Tu będziemy podlewać kwiatki - OGRÓDEK Nasz ...

Mnie też się zabrało na Leśmianowanie.... \"Mrok na schodach. Pustka w domu Nie pomoże nikt nikomu. Ślady twoje śnieg zaprószył, Żal się w śniegu zawieruszył. Trzeba teraz w śnieg uwierzyć I tym śniegiem się ośnieżyć - I ocienić się tym cieniem I pomilczeć tym milczeniem.\" Nastrój mój jest przeprzefatalny... brak mi Jego okropnie, dziewczyny, co się ze mną dzieje???...

Już czas ukochać w sadzie pustkowie bezdomne Ptaki niebem schorzałe i drzewa ułomne I plot, co tyle desek w złe stracił godziny że na trawę cień rzuca przejrzystaj drabiny. Już czas ukochać wieczór z tamtej strony rzeki i zmarłego sasiada ogród niedaleki... Iciemność,co,nim duszę sny do snu uprzątną żywi nas po kryjomu dobrocią pokątną już czas ciułać okruchy ostatniego znoju w ubogich złocistosciach zalekłego pokoju i skroń zlożyć w Twe ręce,wycieczone mgłami- I nie płakać-nie płakać wspólnymi siłami!

wycieńczone mgłami.

bądź niepoprawny.

i kapusta :D

kapusta z grzybami?... czy kapusta-głowa pusta ;)?

:*

:)

mmm, no i co ja z Tobą mam? :) same zgryzoty: spierzchnięte usta, za mocne i głośne bicie serca, i zaróżowione policzki - pewnie od buziaków kafeteryjnych...

Deko - tylko się tak nie uśmiechaj pod nosem ;)

W NICOŚĆ ŚNIĄCA SIĘ DROGA Poistniały czerwienie na niebiosów uboczu - Poistniały dla nikogo, samym sobie raczej - wbrew... I nie umiem powiedzieć, skąd uległość mych oczu Tym zarysom drzew na chmurze... Trzebaż oczom takich drzew?... Wiem, że muszę wypatrzeć w nicość śniącą się drogę. Odchodzimy gdzieś co chwila i co chwila brak nam lic... I nie mogę cię pieścić i nie pieścić nie mogę - Tylko patrzę w zmierzch za tobą i nie pragnę widzieć nic. Usta twoje - daleko! Usta twoje - tak blisko! Serce w żalu zatwardziałe do rąk białych weź i złam! Czy pamiętasz ów ogród - płot wysoki - mgłę niską? Mgła - to człowiek niepotrzebny, snem mi równy - taki sam! Coś tam o nas przez liście zaszeptało do cienia - Potoczyło się po drzewach - zrozumiało nas - i lśni W ustach twoich - tkwi chłodna odrobina znużenia - Więc pójdziemy do ogrodu! Poszukamy zmarłych dni! Jest tam ścieżka znajoma - i jest drzewo za bramą. Czy pamiętasz, jak się idzie? Trzeba minąć cały świat! Wdziej tę suknię, co wtedy!... Włosy uczesz tak samo! I pójdziemy do ogrodu... Ty idź - pierwsza... Pójdę w ślad...

ja sie z tej poezji zaraz popłacze

;)

Nie płacz, Deko, to ten Leśmian niedobry taki jest... Poezji nie mogą wszyscy czytać, na pewno nie wrażliwi na słowa...

ja lubie .. :)

a ja nie lubię czytać bo to jest czyjaś chwila w życiu szczególna czasem i nie zawsze potrafię ją pojąć dlatego czasem tylko piszę

Wiem, ja też lubię... Ale to b. niebezpieczne jest dla ludzi, których czasem łapią za nogi i duszę smutki. Leśmian powinien zrobić coś ze swoją pustką, a nie pisać ją i pisać - ja bym go wyleczyła z pisania ;)

ja juz nie pisze..

Ciało mówi do duszy: \"Jestem tu - w tych światach, Gdzie i ty się zbłąkałaś. Ta sama nam droga. Spojrzyj tylko: woń wdycham, tarzam się w kwiatach, Ocieram się o słońce, o sen i o Boga, O którym mówisz zawsze ze smutkiem, jak gdyby Smutek był wiarą... Spojrzyj: jestem teraz w lesie, Bawią mię złote bąki i czerwone grzyby I to, że drzewom wokół tak zazielenić chce się! Jeśli wolisz - każ mi się zapodziać na łące, A zobaczysz, jak zaraz swoją białość zmącę Purpurą rośnych maków, których dotyk nagły Budzi szczęście i życie tak jasno tłomaczy! Niech mię tylko kłos po oczach uderzy smagły, A już świat się rozwidnia i wiem, co świat znaczy. Nie przeszkadzaj mi wiedzieć! Milcz, dopóki drzewa Szumią, dopóki pachnie jałowiec i mięta! Milcz! Nie mówi się prawdy, lecz bez słów się śpiewa. Kłamie ten co zna słowa, a nut nie pamięta. Jam z tych światów, gdzie w ogniu grzech, śpiewając, pląsa, Gdzie płoną piersi, wargi i kły, chciwe strawy - Gdzie róża, krwią nabiegła, lilię białą kąsa, I gdzie jeszcze brzmi w słońce zielony wrzask trawy! Nie tłum owego wrzasku! Nie nęć mię w mrok głuszy! Nie gardź mną, nie opuszczaj! - Porzuć swe zaświaty Dla wspólnych zabaw ze mną\" - Tak ciało do duszy Mówi, a dusza - nikła i płochliwa mara - Słucha jego szeptów i przez łzy się stara Kochać te same kwiaty, rwać te same kwiaty...

ehh.. ja to dziś się popłacze narmalnie mówie Wam :)

wypłacz się agiie czasem pomaga

ale mi nie mósi pomagać..:) to tylko przez te wiersze i piosenki :)

musi*

dostałaś od życia dar który nie każdy posiada i przekleństwo jednocześnie wybieraj czy wolisz tą wrażliwość w sobie zdusić jak przekleństwo czy nosić dumnie na piersi jak dar

witam wieczorową porą :) Pomorzanka Marta On off agiie Piate... gnomek i reszta :)

witam witam :) o Ciebie sie juz zamartwiają:)

czytałam właśnie:) ale ostatnio nie mam czasu na nic...

\"Kiedy wnoszę do lasu znój mego żywota I twarz tak niepodobną do tego, co leśne, Widzę otchłań, co skomląc, w gęstwinie się miota I rozrania o sęki swe żale bezkreśne. Rozedrgana zielonym, pełnym rosy płaczem, Przerażona niebiosów ułudnym pobliżem - Kona z męki i tęskni nie wiadomo za Gzem, I cierpi, że nie może na ziemię paść krzyżem. I nie wie, do jakiego snu ma się ułożyć, I szuka, węsząc bólem, parowu lub jaru, Aby go dopasować do swego bezmiaru I zamieszkać na chwilę i w ciszę się wdrożyć. Czuję rozpacz jej nagą, czuję głód jej bosy, Jej bezdomność, gałęzi owianą szelestem, I oczy, które we mnie przez mętne szkła rosy Widzą kogoś innego, niż ten, który jestem.\"

On off... nie pieprz głupot ;) wcale tak nie jest! :D

Jest. :P