lęk przed bliskością DDA

W sumie to na skraju przepasci. Wiem, ze moj partner jest mna zmeczony, on potrzebuje okazywania uczucia, milosci. Ja mu tego nie potrafie dac.

A co ci szkodzi okazywać? I co tu jest do niepotrafienia? No, chyba, że nie chcesz.

a ja znam przegrana deske z innej troszke strony(juz nie jest taka mila jak tu) probowalam nawiazac konwersacje na jednym z forum,nie udalo sie oprocz glupkowatych zaczepek i niemilych odp.ta dziewucha nie prezentuje soba nic!

Czesc jestem na forum pierwszy raz równiez mam podobny problem.Znowu wsumie o nic posprzeczałam sie z chłopakiem o takie głupstwo a teraz nawet sie nie odzywa jakbym niewiem co napisała, tez bym chciała zeby czesciej mi mówił miłe słowa ale predzej je usłysze jak sama sobie je powiem.Rozmawiałam z nim na ten temat i było troszke lepiej ale znowu wróciło do normy.Czasami nie umiem z nim rozmawiac chciałabym miec pewnosc ze chce byc ze mna załozyc rodzine itd.Nie wiem gdzie jest problem stram sie czesto ustepuje ale to zaczyna mnie meczyc.Widze ze nie tylko ja mam takie problemy

Na tej stronie mozna zakupić kilka książek dla DDA Księgarnia Psychologiczna Przemiana www.przemiana.otwarte24.pl

cocinelka!! Nie wiem czy jeszcze wchodzisz na to forum, ale zaryzykuje. Napisz proszę do kogo chodziłaś na terapię. Szukam jakiegoś dobrego psychologa z Katowic lub okolic. A mój problem to podobny do waszego, też się wychowywałam w rodzinie dysfunkcyjnej, i najzwyczajniej teraz mam problemy z budowaniem związku. Będę ogromnie wdzięczna za wszelkie informacje. Pozdrawiam:)

mam dziwny problem, tak bardzo boję się bliskości że nie jestem w stanie odwzajemnić uśmiechu do mężczyzny, który co najzabawniejsze podoba mi się. W takiej sytuacji zaczynam panikować, uciekam wzrokiem, a później mam kosmiczne wyrzuty sumienia. strasznie mi z tym źle, bo bardzo pragnę bliskości drugiego człowieka i tak samo bardzo boję się sobie na to pozwolić. Mam 21 lat i żadnego związku za sobą, bo te "związki", których doświadczyłam w gimnazjum nie są godne nazywania związkami. Jak sobie z tym poradzić?

bylam poltora roku ponad z chlopakiem z dda.Na poczatku bajka jak to zawsze,po pewnym czasie nastapilo znaczne ochlodzenie,on juz tak czesto nie mowil,ze kocha,srednio sie staral,wrocil do grania na kompie,od czego jest uzalezniony,marihuany i wkoncu ostatnio zerwal definitywnie tlumaczac,ze ON CIAGLE MA WATPLIWOSCI CZY MNIE KOCHA CZY NIE,bo raz wydaje mu sie ze tak,raz nie.Wczesniej juz mi to mowil,myslalam,ze to chwilowy kryzys. ale pozniej przeczytalam ze DDA czesto maja takie ciagle dylematy. nie sa pewni niczego,etc. chcialabym go zrozumiec.czy to prawda?

sardynk6 poradziłaś sobie? jest teraz lepiej? mam tak samo jak Ty