Magia czterech por roku dojrzalych kobiet

globusiku jesteś

ze tu całkiem milutko.

CO TO ZA BAJKA? http://uczenzklasa.gazeta.pl/gfx/userfiles/1298/Image/wilkikapturek_1.jpg

http://www.youtube.com/watch?v=lAPwvPrtDMk&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=l_Y4RYmPWyM&feature=related LUBICIE MARYLEK?

http://www.youtube.com/watch?v=sgBqri0WDX8&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=roqTuIp-VMI&feature=related

Spijcie dobrze , jutro tez tu wpadnę::: dobrze?

Dobry wieczór!!! Ale miałam do czytania. Nie byłam na w oazie jakiś czas. Dużo postów zostawiłyście mile oazowiczki , bo oazowiczów jakby coraz mniej.... Teraz na moich kolanach wyleguje się Klara , moja kotka...Słyszałam, że koty wyczuwają bolące miejsca. Mnie boli kolano.Pewnie reumatyzm ...Kochana Klarunia... Ostatnio nie mogę coś spać , koniecznie muszę zmienić jakoś ten mój tryb życia i kłaść się spać \"z kurami\" i razem z nimi wstawać.ha ha ha ... Moze to pogoda tak na mnie wpływa? Bo za oknem śnieg znika polewany deszczem - dobrze bo stracił biel i jest brzydko brudny.Ciesze się, ze to już koniec koniec stycznia , luty krótszy to zleci a w marcu to jak w garncu... przyjdzie kochana WIOSENKA...

wpadaj do oazy mila koleżanko...

http://www.ewa.bicom.pl/darzyciapoezja/dzp22.htm

właśnie słucham otworów Marylki , ja ja bardzo lubię...

Jonasz Kofta TRZEBA MARZYĆ Żeby coś się zdarzyło Żeby mogło się zdarzyć I zjawiła się miłość Trzeba marzyć Zamiast dmuchać na zimne Na gorącym się sparzyć Z deszczu pobiec pod rynnę Trzeba marzyć Gdy spadają jak liście Kartki dat z kalendarzy Kiedy szaro i mgliście Trzeba marzyć W chłodnej, pustej godzinie Na swój los się odważyć Nim twe szczęście cię minie Trzeba marzyć W rytmie wietrznej tęsknoty Wraca fala do plaży Ty pamiętaj wciąż o tym Trzeba marzyć Żeby coś się zdarzyło Żeby mogło się zdarzyć I zjawiła się miłość Trzeba marzyć

Krzysztof Kamil Baczyński CIEMNA MIŁOŚĆ Leżymy w łożu mrocznym jak na dnie strumienia wyschłego. Włosy długie, poplątane wioną, rozdzielają się, łączą jak smugi cierpienia i niosą się jak ścieżki ku dalekim strunom. Tu u nas zła tarnina rośnie tak po brzegu biała czasem, a czasem jest jak rozpacz dłoni, i armie ciężko dzwonią jak wykute w śniegu, w księżycach jasnych sunąc. Krzyk, parskanie koni i czołgów ryk podziemny - jakby wydzierały dusz trzepot nieostrożnie pobratany z ciałem. Więc nasze ciała długie, splecione jak palce w nocnym konaniu cierpną i wiatr nam na twarze niesie płatki tarniny odstrzelone w walce, i leżą tak jak piętna pośmiertne, na miłość strącone, aby wspomnieć, że się nic nie śniło, bo oczy były otwarte i we śnie. I źródła są w powietrzu, i czujemy je to są pociski krwi, co jeszcze trysną. I łkania są w powietrzu metalowy jęk, który się w ogniu spełnia ulewą ziarnistą. I boleść, którą kiedyś nazwiemy ojczyzną, co teraz jest jak dziecko, które nam we śnie umiera. Jeszcze oddech jego z ziemi drży, bo to był mej miłości pierworodny syn. A potem długa noc. I zrywam się w ciemności bez zbroi, nagi, taki, jakem z ziemi wstał, rozpleść łodygi naszych nie spełnionych ciał i być żołnierzem nocnym wiary bez litości. I nim odejdę jeszcze, nim się broń rozpali, widzę, jak się ten obłok twego ciała żali. Bo ciemne miłowanie jest na dnie człowieczem, które pragnących traci i czystość rozdziera, a które się do dłoni bierze razem z mieczem, lecz się w nim cierpi długo, chociaż nie umiera. l znów widzimy miasta płonące l dymy, co się powoli wznoszą pnąc na stopnie niebios, i szubieniczne drzewa skrzypią, i z daleka bicz strzela i rozcina z ziemią wraz - człowieka. A nad tym krzewy kwitną. Z pąków zielonkawe chmury płyną. Dojrzałość lepko się przelewa. Widnokręgiem o świtach ciągną kluczem drzewa. I ludzie ci żałosni, w nie obeschłych gruzach, pod namiotami cyrków, w świergocie karuzel, unoszą się jak łachman, wśród dymu śpiew niosą weseli. Jak wyzwanie sczerniałym niebiosom. Długie, suche koryto - jest to dno strumienia, gdzie leżymy jak kamień pod kurzawą gwiazd. Tyle jeszcze milczenia strasznego jest w ziemi, że chyba go wystarczy na niejedną śmierć! Módlmy się, módlmy słowami ciemnemi! Siejmy, o, siejmy, chociaż ziarnem serc!

Adam Asnyk DAREMNE ŻALE Daremne żale - próżny trud, Bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud Nie wróci do istnienia. Świat wam nie odda, idąc wstecz, Znikomych mar szeregu - Nie zdoła ogień ani miecz Powstrzymać myśli w biegu. Trzeba z żywymi naprzód iść, Po życie sięgać nowe... A nie w uwiędłych laurów liść Z uporem stroić głowę. Wy nie cofniecie życia fal! Nic skargi nie pomogą - Bezsilne gniewy, próżny żal! Świat pójdzie swoją drogą.

Zycze wszystkim oazowiczom kolorowych snów

dobranoc. http://www.youtube.com/watch?v=Ss7H4FiVUnQ&feature=related

Słonko już zaszło Gwiazdy mrugają Do Was do okna Buziaki pukają Otwórzcie okienko Wpuśćcie je szybciutko Wystarczy ich na noc i może na jutro... KOLOROWYCH● SNÓW.●

Dobranoc.):):O)

Spac , spać mi się chce:)

Jutro wpadnę i poczytam...

http://www.youtube.com/watch?v=KBEo-1Dt4o0

Witajcie koleżanki i koledzy! nowe panie tez milutko witam i zapraszam do oazy... słoneczko dziś ślicznie świeci i niesie z sobą zapach wiosny... Ja muszę się powolutku zabrać za porządki , a szczególnie mycie okien... Ale to po chorobie , bo jeszcze się kuruje w domowych pieleszach... zrobiłam sobie pyszna kawkę ze śmietanką i zapraszam na nią wszystkich bez wyjątku...>

http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/pelny/5pad52czff0869hn.html

http://de.youtube.com/watch?v=CSx6HrWV2XM&mode=related&search=

http://de.youtube.com/watch?v=o7aVbJfkU6g&mode=related&search= Poczujmy się jak na wiosennym koncercie...

Witam piosenka...WESOŁA DRUŻYNA Ruszaj w drogę, harcerska drużyno, Borem, lasem, gościńcem i szosą. Na kraj świata, ku górą, dolinom Same nogi radośnie poniosą. Śpiewa z nami świat, Kłosy w polu, drzewa w lesie I wesoły letni wiatr Coraz lepiej piosnkę niesie, Coraz dalej piosnkę niesie w świat. Chociaż czasem się niebo zachmurzy, Harcerz ducha nie traci, nie kwęka. Gdy zapasy się skończą w podróży, Starczy wtedy beztroska piosenka. Śpiewa z nami świat,... U wrót lasu, gdzie zorza się pali, Rozbijemy zielone namioty, Z leśnej księgi będziemy czytali Szumy sosen i ptaków świergoty. Śpiewa z nami świat,... Las nam swojej użycza gościny, Rzeka pluszcząc do wody zaprasza. Dziękujemy ci, kraju rodzinny, Droga ziemio, na wieki już nasza. Przypomialy mi się te czasy

Tylko mnie poproś do tańca - Anna Jantar Tylko mnie poproś do tańca Ty co garść marzeń mych za nic masz Za nic masz Tak krótko trwa życie moje Ty co dni w rok nie zliczasz czy wiesz Czy ty wiesz Co to jest strach u schyłku dnia Ty nie chodzisz spać A ja się boję Coraz bliżej kroki słyszę Jedną chwilkę jeszcze tylko... Tylko mnie poproś do tańca Ja na nic więcej nie liczę Od krańca świata do krańca Od piekła do nieba bram Tylko mnie poproś do tańca Jakbyś mnie kochał nad życie Ja ci z nadziei różańca odpust dam Tylko mnie poproś do tańca Dopóki młoda godzina Pożółknie zegara tarcza Zanim wybije mój czas Tylko mnie poproś do tańca W którym się życie zatrzyma Ta płyta chociaż już zdarta Jeszcze gra Ty co sny nam układasz do gry Myśli me znasz I za nic masz szanse moje Ty co gwiazdy rozwieszasz ty wiesz Dobrze wiesz Wszystko ma kres Czy boisz się Raz wysłuchaj mnie Nie myśl o sobie Tylko mnie poproś do tańca Ja na nic więcej nie liczę Od krańca świata do krańca Od piekła do nieba bram Tylko mnie poproś do tańca Jakbyś mnie kochał nad życie Ja ci z nadziei różańca odpust dam Tylko mnie poproś do tańca Dopóki młoda godzina Pożółknie zegara tarcza Zanim wybije mój czas Tylko mnie poproś do tańca W którym się życie zatrzyma Ta płyta chociaż już zdarta Jeszcze gra

Wielka dama tańczy sama - Anna Jantar Wielka dama tańczy sama Wielka dama tańczy sama Z wielką damą igra czas Na niedzielę zamówiła tort Wielka dama wielki gest Przyszła dola i niedola Przyszedł smutek blady gość Rozłożyli wachlarz pełen trosk Zjedzą damie cały tort Wielka dama znów tańczy sama Gubi czerwony szal Cztery gamy dla wielkiej damy A dalej tańczy czas Wielka dama smutkiem pijana Połyka złote łzy Wielka dama dumna i sama W sukni z wilgotnej mgły Wielkiej damie na kolanie Usiadł wielki czarny kot Mruży ślepia liczy złote łzy Dama gładzi go pod włos Poszła dola i niedola Poszedł dziwny srebrny pan Wielka dama okręciła szal No i dalej dalej w tan Wielka dama znów tańczy sama Gubi czerwony szal Cztery gamy dla wielkiej damy A dalej tańczy czas Wielka dama smutkiem pijana Połyka złote łzy Wielka dama dumna i sama W sukni z wilgotnej mgły

Baczyński Krzysztof Kamil Opowieść Wolałaś: dokąd płyniesz, a potem jeszcze: zostań, ale już żagle z papieru porywał wiatr i dął w nie. Droga między domami - gdzie woda - była prosta, a już sprzed zamku w witrynie salutował mi żołnierz. Ulice pełne wody - kreski z lapisu lazuli, kiedy porywał mnie żagiel i coraz dalej unosił. Ach, jakie dzwony muszli, gdym płynął wzdłuż martwych ulic. Na próżno pościg ptaków - wysłany przez ciebie - prosił. Mała łódka z orzecha, a woda głęboka jak wieża, na dnie rosły korale przekwitłe - miejskich latarń. Oto giniesz we śnie - wołałaś, a mnie wcale nie żal było wierszy i ludzi, kiedy płynąłem od świata. Potem na krańcu morza niebo płynęło i na mnie sypało gwiazdy zielone i coraz większy zamęt: wirował i giął się nieboskłon wśród żółtych komet sklamrzeń, zalało, porwało mnie w górę i znów odrzuciło jak kamień. Poszukaj dobrze w zaułkach, gdzie nocy kołysze pokład, gdzie cień nieruchomy na murze jak cień martwego człowieka. Przyjdziesz zmniejszona od trwogi, nie rozumiejąc zobaczysz: tam siedzę na brzegu nieba i puszczam łódki na ściekach.