chwili (poza czasem oczywiście?)

Akurat w stosunku do Twojego czy mojego życia różnica jest olbrzymia. Człowieku masz jedno życie. Jedno jedyne. Czy warto przez cały czas się zamartwiać, męczyć czy chociaż spróbować być szczęśliwym. Pomyśl co będziesz sobie myślał, gdy będziesz umierał. Miałem szansę i ją zniszczyłem...

Iloscią i jakoscią zdarzeń :P Ale można też tak: może też byc i tak , że przeżyta chwila warta będzie tysięcy lat :P

Ile Ty masz lat...? Dwadzieścia osiem, zdaje się :-) Dziecko Ty moje kochane.

Może, może, może... Cornelio. Za wiele tych całych "może". One nie są warte jednej chwili najsłabszej emocji.

Nie wiek decyduje o mądrości życia, tylko doświadczenie, które się przez ten czas zdobyło. Uwierz mi to cierpienie zahartowało mnie. Wiem, jak ulotne jest życie i radość. Dlatego po długim podnoszeniu się uznałam i postanowiłam, że każdą chwilę należy wykorzystać. Bo jeżeli nie, jeżeli miałabym się umartwiać, aż do śmierci. To co to życie byłoby warte? Jaka różnica byłaby gdyby zakończyło się teraz czy za 50 lat?

W takim razire ja jestem głupi. Mam wiedzę i mądrość życiową czterolatka. Może tak być?

Proszę natychmiast otworzyć okno i wywietrzyć pomieszczenie!

:-) Mnie ono przez lata hartowało. Ale nadmiar hartunku prowadzi do czegoś odwrotnego. Po iluś tam latach zahartowany przedmiot rozsypuje się na emelenty pierwotne. Zużycie materiału.

Ryba, proszę, nie nękaj mnie. Mam dość.

Mam naprawdę dość.

Nie zamierzam. Ale nie zamierzam też pozwolić na wzbudzenie we mnie wyrzutów sumienia za inną lokatę. (sugestia przewietrzenia pomieszczenia całkiem słuszna. Mówię to z punktu widzenia osoby, która nie może otworzyć okna przez około 10 godzin dziennie. A klimatyzacja w zasadzie nie działa. Wtedy dopiero nachodzą człowieka \"głupie myśli\" :-0 )

A właśnie, że będę!!!!!! Czy chociaż to, że zupełnie obce Ci osoby przejmują się Twoim losem i próbują wszelkimi sposobami postawić Cię do pionu nie daje Ci choć iskierki nadziei?

A zresztą mi pomaga podnieść się to pisanie do Ciebie. Więc jednak nie bez interesownie :p