znowu mi źle

jak w temacie :(

mi też

mi też żle :-(

Od radości, że niezależna, samodzielna i w ogóle, po totalną rozpacz, bo samotna i przestraszona. Huśtawka uczuć trwa.

"(...)najlepszym lekarstwem na cierpienie mózgu jest rozszerzenie serc naszych, zjednoczenie się z przyrodą(...)"

"(...)Patrz Pani i podziwiaj choćby wodę, starczy Ci na długo. Przypatruj się gwiazdom, ptakom, żywiołom; śledź rozrost drzew, wsłuchaj się w wichry, pij wonie i barwy, a wszędzie znajdziesz cuda niesłychane, wiecznie trwające, doświadczysz rozkoszy niewypowiedzianych. Wystarczy Ci to zupełnie za życie wśród ludzi. Nie patrz tylko okiem pospolitaka; bo wtedy najpiękniejszy śpiew ptaków będzie krzykiem; najwspanialsze lasy-opałem; w zwierzętach zobaczysz tylko mięsop na pokarm; w łąkach siano; bo wtedy zamiast czuć...będziesz obrachowywać. wszyscy są takimi. Jest niewielu, którzy z księgi przyrody czytają i biorą dla siebie pokarm żywota(...)"

Chciałabym móc zachować stan mojej duszy z wieczora, kiedy życie wydaje mi sie piękne i pełne możliwości, ale w nocy i nad ranem ono ucieka, a ja znów zdaje sobie sprawę z tego, że obok nikogo nie ma, że jego miejsce jest puste i łóżko robi się za duże, a głowę wypełniają przygnębiające myśli.

A do tego dziś rano doszłam do zgubnego wniosku, że oddałabym i niezależność, i samodzielność i nawet mogłabym być nieszczęśliwa, byleby tylko być nieszczęśliwą z nim. Minęło 8 miesięcy, myślałam, że już jest ok, ale nie jest. Nie wiem czy kiedykolwiek będzie. Czas mija mi tak szybko. Mam dużo zajęć. Praca mnie pochłania przez większą część dnia, ale wolałabym w ogóle nie mieć wolnego czasu, żeby nie myśleć.

a ja Cię pocieszę... wczoraj wróciłam do człowieka który był kiedyś moją pierwszą miłością...5 lat nie byliśmy razem...całe 5 lat... a On nadal mnie kocha...miłe to jest...mam nadzieję, że kiedyś uda mi sie odwzajemnić jego uczucie...

Najgorsze jest to, że ja wierzę, nawet głęboko wierzę, że my się kochamy. Z czystej głupoty zniszczyliśmy to co mogło być, a teraz chyba dzieli nas zbyt wiele, by można to było naprawić. Mamy ze sobą kontakt, ale to nic nie zmienia. Ja nie chcę mieć w nim przyjaciela, do histerii doprowadza mnie myśli, że stanę się dla niego tylko wspomnieniem, że nie będę częścią jego życia.