Mam naprawde ogromny dylemat!!!pomozecie???? pomozcie, prosze

Pisalam juz na ogolnym ale nie otrzymalam porad poza jedna sensowna. nie wiem w ktora strone isc Z Polski wyjechalam w wieku 19 lat , obecnie po 4 latach mam licencjat uczelni zagranicznej plus znam biegle 4 jezyki, Pracuje jako tlumacz i rozwijam sie coraz bardziej, mam narzeczonego z Polski ktory rozkreca tu swoj biznes(Skandynawia) I stoje na rozdrozu: zostac w tym znimnym kraju z oschlymi ludzmi bez przyjaciol czy wracac do Polski i zaczynac od nowa?? A moze wybrac sie jeszcze gdzie indziej?? Zupelnie nie wiem co mam zrobic, musze podjac decyzje aby zdazyc z zapisaniem sie na stduia uzupelniajace, gdzieolwiek by nie byly

ludzie ze Skandynawii niekoniecznie tacy sa...moze trafialas na ciezkie przypadki.Mi sie osobiscie ot miejsce bardzo podoba i zamierzam tam w przyslzosci zamieszkac,wiec ja bym nie wracala.

jeśli masz dylemat, tzn.że nie jesteś przekonana do obecnej swojej sytuacji. Gdyby było cokolwiek, co "kamieniem" trzymałoby Cię w Sakndynawii, nie zadałabyś tutaj tego pytania. Widać, coś Cię pcha do dalszego działania. Korzystaj póki jesteś taka młoda ;)

Moze postaraj sie troche zaprzyjaznic z "tymi zimnymi ludzmi" i zobaczysz ze zycie tutaj nie jest wcale takie zle. Grunt bys z gory nie zakladala ze oni sa beznadziejni a ty jedna biedna i niezrozumiana. Ja sama mieszkam za granica (Wlochy) i na poczatku tez mi bylo ciezko. Jednak to ja pierwsza postanowilam wyciagnac reke. Wyszlam z zalozenia ze ja tutaj jestem mniejszoscia i to ja musze pokazac ze jestem osoba z ktora warto zaprzyjaznic sie (oczywiscie bez podlizywania sie). Ale wystarczylo na dzien dobey zapytac sie "jak sie czujesz", "jakie sa twoje plany" i powoli mieszkancy zaczeli sie przede mna otwierac. pozdrawiam

czuje ze straszne sie tu starzeje psychicznie moja psychika siadla , miewam depresje . mimo ze dla ludzi z zewnatrz jestem przykladem sukcesu w mlodym wieku mam faceta ktory urwalby mi gwiadke z nieba ciekawa i dobrze platna prace studia

Witay:)Obecnie masz 23 l tak?:) Wladasz 4 kjezykami, masz licencjat zagranicznej uczelni, masz faceta, ktory rozkreca biznes w Slandynawii.czegfo Ty chcesz wiecej? Jestes na emigracki juz4 lata i pytasz sie wyjechac bo nie masz przyjaciol i nie wiesz gdzie isc na studia uzupelniajace? ..... asory ale ludzie maja wieksze problemy.,wiem,wiem,ze to dla Ciebie jest BIG problem ale musisz sama podkjac decyzje...nie wiem czy moge Ci pomic..watpie ..ja bym zostala tam gdzie jestes..tlko jak mozna nie miec prezyjaciol,znajomych przez tyle lat? a sadzisz,ze jak wrocisz do Polski to bedzies miala tych przyslowieowych przyjaciol???

mimo mlodego wieku czuje sie stara psychika zadnej spontanicznosci we mnie pomimo bieglosci jezyka nie umiem byc spontaniczna w ozmowie z nimi idealizuje Polske, moje lata spedzone w kraju, moich przyjaciol, ten klimat, ehhh

wiesz decyzja nalezy do ciebie ja mam kolezanke ktora zaaz wyjezdza do dublina ze swoim facetem zeby byc z nim porzuca szkołe, rodzine , przyjaciół.........robi to bo go bardzo kocha wiec odpowiedz sobie na pytanie czy ty kochasz go na tyle mocna zeby poswiecic całe zycie dla niego....... totalnie wszystko zmienic zeby byc z nim.....

no w Polsce mam kupe przyjaciol a tu poza znajomymi z pracy nikogo ale praca tlumacza to bardzo samotny zawod a ze ciagle pracuje nie mam zbyt duzo czasu na poznawanie ludzi a moze po prostu jest jakas bariera we mnie

a moze za bardzo pochlonela Cie nauka, praca i stracilas te mlodziencze lata..pomimo,iz tak jetses mloida:P 23 l,to nic...ja mam juz badz tylko 24 l.:P

ale On powiedzial ze decyzja jest wspolna , dlatego nie bpje sie zadnego przymusu z jego strony

Wydaje mi sie ze po prostu sobie wmowilas ze jest ci tu zle. Ja tez mieszkam za granica, tez na poczatku bylo ciezko, ale zamiast narzekac i niszyc sobie psychike doceniam tez i pozytywne aspekty. - praca - druga polowka - nie martwienie sie o jutro Zas co do ludzi ... postaraj sie do nich przyblizyc, wyciagnij reke i nie zakladaj od razu ze sa zli.

mozliwe 3 pierwsze lata harowalam jak wol po 12-16 godz dziennie po pracy nauka i tak w kolko czuje sie wypalona

sarada -- witay widzies ja wnet zrobie to samo co Twoja kolezanka:) ale ja jade na emigracje po nowe zycie:) bo tutaj w Polsce a raczej u siebie w miescie nie widze nic dobrego dla siebie.............dla Nas czyli mnie i mojego faceta....oby bylo wszystko oki:):):)

nie wiem w ktora strone isc - noooo wlasnie,jak sama pisalaa harowalas jak wol,wyjechalas w mlocym wieku - 19 l.....teraz Ci czegos brakuje....po prostu zycia!!!

da sie zyc tylko we dwojke, bez innych ludzi ?? tylko sami dla siebie?? my praca i nasz dom??mozna tak??

zgodze sie z agnesina. Z gory zakladasz ze skandywawowie sa zli a ty jedna niezrozumiana. to ty tu mieszkasz u nich i musisz pokazac sie z dobrej strony by cie zaakceptowano.

no wlasnie tylko widzicie - ja to zycie widze w Polsce tu nie widze zycia , tu widze zapieprz po kolejnych szczebelkach kariery

nie wiem w ktora strone isc -- tak jak Ci pisalam wyzej.brakuje Ci zycia,tego szlanstwa mlodzienczego.ciagnie Ci do domu.....skoro chcesz jechac do jedz ale nie zaprezpasc tego co do tej pory zdobylas:):)

wydaje mi sie ze jesli wroce na stale do polski to zaprzepaszcze : mozliwosci pracy jako tlumacz - coraz wiecej Polakow ,codziennie jakies zlecenie mozliwosci finansowe - za rok dostalibysmy kredyt na mieszkanie mozliowsci szlifowania jezyka oraz dalszej nauki

nie wiem w ktora strone isc - oj takie gdybanie CO BY BYLO GDYBY........... tego nikt nie wie...dlatego ludzie ryzykuoja i czasem udaje im sie a czasem nie.....musisz, tzn.musice razem podjac dezycje......w sumie zycie bez przyjaciol,bez wolnych wieczor, wspolnych wypadow to nie zycie.................praca i praca,dom i dom,.praca - dom- - facet - gary i \"w kolo maciieja\" :/;/;/ to nie dla mnie zycie;/ ja juz mykam.....zycze powodzenia w dokonanych .. trafnych wyborow.....milego klikania,nocki i snow zycze

to jedz a jak bedzie ci bardzo zle to poprostu wrocisz.....i nie bedziesz mogła sobie zarzucic ze nie spróbowałas..a rodzina i przyjaciele jesli im zalezy to poczekaja

do przyjaciół..dla przyjaciół Po kilku latach każdy z nas założył rodzinę , i tak nie mamy dla siebie czasu, mieszkając w jedenym mieście widzimy się raz na 2 miesiące, piszemy do siebie maile! Jeżeli tam gdzie mieszkasz jest lotnisko, jeżeli w twoim rodzinnym mieście jesy lotnisko...zastanów się nad pozostaniem tam

hmmm moze i faktycznie ale zawsze stawiam prace na 1 miejscu , nie moge znalezc chwili na urlop i spalam sie przez to jeszcze bardziej

Nie wszystko co chcemy mozemy miec! Ja uwazam ze rodzina jest najwazniejsza. Do przyjaciol mozesz wrocic i rozczarowac sie po po paru latach kazdy poszedl w swoja strone, zmienil sie.... Do Polski mozeszzawsze wrocic. Moze zacznij studia magisterskie tam gdzie jestes a po nich zdecydujesz a moze juz nie bedziesz miala tych dylematow. W Polsce nie ma tylu perspektyw co tam! Wrocisz tu bedziesz miala tych swoich przyjaciol albo i nie, z praca tez ciezko i co wtedy? Widzisz jedni moga Tobie zazdroscic ze masz super prace dobrze platna masz studia znasz tyle jezykow jestem w super zwiazku a Ty zazdroscisz onnym swobody, imprez...ale to wszystko kiedys sie konczy. Trzeba sie kiedys ustatkowac zalozyc rodzine. Moze ogranicz prace i postaraj sie poswiecic sobie chociaz pare minut dziennie. A przyjaciol zawsze mozna poznac tam! Mozecie wyjsc przeciez z chlopakiem gdzies...

popatrz na to wszystko zprespektywy czasu! Gdzie sie widzisz? w Polsce wsrod przyjaciol, czy tam ze swietna praca, chlopakiem. Gdzie widzisz swoja przyszlosc. Pomysl gdzie za pare lat chcialabys byc.

Mieszkam w polsce i jest ok, bo mam też szczęście, ale......moja koleżanka urodziła niepełnosprawne dziecko....kiedy widzę, że nie ma żadnej pomocy medycznej i finansowej, że terapia kosztuje tysiące (bo jest tylko prywtna), ale nie może iść do pracy, bo musi być z chorym dzieckiem....że potem jej dziecko na wózku nie dotrze do wielu fajnych miejsc, bo nie ma podjazdów, transportu ....to chce mi się wyć. Kiedy wiem, że muszę pomagać finansowo mamie, która przez 40 lat ciężko pracowała i płaciła zus i podatki, ale emerytura nie wystarczy jej na wykupienie leków...też mi przykro

moze w Skandynawii ale napewno nie w tym miescie co teraz w Polsce owszem ale marzenia malo sie maja do rzeczywistosci

ACHA JEDNA I BBB WAZNA KWESTIA MOJ FACET NIE MA STUDIOW WIEC W POLSCE NIE MIALBY CZEGO SZUKAC

dla mezczyzn pracaw Polsce jest ale na pewno nie takie zarobki jak w Skandynawii.