boję się ciązy i porodu.panicznie

ciągle o tym myślę. Ten strach, ból, lęk, odpowiedzialność. Strasznie panikuję(czy donoszę, czy dam rade, czy nie poronię, czy zdołam urodzic, czy dam radę bólom,czy udzwignę ten brzuch).panika w oczach.A lata lecą.

to mozemy przybic piątkę. jestem w 13 tygodniu - mam taki spadek nastroju i doła ze chyba sie wykończe - wszystko ze strachu - siedze i wyje - co ja sobie zrobiłam......

a ja sobie wyobrazam ze jestem w ciązy, chodze prosto,dotykam swój nabrzmiały od jedzenia brzuch, wstaję, chodzę jem i tez mówię'co ja zrobiłam", nie chcę, ...to straszne

Nie należy myśleć NEGATYWNIE! :) rozumiem że jest strach p5rzed nieznanym ale po co dołować się myślami typu ,,czy czasem nie poronie"?

dziewczyny, nie szalejcie!ty pierwsza-najpierw zaciąż bo to nie takie proste, a ciąża-no cóż da się przeżyć i poród też ty druga - też tak miałam, nie myśl o porodzie, olej to, natura ci pomoże i ludzie też, nie bedziesz sama ;)

a ja sie najbardziej boje bolu podczas porodu

wyobraźcie sobie że większej panikary niż ja w życiu nie spotkałam! a teraz - synek ma 3 m-ce i wszystko przeżyłam. Jak się kocha to wszystko inne się nie liczy

bo to jakas obsesja...

Bo najważniejsze to nastawić się mocno psychicznie że będzie boleć a druga sprawa nie cackać się sama ze sobą tylko dać siebie wszystko by urodzić :) jeśl ito się połączy to będzie bez problemu :)

Juhasowa-No coz moge ci powiedziec jedynie to--JEDNA SIE NADAJE NA MATKE A DRUGA NIE:) Skoro niemasz instynktu macierzynskiego to lepiej zebys na sile sobie dzidziusia nierobila,nie dla kazdego jest dziecko pisane.Masz racje ,i ciaza i porod,to sprawa nie na zarty powazna,kazdy i ciaze i porod przechodzi inaczej,mimo to zawsze idzie z tym duzo poswiecenia z twojej strony i partnera rowniez.

ja zrobilam tak : chcialam dzidzie, zaszlam w ciaze, przecierpialam (bo nie jest to najfajniejszy stan), chociaz psychicznie druga polowe przebylam cudnie, nie czytalam nic , kompletnie nic o porodach (tylko te bardzo potrzebne informacje, ale zadnych opowiesci, wylaczylam sobie z mozgownicy ze porod boli a teraz trzy miesiace po porodzie powiem tak- ciaza pikus, porod [pikus (chociaz mialam ciezki zakonczony cesarka) ale ten pieprzony polog to moglby byc nam oszczedzony ( mowie tu o noszeniu kilka tygodni podpasek, odbiciu w lustrze i oponie na brzuchu- ktora dzieki bogu juz zgubilam) nbo i jeszcze u tych po cesarce dochodzi bol a dzidzie kocham na zycie i jeszcze raz bym dla niej to wszystko przeszla gdyby trzeba bylo

Każda normalna kobitka boi się i ciąży, i porodu, i połogu. I tej wizji dziecka płaczącego 24 godziny na dobę. Ja zaniedbana, bez czasu na relaks, książkę, kąpiel i tylko to dziecko, mały terrorysta, któremu trzeba podporządkować wszystko. Brr.... Każda się boi, a już zwłaszcza przy pierwszej ciąży, tylko nie każda o tym mówi - taka jest prawa. Ale chęć posiadania dziecka, chęć dania nowego życia zwycięża w większości przypadków i nazywana jest instynktem macieżyńskim :) Ja bałam się porodu jak niczego w życiu, i nie zachodziłam w ciąże latami. Aż któregoś dnia po prostu wpadłam. Będzie co ma być. Jakoś miliony kobiet na przestrzeni milionów lat rodziły dzieci, a miały sto razy gorzej od nas - zero znieczuleń, badan prenatalnych i tak dalej, a jakoś gatunek ludzki przetrwał :)

idzcie za mnie wyrwac 2 zeby to ja pojde urodzic za ktoras z was :D

ja też miałam takie schizy...każdą drobnostka sie przejmowałam. Nie wychodziłam nawet na początku do miata żeby nie nawdychać się spalin, bo poronię...i choć ciążę miałam wymarzoną - zero komplikacji, żadnych mdłości, depresji, to wciąż się bałam o dzidziusia...to normalne..a poród??? Owszem boli, ale czym jest kilka godzin bólu w stosunku do całego życia!! A ten ból nie jest wcale taki straszny jak o nim niektórzy piszą...moze to głupie, ale ja na porodówce mówiłam sobie w myślach \"To nie jest ból - to tylko takie dziwne uczucie\" - i o dziwo pomagało. rodziłam 3 godzinki, z czego bolało 1,5! wiec jak widać nie jest tak źle.