28 latka z doktoratem czy 19 po technikum

średnie wykształcenie dzisiaj nic nie daje prawie. fakt, że po technikum można znaleźć lepszą pracę niż po liceum, ale i tak za marny grosz. ambitna młodzież tak czy siak idzie na studia. a do studiów lepiej przygotowuje liceum ogólnokształcacę. na najlepsze studia dostają się osoby po prestiżowych LO a nie po technikach.

technikum to owszem szkoła maturalna ale nie odrazu liceum (a ta nazwa już sama w sobie jest wyższa rangą). nie każda szkoła maturalna jest liceum, tak jak nie każda szkoła wyższa jest uniwersytetem.

na studia to się dostaniesz po zawodówce o czym ty gadasz. Traktujesz studia jako przedłurzenie liceum, co jest totalną bzdurą. Liceum uczy ogólnie, jak w podst. a na studia idzie się na konretny kierunek - a 100% sukcesu to tech. o kierunku zbliżonym do kierunku późniejszych studiów np. o specjanlości finanse i później taki kierunek i nie mów, że na studia dostają się i tutaj szybciej po liceach. Bo to kpina. Do liceum idą z reguły leniwy bo nie są wymagane dobre oceny z określonych przedmitów jak to jest przy tech. Do liceum dostaje się każdy.

proste przykłady wiesz jakie są z reguły technika: medyczne finansowe i menadżerskie zawody mówią same za siebie, od 16 lat uczysz się już czegoś przyszłosćiowego, a nie nadal w-fu czy muzyki jak w liceum.

zgadzam się z \"proszę\" i nie dość, że ma się maturę, to dodatkowo tytuł, i dodatkowe punkty na studiach łatwiej sobie wtedy poradzić, jeżeli od kilku lat idziesz jedną drogą specjalizacji i czasem w technikach jest wyższy poziom niż w liceach jeszcze zależy jakie to technikum oczywiście

Może i doktorat to prestiż ale wolałbym dziewicę bez doktoratu niż szmatę z dr przed nazwiskiem. W dodatku taka nie będzie chciała później zmienić nazwiska.

no dziewictwo ma większe znaczenie dla faceta niż doktorat...u kobiety oczywiście..:D

nie bądź głupi

Nie schodzic z tematu. Technik (gr. technikus - "kunsztowny") - tytuł zawodowy, specjalista w zakresie odpowiedniej dziedziny wiedzy technicznej, mający zwykle średnie wykształcenie techniczne. Lista tytułów techników w Polsce: 1. Technik farmaceutyczny/Technik farmaceuta/Technik farmacji 2. Technik ekonomista 3. Technik mechanik 4. Technik handlowiec 5. Technik żywienia i gospodarstwa domowego 6. Technik elektronik 7. Technik elektryk 8. Technik budownictwa 9. Technik agrobiznesu 10. Technik hotelarstwa 11. Technik organizacji usług gastronomicznych 12. Technik rolnik 13. Technik ochrony środowiska 14. Technik technologii żywności 15. Technik technologii odzieży 16. Technik architektury krajobrazu 17. Technik chemik 18. Technik telekomunikacji 19. Technik technologii drewna 20. Technik urządzeń sanitarnych 21. Technik mechanizacji rolnictwa 22. Technik geodeta 23. Technik drogownictwa 24. Technik informatyk 25. Technik mechatronik 26. Technik leśnik 27. Technik inżynierii środowiska i melioracji 28. Technik poligraf 29. Technik hodowca koni 30. Technik spedytor 31. Technik usług pocztowych i telekomunikacyjnych 32. Technik weterynarii 33. Technik analityk 34. Technik usług fryzjerskich 35. Technik górnictwa podziemnego 36. Technik dróg i mostów kolejowych 37. Technik księgarstwa 38. Technik transportu kolejowego 39. Technik masażysta 40. Technik mechanik okrętowy 41. Fototechnik 42. Technik awionik 43. Technik budownictwa okrętowego 44. Technik nawigator morski 45. Technik rybactwa śródlądowego 46. Technik technologii chemicznej 47. Technik włókienniczych wyrobów dekoracyjnych 48. Korektor i stroiciel instrumentów muzycznych 49. Technik budownictwa wodnego 50. Technik geolog 51. Technik instrumentów muzycznych 52. Technik ortopeda 53. Technik prac biurowych 54. Technik technologii ceramicznej 55. Technik żeglugi śródlądowej 56. Asystentka stomatologiczna 57. Technik hydrolog 58. Technik obsługi turystycznej 59. Technik pszczelarz 60. Technik technologii wyrobów skórzanych 61. Technik urządzeń audiowizualnych 62. Asystent osoby niepełnosprawnej 63. Opiekunka dziecięca 64. Opiekunka środowiskowa 65. Renowator zabytków architektury 66. Technik administracji 67. Technik archiwista 68. Technik bezpieczeństwa i higieny pracy 69. Technik elektroniki medycznej 70. Technik informacji naukowej 71. Technik organizacji reklamy 72. Technik rachunkowości 73. Technik usług kosmetycznych 74. Technik włókiennik 75. Technik ogrodnik 76. Technik mechanik lotniczy

Liceum ogólnokształcące to rodzaj szkoły średniego szczebla szkolnictwa. Nazwa liceum pochodzi z greckiego "lykeion" przez łacińskie "licaeum" - Lykejon to szkoła założona przez Arystotelesa nieopodal świątyni Apollina Lykejosa. W czasach nowożytnych był to typ szkoły średniej: * według projektu Jeana A. Condorceta z 1792 - najwyższy stopień systemu szkół we Francji; od 1802 - państwowa szkoła średnia (lycée); * w wielu krajach nazwa szkół średnich różnych typów; * w Polsce pierwszymi liceami były: o 1588 - Nowodworek o 1658 - Collegium Ressoviense o 1804 - Liceum Krzemienieckie, o 1862 - Liceum Lubelskie. W latach 1932-1948 istniały w Polsce dwuletnie licea ogólnokształcące oraz trzyletnie licea pedagogiczne i zawodowe. W 1948 wprowadzono czteroletnie liceum ogólnokształcące i pięcioletnie liceum zawodowe (technikum). Przed reformą szkolnictwa w 1999 do liceum przyjmowani byli absolwenci szkół podstawowych. Obecnie po ukończeniu sześcioletniej szkoły podstawowej uczeń uczęszcza do trzyletniego gimnazjum. Potem może zdecydować się na trzyletnie liceum ogólnokształcące, trzyletnie liceum profilowane, czteroletnie technikum, bądź dwu-trzyletnią szkołę zawodową. Absolwenci liceum przystępują do egzaminu dojrzałości (od roku 2005 do egzaminu maturalnego)

Licencjat (łac. licentiatus) – w Polsce, tytuł zawodowy nadawany absolwentom uczelni wyższych, poświadczający wykształcenie wyższe zawodowe. Tytuł ten jest odpowiednikiem dawnego bakałarza. W uczelniach teologicznych Kościoła katolickiego licencjat to stopień pośredni między magistrem a doktorem. Posiadacz używa tytułu "mgr lic.". Historycznie tytuł bakalaureat był najniższym stopniem naukowym nadawanym przez uczelnie europejskie od XIII wieku. W dawnej Polsce było to popupularne określenie nauczyciela szkoły elementarnej. Obecnie tytuł ten jest nadawany w krajach anglosaskich (ang. bachelor). W średniowieczu bakałarz, uprawniony był do wykładania na uniwersytecie. W Niemczech tytuł ten jest nadal używany na fakultetach ewangelicko-teologicznych, gdzie jest równy tytułowi doktora. Z kolei we Francji tytuł baccalauréat jest przyznawany absolwentom liceów i jest odpowiednikiem polskiej matury. Etymologia: w średniowiecznej łacinie baccalaureatus z baccalaureus (przemiana pod wpływem łac. bacca – jagoda i laureus – wawrzyn) starszy student. Bakałarz od baccalarius – rolnik dzierżawca, młody kancelista lub kleryk, starszy student.

Magister (z łac. nauczyciel), mgr, tytuł zawodowy nadawany przez wyższe uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia (dawniej: magisterskich studiów uzupełniających), a w przypadku niektórych kierunków (farmacja, prawo, psychologia) - studiów jednolitych drugiego stopnia (dawniej: studiów jednolitych magisterskich) oraz wcześniejszym złożeniu i obronie pracy magisterskiej. Tytuły równorzędne tytułowi magistra, a więc: lekarz, lekarz dentysta, lekarz weterynarii nadawane są po ukończeniu kierunków, odpowiednio: medycyna, stomatologia, weterynaria, które to kierunki faktycznie są studiami magisterskimi. Jest to odstępstwem od Deklaracji Bolońskiej, która stanowi że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.

Doktor (łac. doctor - "nauczyciel, mistrz") - stopień naukowy lub stopień w zakresie sztuki. Spis treści * 1 Zasady przyznawania w Polsce * 2 Stopień doktora w innych krajach o 2.1 Kraje anglosaskie o 2.2 Węgry * 3 Zobacz też Zasady przyznawania w Polsce W Polsce stopień doktora nadaje się w drodze przewodu doktorskiego osobie, która posiada tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera, lekarza lub inny równorzędny, zdała egzaminy doktorskie oraz przedstawiła i obroniła rozprawę doktorską. Stopień doktora nadawany jest przez te wydziały szkół wyższych lub placówki naukowe, które mają uprawnienia do jego nadawania. Uprawnienia uzależnione są m.in. od liczby zatrudnionych w nich osób z tytułem profesora lub stopniem doktora habilitowanego (wymaganych jest co najmniej 8 osób). Rozprawa doktorska powinna stanowić oryginalne rozwiązanie problemu naukowego lub artystycznego oraz wykazywać ogólną wiedzę teoretyczną kandydata w danej dyscyplinie naukowej lub artystycznej, a także umiejętność samodzielnego prowadzenia pracy naukowej lub artystycznej. Rozprawa ta jest opracowywana i pisana pod kierunkiem promotora (łac. promoveo - "posuwać, przesuwać naprzód"), którym może być samodzielny pracownik nauki, wyznaczony przez uprawnione do tego gremium. Obrona doktoratu jest publiczna, tzn. termin jej jest ogłaszany i każdy ma prawo w niej uczestniczenia oraz zadawania pytań doktorantowi dotyczących tematu pracy doktorskiej. Formalnie przewód doktorski jest zamykany przysiegą doktorską (w której treści zawarte jest przyrzeczenie poszukiwania prawdy i niesprzeniewierzania się zasadom etyki naukowej). Wyższym stopniem naukowym jest stopień doktora habilitowanego. Nadawany jest w drodze przewodu habilitacyjnego, do którego może być dopuszczona osoba, która posiada stopień doktora i wniosła udokumentowany znaczny wkład naukowy lub artystyczny. Zasady przyznawania stopnia doktora i doktora habilitowanego w Polsce określa ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz.U. nr 65 z 2003 r., poz. 595). Poprzednie polskie uregulowania nie wymagały bezwzględnie posiadania przez kandydata tytułu magistra lub równorzędnego (choć zasada ta zazwyczaj była przestrzegana) i zdarzały się nadzwyczajne przypadki nadawania stopnia doktora osobom bez studiów wyższych, np. znanemu matematykowi lwowskiemu - Stefanowi Banachowi. W innych krajach również zazwyczaj do przyznania stopnia doktora potrzebny jest dyplom ukończenia uczelni wyższej, ale nie wszędzie.

Habilitacja (z łac. habilitas – "zdatność, zręczność") – postępowanie, którego celem jest uzyskanie przez uprawnioną osobę stopnia naukowego doktora habilitowanego. Spis treści * 1 Habilitacja w Polsce * 2 Habilitacja w ujęciu historycznym * 3 Habilitacja w innych krajach * 4 Kontrowersje wokół habilitacji * 5 Zobacz też Habilitacja w Polsce Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami ("Ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki" – Dz.U. nr 65 z 2003 r., poz. 595) stopień ten jest nadawany w drodze przewodu habilitacyjnego, do którego może być dopuszczona osoba, która posiada stopień doktora i uzyskała znaczny dorobek naukowy lub artystyczny, a ponadto przedstawiła rozprawę habilitacyjną. Przewód habilitacyjny składa się z: * wszczęcia przewodu habilitacyjnego, * dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego na podstawie opinii wyznaczonych recenzentów (którzy oceniają dotychczasowy dorobek naukowy oraz samą rozprawę habilitacyjną), * przyjęcia kolokwium habilitacyjnego (polegającego na zaliczeniu odpowiedzi na zadawane pytania z dziedziny nauki reprezentowanej przez habilitanta oraz przedstawieniu na odpowiednim poziomie wykładu habilitacyjnego – w odróżnieniu od doktoratu jest on niepubliczny) * nadania i zatwierdzenia stopnia doktora habilitowanego (w drodze tajnego głosowania i zatwierdzeniu go przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych). Wg statystyk odrzucane jest ok 2-10% wniosków wpływających do komisji. Rozprawę habilitacyjną może stanowić powstałe po uzyskaniu stopnia doktora dzieło, opublikowane w całości lub zasadniczej części, albo jednotematyczny cykl publikacji w uznanych periodykach naukowych i powinno być napisane lub zestawione w pełni samodzielnie (bez udziału promotora, tak jak w przypadku rozprawy doktorskiej), choć tradycyjnie habilitant często posiada opiekuna, pomagającego mu w rozwoju naukowym i promującego go środowisku naukowym. Przed kolokwium rozprawa habilitacyjna musi być opublikowana i rozesłana do bibliotek naukowych i instytucji o zbliżonym profilu naukowym. Uprawnienia do nadawania stopni doktora habilitowanego posiadają tylko te instytucje naukowe (zwykle wydziały uczelni akademickich i niektóre instytuty naukowe), które gwarantują odpowiednio wysoki poziom merytoryczny przeprowadzania etapów przewodu habilitacyjnego w danej dziedzinie. Uzyskanie praw do habilitowania poprzedza otrzymanie uprawnień doktoryzowania w tej dziedzinie.

Profesor (z łac. professor) – tytuł naukowy nadawany samodzielnym pracownikom naukowym lub tytuł zwyczajowy honorowy nadawany nauczycielom szkolnictwa podstawowego, gimnazjalnego oraz ponadgimnazjalnego, a także stanowisko nauczycieli akademickich. Spis treści * 1 Profesor (tytuł naukowy) o 1.1 Z kart historii * 2 Profesor (stanowisko) * 3 Profesor (tytuł zwyczajowy) * 4 Zobacz też * 5 Linki zewnętrzne Profesor (tytuł naukowy) Profesor – tytuł naukowy nadawany za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne pracownikom szkół wyższych i instytutów naukowo-badawczych. W Polsce tytuł ten nadaje Prezydent RP po zatwierdzeniu przez Centralną Komisję do spraw Stopni i Tytułów wniosku uczelni macierzystej w sprawie nadania tytułu naukowego. Tytuł ten jest przyznawany w Polsce dożywotnio. Profesurę czyli profesora tytularnego należy odróżnić od profesora uczelnianego (czyli stanowiska) – powszechnie stwarza to wiele nieporozumień. Z kart historii W Polsce do 1990 roku istniał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego, oba przyznawane przez Przewodniczącego Rady Państwa, ale tytuły te zostały zastąpione tytułem profesora. W latach 60. XX wieku wszystkich docentów przemianowiano na profesorów. Nie posiadają oni habilitacji (Prof. dr), ich tytuł profesora jest równorzędny z pełną ścieżką kariery zawodowej (Prof. dr hab.). Profesor (stanowisko) Profesor to również nazwa stanowiska pracy na uczelniach wyższych. W tym znaczeniu profesor to samodzielny pracownik naukowy, który kieruje własnym zespołem naukowym lub jest kierownikiem katedry, instytutu lub innej samodzielnej jednostki uczelnianej. Profesorów uczelnianych dzieli się na "zwyczajnych" lub "nadzwyczajnych", "wizytujących" oraz "emerytów". Na stanowisku "profesora zwyczajnego" może być zatrudniony wyłącznie naukowiec z państwowym tytułem profesora. Na stanowisku "profesora nadzwyczajnego" może być zatrudniony naukowiec posiadający stopień doktora habilitowanego lub tytuł profesora, choć w tym drugim przypadku zdarza się to raczej przejściowo, zanim uczelnia nie wystąpi o mianowanie takiego profesora na stanowisko profesora zwyczajnego. Dana osoba może pracować na dwóch lub większej ilości stanowisk, w różnych placówkach, będąc na jednym z nich "profesorem zwyczajnym", a na innej "nadzwyczajnym". Profesor (tytuł zwyczajowy) Tytuł profesora odnosi się również zwyczajowo do nauczycieli akademickich, zwłaszcza w krajach anglosaskich (np. USA i byłach koloniach brytyjskich (np. Indie). W Polsce profesor akademicki według różnych badań sondażowych jest zawodem lokującym się najwyżej na skali prestiżu zawodu. W Polsce w szkołach średnich, zwłaszcza w liceach ogólnokształcących tradycyjnie nazywa się wszystkich nauczycieli profesorami, choć formalnie posiadają oni zwykle tytuł magistra. Nauczycieli szkół podstawowych, gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych (tj. licea, technika, szkoły zawodowe) obowiązuje system awansu zawodowego w ramach którego przewidziany jest tytuł honorowy: profesor oświaty.

Tytuł zawodowy - system certyfikatów i tytułów, które otrzymują osoby, które (przynajmniej teoretycznie) dowiodły, że posiadają określony zasób wiedzy i umiejętności potrzebnych do wykonywania danego zawodu. Tytułów zawodowych nie należy mylić z tytułami naukowymi, które są dowodem posiadania określonego poziomu wiedzy i ogólnie rozumianych zdolności intelektualnych i nie dają zwykle (oprócz stanowisk szkolnych i akademickich) żadnego formalnego prawa do wykonywania określonego zawodu. Tytułów zawodowych istnieje cała mnogość a ich hierachia wygląda różnie, w różnych grupach zawodowych. W Polsce, w niektórych grupach zawodowych (technicy, lekarze, rzemieślnicy) istnieją ustawowo zadekretowane nazwy i hierarchie tych stopni, podczas gdy w innych nie ma takich systemów. Do najczęściej spotykanych tytułów zawodowych należą: * Tytuły zawodowe uzyskiwane w szkołach i placówkach oświaty: o robotnik wykwalifikowany o technik * Tytuły zawodowe uzyskiwane w szkołach wyższych: o magister o magister inżynier o magister inżynier architekt o magister sztuki o lekarz o lekarz dentysta o lekarz weterynarii o magister pielęgniarstwa o magister położnictwa o inżynier o inżynier architekt o licencjat o licencjat pielęgniarstwa o licencjat położnictwa * Tytuły zawodowe w rzemiośle: o uczeń o czeladnik o mistrz * Tytuły zawodowe w kulturze fizycznej: o trener o instruktor o menedżer sportu * Tytuły zawodowe związane z gospodarką nieruchomościami o Zarządca Nieruchomości o Pośrednik w Obrocie Nieruchomościami o Rzeczoznawca Majątkowy * Inne tytuły zawodowe o Doradca Inwestycyjny Tytuł naukowy (tytuł naukowy profesora) - nadawany przez Prezydenta RP osobie, która uzyskała już stopień naukowy doktora habilitowanego, ma osiągnięcia naukowe lub artystyczne znacznie przekraczające wymagania stawiane w przewodzie habilitacyjnym oraz posiada poważne osiągnięcia dydaktyczne, w tym w kształceniu kadry naukowej. Wyjątkowo może być nadany osobie ze stopniem doktora, o wybitnych osiągnięciach naukowych lub artystycznych. Tytuł naukowy profesora potocznie określany jest jako tzw. profesor belwederski (nazwa pochodzi od byłej siedziby Prezydenta RP, w której nadawano tytuły naukowe). Inne określenia dla tytułu naukowego to profesura, ale także profesor tytularny.

To tyle odnosnie wykształcenia :-) Prosze wracać do tematu :-) Wg mnie lepsza by byla ta po technikum :-)

ja jestem w technikum habdlowym..i powiem wam ze jest straznie ciezko..p pierwsze jest o wiele wiecej przedmiotów.szczególnie tych zawodowych ekonomika,rachunkowosc,prawo,przedsiebiorczosc,marketing,reklama,statystyka, no jest o wiele trudniej niz w liceum i jeszcze czeka mnie matura i egzamin zawodowy,takze ludzie ktorzy uwazaja ze technikum jest jak zawodówka albo gorsze od liceum to sie grubo mylą.technikum jest trudnym kierunkiem i trzeba sie o wiele więcej uczyc,i nie dla ludzi ,którzy nie lubią lub nie umieją matematyki. pozdrawiam!

dokładnie tak jak pisze Kamiska dla mnie to zawsze było zabawne, jak niektórzy mówili, że mają trudno w liceum a ja chodziłam do technikum, i nie dość, że maturę pisałam to jeszcze równocześnie musiałam przygotowywać się do egzaminu zawodowego i to na pewno nie jest zawodówka oczywiście niektóre przedmioty nie są w rozszerzonej formie podane (jak np matematyka) co dla licealistów jest większym plusem bo mają lepszy start na studiach my za to mieliśmy o wiele więcej zawowodowych przedmiotów jak ekonomia, marketing co ułatwia start na studia o podobnym profilu więc technika wcale nie są gorsze od liceów

inzynier chemik:-) i też mam ciężkie studia... rodzicie kiedys odradzali mi technikum chemiczne i cieszę się ze ich posłuchałem:-) na pierwszym roku było kilka osób po technikum chemicznym... po roku nie było juz tych osób, 2 z nich nie wytrzymały po 2 miesiacach zajęć! na studiach lepiej radzą sobie ludzie po ogólniakach...bo w technikach wiekszy nacis kładzie się na przedmioty zawodowe...ale na maturze nie zdaje się przedmiotów zawodowych czyli Ci po technikum maja mimo wszystko gorzej a po technikum czy liceum profilowanym niekoniecznie znajdzie pracę... nie czytałem poprzednich wypowiedzi ale uwazam ze ta kobieta z doktoratem jest lepsza ma poukładane w głowie wie czego chce....

tez sie zgodze technikum jest trudniejsze o wieeeelki stopien! wybierz tą z technikum;) pozdrowionka.

koleś a ta 19tolatka to c myslisz ze co ma w glowie ? mixer? ta 28latka jest juz moim zdaniem za przeproszeniem "starą dupą" a ta z technikum jest młodziutka,cale zycie przed nią ,,,autor nauczy ją zycia i wogóle.a ta 28latka?? bedzie nim rządzila jak tylko bedzie chciala i kiedy tylko bedzie chciala....to jest warte uwagi.ta mlodsza zawsze bedzie atrakcyjna ..i taaakze w przyszlosci moze zdobyc doktorat itp itd....dlczego nie dawac jej szansy???? spróbuj autorze spróbuj!

Dajcie już spokój z tymi wypowiedziami na temat dzieswczyn, bo autor topiku już tu nie zagląda nie widzicie? To po pierwsze: po drugie natomiast ad dyskusji technika licea, to wtrącę głosik swój. Ci co plotą że licea maja wyższy poziom PLOTĄ :) oWSZEM, większy poziom matematyki, polskiego i angielskiego. Ale i tak człowiek uczy się najwięcej w domu i jeśli ma chęci własne!!!! Na poziom szkoły patrzą lenie którzy oczekują że szkoła ich wykształci bez ich udziału. Mój chłopak skończył ogólniak, potem studia na których było mu trudniej niż tym którzy skończyli technika (naPolitechnice Warszawskiej). Potem szukając pracy wiele osób mówiło mu że szkoda że ten ogólniak skończył,bo nie miał żadnych praktyk itd. Teraz na szczęście ma super pracę,ale to tylko fuks. Ja z kolei skończyłam technikum ekonomiczne. I nie żałuję, choć szkoła miała niski poziom. Nie ucząc się nic miałam z niemieckiego 5.Ale dzięki temu mogłam jednocześnie skończyć technikum z tytułem ekonomicznym (miałam kilka prozpozycji pracy w bankach pod warunkiem podjęcia studiów. ) i uczyć się prywatnie języków. Dzięki temu mam tytuł ekonomiczny i humanistyczny. Zarabiam 3 tys.w Polsce. Moje koleżanki po liceach szorują kible w Anglii bo nie było ich stać na studia, a bez nich kicha. Więc dajcie spokój z tępym gadaniem o niesamowitym poziomie tych żałosnych przedłużeń podstawówek.

Technikum a technikum to różnica... Ale to chyba nie jest topic o systemie edukacji w PL

Pzdr z Irlandii :-)

oooo no pozdrowki z Irlandii zesmy dostali :D pozderki;)

28-latka i tyle

Lepsza młodsza :-) Ja skonczylem inżyniera (tytuł zawodowy) i wyjechalem do Irlandii z moja młodszą dziewczyną,która jest po technikum. Teraz w Irlandii uczy się, być może uzyska tytuł B.A. (odpowiednik naszego licencjata) a mozie i później Master Degree (magistra). Młodszą też łatwiej można ukształtować... No i mmm te ciałko jędrne, ten niewinny uśmiech...

Emigrant ma racje! ja chce wyjechac do Anglii i tam dalej sie uczyc...ale kurde Moj facet nie kce:(:( jestem w 3 klasie technikum...no kurde noo.... zazdroszcze Emigrant Twojej dziewczynie!!!!!