czy mam prawo postawić go przed wyborem?

jestem związana z DDA (dorosłym dzieckiem alkoholika) raz mówi, że pójdzie na terapie bo chce, raz, że na żadną terapię nie ppójdzie.. a nie radzi sobie z tym, co zresztą odczuwam ja na sobie. Czy mam prawo postawić go przed wyborem albo terapia i my albo nie ma nas?

Moim zdaniem nie.

zastanów się tak: czy jesteś w stanie znieść takie zachowania jak te przez niego prezentowane przez resztę życia? Jeśli nie, powiedz mu to. Powiedz, jakie mogą być potencjalne konsekwencje takich zachowań i jakie proponujesz rozwiązanie problemu. To nie w terapii jest problem tylko w zmianie zachować, co trudno osiągnąć samemu - fakt, zwłaszcza jeśli się nie miało w życiu dobrych wzorców

a co do pytania jakie postawiłaś - tak, choć nie podane w takiej formie.

on musi mieć w Tobie wsparcie i czuc to!! to jest moje zdanie - jestem ddd

ze nie masz prawa go szantazowac. bycie z dda moze byc uciazliwe, ale nie zawsze jest to wina samego dda.

zgadzam sie. porozmawiaj i niech 'sam' dojdzie do tego wniosku;-)

żebyś dała sobie z nim spokój mówię z doświadczenia :O

rozmawiam, czekam.. ale nie widzę żadnych kroków poza słowami, dać sobie spokój ? cięzko jak się kocha.. tak wiem, że to może i zły sposób, ale ja już nie wiem co mam robić..

wiem, wiem, ze kochasz, ja też kochałam i zrobił ze mnie psychiczny wrak :O

ja Ci powiem tylko tyle > długo byłaś z nim ?

bije cie poniza?

"Powiedz, jakie mogą być potencjalne konsekwencje takich zachowań i jakie proponujesz rozwiązanie problemu. To nie w terapii jest problem tylko w zmianie zachować..." Musisz mu probowac wytlumaczyc jaklie sa konsekwencje , jezeli nie sprobuje skorzytac z pomocy, tak jak pisze do autorki bardzo wazne jesz zeby zmienil swoj sposob myslenia i zachowanie, a samemu to niemozliwe, niech zrobi to dla samego siebie (bedzie mu duzo lepiej i latwiej) i dla was:-)

nie nie cieleśnie, jak wpadnie w zły nastrój, albo jak ja mu zwrócę uwagę, że coś mi się w jego zachowaniu nie podoba, zaczyna krzyczeć, grozić samobójstwem, użalać, że niszczy mi życie..

4 lata :O

Samym takim zachowaniem niszczy Ci życie. Masz prawo zarządać od niego terapii.

a kiedy ja jestem na skraju, kiedy nawet myślę żeby odejść, żeby układać sobie życie sama on staje się znów tym cudownym facetem, w którym się zakochałam.. do następnego razu

no i tak będzie zawsze, bo tacy jak on kochają się pławić w swoim cierpieniu i grać ofiary, zwalając winę za swoje żałosne życie na picie rodziców :O

Irea on sam, bez terapii, nie da rady z tego wyjść. A Twoja miłość to zbyt mało aby mu pomóc. Musisz spojżeć prawdzie w oczy. Godząc się na taki stan rzeczy, jaki ma miejsce obecnie, całkiem niedługo sama będziesz potrzebować fachowej pomocy.

wiesz mam wrażenie, że dla niego taka sytuacja jest normalna i nie kosztuje go to tyle nerwów ile mnie.. ja zawaliłam jedną sesję, teraz nie mogę się uczyc do nastepnej bo myślę, myślę a on myśli, że jak powie "kocham Cię choć jestem zły" to już jest dobrze.. nie umiem tego od siebie odsunąć

iftar, ja już jestem pod opieką specjalisty.. przeszłam depresje ale z innego powodu choc może jego zachowanie się dołożyło do tego

niszczysz siebie

wyobazić sobie, co się robi z człowiekiem, jak 1/3 życia, przez całe dzieciństwo ktoś wmawia ci, ze jesteś nikim, ze nie jesteś nic wart, że jesteś mieciem, jak się boisz, jak nie masz w nikim oparcia i wiesz, ze nawet na swoich rodziców nie mozesz liczyć, jak cię biją, jak robią wszystko tylko po to, żeby się najebać, są po rpostu alkoholikami, czyli mają charakter alkoholika- a brak własnego, sa zupełnie obcymi i nieprzewidywalnymi ludźmi. Jeżeli myślisz, ze terapia wszystko naprawi, to jesteś w błędzie. Sama jestem dda, do tego jestem brzydka, nie mam nikogo mimo tego, ze 20. lat stuknęło mi już dawno i tak zostanie. jeżeli nie jesteś w stanie tego wytrzymac, to odejdź. Ale nie mów komuś, ze albo się zmieni , albo wypad, bo to mu tylko uświadomi, że nigdy nikt nie zaakceptuje go,. jeżeli nie zmieni się, nie będzie udawac kogoś, kim nie jest. Trudno. Ludzi, którzy mieli normalne dzieciństwo też się zostawia. Tak bywa. Daj sobie spokój z ciągłym wypominaniem tego, ze jego rodzice byli inni.

tak, tak i dziewczyna ma dawać robić z siebie szmatę tylko dlatego, że biedactwo miało ciężkie dzieciństwo :D u mnie w domu też był alkohol, też byłam bita, itd. ale nie niszczę kurwa życia człowiekowi, który mnie kocha !!!!!!

Ale za to w domu nie nauczyli cię czytać:( Przykre. napisałam, zeby go zostawiła, ale nie szantażowała. Nie powinna z nim być, jak jej to nie odpowiada. A ta terapia ma pomagać samym dda a nie otoczeniu, trzeba na nią chodzić latami a skutki najczęściej i tak sa bardzo ograniczone i marne. taka jest prawda. Trudno jest zmienić dorosłego człowieka.

Nikt przy zdrowych zmysłach nie twierdzi, że terapia wszystko zmieni. Natomiast daje sporo szansy, z której warto skorzystać. Ludzie z problemami, DDA, osoby uzależnione stosują szantaż emocjonalny na partnerach - taki jestem i już. Jak mnie kochasz to zaakceptuj. Jak nie, to idź sobie. To bardzo egoistyczny sposób patrzenia na świat. Może by warto zacząć wymagać od siebie samego??? Dla siebie i dla bliskich...

Tak, tylko pytanie, czy ten ktoś się zmieni, czy miną dwa lata, pochodzi tam, wszystko będzie praktycznie tak samo, a wkurwiona autorka będzie robić awantury, co jeszcze pogłębi stanowiska obu stron. Bo ja obstawiam to drugie. Pewnie ten facet dawno skończył 22 lata, prawda?

Jeżeli to faktycznie jest tak trudne do wytrzymania, to wypada zakończyć związek, możesz mu powiedzieć, co Ci nie pasuje, ale nie wypominaj mu, że to dlatego, ze jest dda, bo to trochę bez sensu:O Powiedz, co Ci nie pasuje i czego masz dość, nie daj sobie robić wody z mózgu i odejdź. proste.

O awanturowaniu się autorki, póki co, nie było mowy. Uważam, że powinna ona jasno postawić sprawę - albo oboje pracujemy nad zmianą sytuacji, albo ten związek nie ma sensu.

irae nie jesteś w stanie - kogo nie nauczyli, tego nie nauczyli, mój post nie odnosił się do tej części twojej wypowiedzi o zerwaniu :O i nie pluj jadem od razu :O