samotność w tłumie

Witam wszystkich! Po raz pierwszy zaglądam na fora, co oznacza że jest już chyba ze mną coraz gorzej. Od 7 miesięcy życie daje mi nieźle w kość. Tym razem ciężko jest się pozbierać. Może ktoś ma podobną sytuację, choć wolałabym by nie miał.

..takich jest na pęczki...mnie też się zawaliło i zastanawiam się nad lekarzem i leczeniem (to żeby nie zwariowac, sytuacji nie wyleczę...)

ja lekarza sobie daruje i tak nie jest w stanie mi pomóc

wiem że czas leczy rany, ale tak wolno płynie że nie wiem czy dotrwam w jednym kawałku do momentu kiedy wreszcie poczuję się lepiej

właśnie, lekarz nie pomaga to musi się sytuacja w życiu zmienić żeby było lepiej

sytuacja uległa zmianie, znowu poczułam się szczęśliwa, wrócił apetyt i wreszcie uśmiechałam się idąc np. do pracy. No cóż nie trwało to jednak długo, niedawno dostałam takiego kopniaka, że tym razem to nie daję sobie rady

hmmm

...a np. udowodnić sobie i światu że i tak nic nie może Cie tak naprawdę złamać, nie lubisz tego sportu? jak każdy inny wymaga treningu ale perspektywa wygranej daje kopa.

Najgorsze jest to ze człowiek ma świadomość wszystkiego co wokół niego się dzieje i wie czego nie powinien robić, ale.... Jak zwykle gorzej z realizacja, z czego to wynika ....z nastawienia z braku siły lub braku wystarczająco silnej motywacji

widac, mialam jakies przezycia ai musisz odreagowac

To klasyczna depresja. Może jednak psycholog by tu pomógł?

a i ja miałam niedawno przezycia...... jest mi ciężko, nie wiem kiedy zapomnę.... nie wiem kiedy będe mogła normalnie funkcjonować.... Na razie brak mi chęci do życia.... ile to jeszcze potrwa?... nie wiem...:-(

Przesyłam pozytywną energię. Masz kogoś z kim mogłabyś pogadać?

Człowiek wie co go trapi. Co powinien zrobić by poczuć się lepiej....tez to wie. Ale "szewc w dziurawych butach chodzi". Wiem co jest mi potrzebne bo sama pomagam stale wielu osobom w podobnych sytuacjach, ale jeśli chodzi o własną to ciężko jest pomóc samej sobie. Depresja .........raczej nie - zbyt wiele o niej wiem, raczej niemożność pogodzenia się z pewnymi sytuacjami.

tak, tak ja również jestem w stanie pomagać innym..... ale sama sobie nie potrafię pomóc. I tylko cierpię, w ukryciu płaczę..... i czekam na koniec tych męk..... czy kiedykolwiek nadejdzie??

nie wiem.........kiedy jest już wydawałoby się dobrze........wszystko powraca jak bumerang.........może nie pozostanie nic innego jak nauczyć się żyć z tym. A może kiedyś samo odejdzie niespodziewanie........a może to tylko pobożne życzenie.........

napisz o tym co sie stalo to moze ci ulzy???W necie jestes anonimowa ,wiec sprobuj...Psychologowie radza w takich sytuacjach wyrzucic z siebie bol ,zwierzyc sie komus ,ponoc to przynosi ulge.

robię to......ale to nie spowoduje że zapomnę...........ulga na jakiś czas.......

Ktok po kroku. Najpierw 5 minut ulgi potem 15. Wygadaj się.