suknia do ślubu ale nie biała

Ślub w Indiach (2) Zastanawialiście się kiedyś skąd bierze się czerwony znak albo kropka (tilak) na czole indyjskich młodzieńców? To ojciec panny młodej naznacza w ten sposób przyszłego zięcia tuż przed wyznaczoną datą ślubu. Specjalnym znakiem, z którym obnosi się panna młoda jest natomiast czerwona szarfa – prezent od szwagierki. Dostaje jednak ona też małe co nieco od teściowej... Tym czymś jest gotowany ryż i mleko. Gdy panna się nim posili, następuje wymiana obrączek. Uwaga – nie jest to jeszcze moment zawarcia aktu małżeńskiego! Panna młoda nie zakłada białej sukni ślubnej, bo kolor biały zarezerwowany jest dla wdów. Ubierana jest przez matkę w tradycyjne sari w barwach czerwonej, pomarańczowej lub różowej. Koniecznie musi ozdobić się też złotą biżuterią. Pan młody nakłada strój, jaki pobłogosławili wcześniej jego znajomi. Wygląda trochę jak książę, bo na turbanie umieszcza srebrną koronę. Żeby było jeszcze bardziej baśniowo – wsiada na białego rumaka i rusza z orszakiem ślubnym i orkiestrą do namiotu. Z wędrówką orszaku związane są liczne przesądy. Złą wróżbą jest, gdy jego drogę przetnie kot lub szakal. Za dobry znak przyjmuje się, gdy choć jedna z licznych jaszczurek zadomowionych na ścianach mijanych budynków, mlaśnie po połknięciu owada...

Ale ty publikujesz to tutaj nie podając linków do tych treści i nie podając autora. Na stronie jest WYRAŹNA informacja na temat tego, co ty popełniasz.

W kulturze chrześcijańskiej biel to także kolor najważniejszy być może. Biel to czystość, dziewiczość, wiara, anielskość, doskonałość. Sam Bóg jawi się jako białość, stąd białe szaty jego ziemskiego namiestnika-papieża, stąd nowo ochrzczeni chrześcijanie wkładali białe szaty, jako że w takich szatach pojawiają się dusze sprawiedliwych na Sądzie Ostatecznym. Białe szaty - zarówno papieży i kapłanów, jak i osób świeckich - symbolizują związek z niebiosami i drogę ku nim. Duch Święty ma postać białej gołębicy.

Powszechne konotacje wiązane z bielą - niewinność, boskie światło, czystość są w kręgu kultury europejskiej, wspartej na źródłach antyku i chrześcijaństwa, są już dzisiaj uniwersalne i jednoznaczne. Biel nie jest kontrowersyjna w takim stopniu jak inne kolory, do bieli jesteśmy przywiązani, można nawet powiedzieć, że biel stała się częścią codzienności, nie sposób jej usunąć z życia. Ciągle żywe jest źródło tradycji chrześcijańskiej kojarzącej biel z czystością duszy (i ciała), radością istnienia w obliczu Boga. Biblijny Eklezjasta powiada przecież: "Na każdy czas niech będą białe szaty twoje", a w ewangelii Mateusza mamy powiedziane, że w chwili Przemienia Pańskiego "szaty Jezusa stały się białe jak śnieg", podobnie odzienie Anioła Pańskiego "było białe jak śnieg".

http://www.kkbids.episkopat.pl/anamnesis/13/8.htm Cała historia człowieka będzie odtąd mozolnym poszukiwaniem utraconej szaty. Nową szatą stanie się dla ludzkości Chrystus. Ci, którzy przyjmują chrzest, przyoblekają się w tę nową szatę, po bolesnym zwleczeniu z siebie "starego człowieka" (por. Ga 3, 26-27: "Wszyscy bowiem przez chrzest staliście się synami Bożymi - w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa"). Niestety, tę szatę w obecnym życiu można utracić i znaleźć się w łachmanach na sali uczty weselnej, skąd Gospodarz wyrzuci zuchwalca na zewnątrz w ciemności (por. Mt 21, 1-14). Dlatego ciągle trzeba "zwlekać z siebie starego człowieka", jak zużytą, brudną szatę i "przyoblekać się w człowieka nowego" (por. Kol 3,9-10; Ef 4,24). Kresem tego trudu będzie Niebiańskie Jeruzalem, gdzie wspólnota zbawionych okaże się jak Małżonka przyobleczona "w bisior lśniący i czysty" - "bisior bowiem oznacza czyny sprawiedliwe świętych" (por. Ap 19,7-9; 21,2).

Zdziwi to może uczestników tego sympozjum, ale powiem, że pierwszą szatą "liturgiczną" chrześcijanina jest biała szata nakładana dziecku (lub dorosłemu neoficie) w czasie celebracji chrztu i że są to pierwsze i najważniejsze "obłóczyny". Obłóczyny w klasztorach i w seminariach duchownych mają sens tylko w świetle tych pierwszych obłóczyn. Mówię o tym, aby uwrażliwić wszystkich odpowiedzialnych za kształt i piękno szat w liturgii, na to, cośmy zrobili z tym pięknym symbolem. Rytuał zatytułowany "Obrzędy chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich. Wydanie drugie poprawione" 1 zalicza "włożenie białej szaty" do tzw. "Obrzędów wyjaśniających" (należy do nich także namaszczenie krzyżmem świętym i wręczenie zapalonej świecy). Znaczy to, że obrzędy te wyjaśniają przy pomocy dodatkowych symbolicznych czynności treść znaku sakramentalnego, jakim było obmycie wodą (zanurzenie w wodzie lub polanie wody na głowę) dziecka oraz wypowiedzenie słów sakramentalnej formuły "Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego". Obrzędy tą są swoistą katechezą na temat tej niewidzialnej, wewnętrznej przemiany, jakiej Bóg w Trójcy Jedyny dokonuje w sercu niemowlęcia lub człowieka dorosłego. TEREAZ wiecie czemu idzie sie w bieli do ślubu?to jak coś nowego , narodzenie.Jezus, kapłani dziecko hcrzczone przybrane było bielą i młoda panna tez.

Włożenie tej szaty ma bowiem w sposób wymowny oznaczać rzeczywistość nowego życia, jakie dziecko otrzymało od Zmartwychwstałego Chrystusa, w myśl przytoczonych przed chwilą słów św. Pawła (Ga 3,27), do których zresztą odwołuje się szafarz chrztu w wyjaśnieniu podanym przed włożeniem szaty: Także biała suknia ślubna narzeczonej winna nawiązywać swoją symboliką nie do nagości Ewy w raju, ale do przyobleczenia się w Chrystusa przez chrzest i do białej szaty Oblubienicy Chrystusa z Apokalipsy

1. Kolor biały To kolor światła; symbol radości, niewinności, chwały nowego życia Uwielbionego Pana oraz uczestniczących w nim ludzi. To kolor najobficiej poświadczony w Piśmie świętym. Jezus przemieniony na Górze jest przyodziany w szaty lśniąco białe (Mk 9,3: "Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła"), białe, jak światło (por. Mt 17,2: "Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło"; Łk 9,29: "Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe"). W białych szatach występują aniołowie ukazujący się kobietom przy pustym grobie Jezusa w poranek pierwszego dnia po szabacie (por. Mt 28,3; Mk 16,5; J 20,12). Apostołom wpatrującym się w niebo w momencie ostatecznego rozstania się z Chrystusem zjawiają się "dwaj mężowie w białych szatach" (por. Dz 1,10). Na kartach Apokalipsy: w białe szaty ubranych jest 24 starców (4,4); zbawieni tworzący wielką rzeszę, której nikt nie mógł policzyć (7,9); ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku i wybielili swoje szaty we Krwi Baranka (7,13.14); w Sardes jest "kilka osób, co swoich szat nie splamiły; będą chodzić ze mną w bieli, bo godne są tego. Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca" (3,4-5); w opisie wizji siedmiu czasz i siedmiu plag czytamy: "ze świątyni wyszło siedmiu aniołów (...) odzianych w czysty, lśniący len, przepasanych na piersi złotymi pasami" (15,6); w opisie walki Słowa pojawia się Wierny i Prawdziwy, siedzący na białym koniu (19,11), "A wojska, które są w niebie, towarzyszyły Mu na białych koniach - wszyscy odziani w biały, czysty bisior" (19,14). Wreszcie Małżonka jest wystrojona na Gody Baranka w "bisior lśniący i czysty - bisior bowiem oznacza czyny sprawiedliwe świętych" (19,7-8). W tych wypowiedziach tkwi uzasadnienie dla stosowania szat białych w liturgii Okresu Wielkanocnego i Narodzenia Pańskiego, w święta i wspomnienia Chrystusa Pana, z wyjątkiem tych, które dotyczą Jego Męki; w uroczystości, święta i wspomnienia Najświętszej Maryi Panny (nota bene: kolorem "maryjnym" jest kolor biały, a nie niebieski!); świętych Aniołów; Świętych, którzy nie byli męczennikami; w uroczystość Wszystkich Świętych (1. XI.); Narodzenia św. Jana Chrzciciela (24.VI); w święto św. Jana Ewangelisty (27.XII); Katedry św. Piotra (22.II) i Nawrócenia św. Pawła (25.I) (por. OWMR 308a).

2. Kolor czerwony To kolor ognia i krwi, a także miłości (por. J 15,13). To także kolor symbolizujący godność królewską (purpura). Szat tego koloru używa się w Niedzielę Palmową czyli Męki Pańskiej; w Wielki Piątek; w Niedzielę Zesłania Ducha Świętego (bo według Dz 2,3-4 "Ukazały się /zgromadzonym w dniu Pięćdziesiątnicy/ (...) jakby języki z ognia, które się rozdzieliły i na każdym z nich spoczął jeden"); we Mszach ku czci Męki Pańskiej; w główne święta Apostołów i Ewangelistów oraz w dni Świętych Męczenników (por. OWMR 308 b). 3. Kolor zielony W Piśmie świętym na temat tego koloru jest tylko jedna wypowiedź: "wdzięk i piękność pociągają oko, a nad jedno i drugie świeża zieleń zasiewów" (Syr 40,22). Według papieża Innocentego III "viridis color medius est inter albedinem et nigredinem et ruborem" (De sacro altaris mysterio, 65: PL 217, 801). To kolor świeżych zasiewów, oczekiwania przyszłego plonu, symbol nadziei (nawiasem zauważmy, że jeśli mówimy, że ktoś ma "zielono w głowie", to wyrażamy nadzieję, że jednak przyniesie plon...). Znak Bożego miłosierdzia i nadziei na łaskawy sąd. Szat tego koloru używa się w liturgii Okresu Zwykłego, o którym jest powiedziane w "Ogólnych normach roku liturgicznego i kalendarza": "nie obchodzi się /w tym Okresie/ żadnej szczegółowej tajemnicy Chrystusa, lecz wspomina się misterium Chrystusa w jego pełni, zwłaszcza w niedziele" (43) (por. OWMR 308 c). 4. Kolor fioletowy Wyraża pokutę, powagę, umartwienie, oczekiwanie natchnione nadzieją. Szat tego koloru używa się w liturgii Okresu Adwentu i Wielkiego Postu. Można go również stosować w liturgii za zmarłych. Rytuał Obrzędy pogrzebu dostosowane do zwyczajów diecezji polskich mówi, że krajowe konferencje biskupów mogą "ustalić taki liturgiczny kolor szat pogrzebowych, który odpowiada umysłowości narodów i który nie urażając ludzkiego bólu, ukaże chrześcijańską nadzieję oświetloną przez Misterium Paschalne" (Wprowadzenie teologiczne i pastoralne, 22f).

nie marudz tylko czytaj.Pozatym jakbym wklejała linki nikomu nie chciałoby się zaglądac. Tu wyłapałam najważniejsze sprawy.

Wiesz, co to jest plagiat? A wiesz, jak rozmawia się z plagiatorami?

te maruda , zwal se lepiej

takich marudów tu jest pełno.jeden czepia się stylistyki i błedów inny przyczepia się do cytatów i wyszukuje dziury w całym. Olewka na takich prostaków. tee co to wogóle za prostackie okreslenie? chyba na niego taka matka woła. No chybaze to jest jedna z panien młodych taka prosta i pusta. Takich maruderów tu jeszcze będzie więcej , znerwicowane i niezaspokojone baby.

Więcej kultury :/ A osoba, która zwróciła ci uwagę, miała rację. Wystarczyło napisać, skąd wzięłaś informacje. Do "kazirodczego" rozumiem, że takie słownictwo wyniosłeś z rodzinnego domu i inaczej nie potrafisz rozmawiać.

idx w takiej sukni jakiej się bedziesz dobrzeczuła. Ja miałam biało - niebieską, bo taka mi się spodobała i już! A goście byli zachwyceni

Musiałaś ślicznie wyglądać :)