Czy wracac do Polski po 5 latach emigracji??

tiny tiny girl - to sama gotuj! naprawdę idzie przygotować smaczne rzeczy nie tylko z polskich produktów. są też polskie sklepy

Znajomych można mieć i w nowym kraju a Ci starzy znajomi z Polski i tak wyjadą wkońcu bo w Polsce trudno żyć.Wiem sentymenty,tęsknota za miejscami w których sie urodziliśmy,ale tak jak ktos wcześniej napisał że z takich żeczy nie wyżyjesz a w Polsce wcale nei jest lepiej i lepiej nie będzie.Teraz chcą ceny prądu do europejskich wyrównywać:(,rany nie ma tam do czego wracać a swoje rodzinne miasto zawsze można odwiedzić i w necie na zdjęcia popatrzeć a życie tam to już zupełnie inna sparwa.

wiecie co, wiem że mam podejście nietypowe, ale w Polsce na prawdę da się żyć...

tekstylna - a ty z Polski piszesz?? w sumie rozsądnie napisałaś.... tylko smutne to wszystko :(

Akittka to fajnie że Ci się udało:) w Polsce żyć normalnie,są i tacy ludzie jak Ty tylko że jest ich tak mało że za mało bo za mało szans na lepsze życie żeby się większości udało w swoim kraju żyć normalnie.

akitkaa to jesteś wyjątkiem bo mnie już dawno się tego kraju odechciało i myślę o wyjeździe

mieszkam w norwegii i tu nie ma polskich sklepow

Ja piszę z emigacji.Jestem tu trzy miesiące,mąż trochę dłużej i już zaczeły nam się szanse na normalne życie kształtować.Syn chodzi do szkoły,mąż ma stałą pracę,jest zwykłym fizolem ale nie pomiata nim szef jak w Polsce tylko z tego powodu że to jego firma,tutaj ludzi traktuje się jak ludzi.Ja idę do pracy od przyszłego tygodnia,oczywiście zaczynam w nowym kraju od sprzątania(i pewnie przy sprzątaniu zostane dopuki nie naucze się języka)ale za to zarobie tyle że w Polsce mogłabym tylko pomarzyć o takiej pensji.Chodzę na kurs języka i myślę że z czasem z mycia podłóg będe mogła zrezygnować na żecz jakiejś innej pracy.Wynajeliśmy duży dom na co w Polsce nas stać nie było z dwóch pensji i ogólnie po mimo tego że są kłopoty bo nie trafiliśmy do nieba tylko o wszystko się postarać musimy ale przynajmiej jak się to człowiek stara to się czegoś dorobi a w Polsce niestety tylko garba.

mieszkam w norwegii i tu nie ma polskich sklepow

to powiedz jak wygląda rynek pracy w norwegii poza platformami oczywiści :P może ja siętam wybiorę

tuny tiny girl to fakt jedzenie mają tu okropne ale ja radzę sobie z tym innaczej i przywoże jedzenie z Polski.Polskie mięso i kiełbachę a ostanio nawet kubełek kapuchy kiszonej i Polskiego kapuśniaku nagotował:):).

czy mi się udało, radzę sobie i robię to co lubię i za przyzwoitą kasę, mieszkam w Warszawie, prawie wszyscy moi znajomi też sobie radzą, pamiętajcie że kasa to nie wszystko....

tiny girl, Norwegia to dosyc specyficzny kraj i sama musisz sie zastanawic czy odpowiada Ci tamtejsze zycie.

jesli chodzi o prace to jest cudownie ja prace tlumacza dostalam od reki, i o razu nast dnia mialam zlecenia warunkiem uzyskania pracy innej niz malarz czy sprzataczka w Norwegii jest jezyk

to chyba zostaną ni wyspy bo jedyny język jaki znam to angielski :P

ale warto pytanie tylko czy kazdemu pasuje tutejsze zycie mnie nie do konca:/

my wracamy do Polski po 9 latach emigracji:D

w Polsce nic sie nie zminia i nize zmieni sie przez b dlugo

Polacy są wszędzie, więc nawet jeśli jesteś TU, na Wyspach, i tak czujesz się jak w Polszy. proponuje wam poczytać ... all that you can't leave behind na http://zniszczenitrzydziestoletni.blog.onet.pl/ facet ciekawie to widzi pozdrowienia z Irlandii

moim zdaniem nie ma co wracac,to jest moj osobisty poglad bo sama zamierzam wyjechac po maturze na studia, mam dosc obludy chamstwa i zazdrosci..oczysciscie nie dotyczy to wszystkich..jestem kosmopolita i uwazam to za ceche pozytywna,a Polska zostanie na zawsze w moim sercu ale bez przesady..;)

wszystko. Pare lat bylismy za granica na bdb stanowiskach zgodnych z wyksztalcewniem, zarobilismy na dom i reszte , mamy wszystko, pewnie,ze tam moze bysmy mieli jeszcze wiecej,ale tu nam dobrze, jestesmy u siebie. Szkoda zycia na umartwianie sie tulaczka za forse, jesli mozna miec w Polsce tyle,zeby zyc,robic to,co sie lubi, miec mnostwo nie tak zagonionych przyjaciól , znajome ulubione miejsca, zwyczaje , krajobrazy, jedzonko ,no i rodzine.

każdy miał przygodę ale po pewnym czasie to jest nudne a życie ucieka więc zamiast je marnować daleko od bliskich lepiej zrobić coś mądrego :) polska jest juz krajem nadającym sie do życia :) a zarabiać to można dużo wszędzie i zawsze trzeba tylko chcieć ;) a nie zwalać na innych :) teraz jechać to można na wczasy a nie do pracy ludzie :D

"miec mnostwo nie tak zagonionych przyjaciól"..nie wszyscy i nie wszedzie..mysle ze chodzilo o anglie..co do londynu to ja rzeczywiscie nie wiem co w nim widzicie ale jest wiele innych fajnych krajow..nie tylko wielka brytania i irlandia;/

W Polsce ,owszem da sie juz zyc, ale nie wszedzie i nie wszystkim :( W Warszawie ? Przeciez nie wszyscy moga mieszkac w Warszawie. a pozatem, gdybym zamieszkala w Warszawie, to tez byloby ok 500 km od moich rodzinnych stron , rodziny i przyjaciol :( Autorka topiku, najwyrazniej wie lepiej od tu zyjacych ,jak wygladaja realia zycia w Polsce. Nad czym sie wiec zastanawiasz ? Pakuj chlopa i wracaj ! Wiedz jedno, ze to co tu zastaniesz , bedzie calkowicie inne od obrazu jaki utkwil ci w pamieci . Ale raczej nie uswiadomisz sobuie tego inaczej niz przekonujac sie na wlasnej skorze :)

Osobiście, wolę w Polsce. Byłam przez jakiś czas za granicami, pieniądze większe...ale tu mam swoje mieszkanie, \" inteligentną\" pracę, etc Tam mieszkałam w wynajętym pokoju....zero własności, praca kelnerki.....dusiłam się....tu oddycham pełną parą. Ale zdaję sobie sprawę, że każdy ma inne potrzeby i wartosci.

Nie mieszkam w Polsce.Zyskałam wiele: - dobrą pracę - dobre pieniądze - możliwośc dalszej nauki - mogłam zamieszkac razem z chłopakiem - mój angielski znacznie się poprawił - zwiedzam świat - poznałam wiele różnych kultur -poznałam fajnych ludzi - znacznie dojrzałam - spełniam swoje marzenia i nauczyłam się gotować :))) Tęsknię za znajomymi i za rodziną ale loty są tanie , jest internet:) Zostanę tu jeszcze długi czas ale do Polski chyba wróce:) Ale będę miała wspomnienia na starość;)