BŁAGAM POCIESZCIE MNIE !!!PŁACZE CO DNIA..PROSZE O RADE..

mam depresje i mam już 26 lat ..depresja głownie wziela sie z nieleczonej kiedyś nerwicy lękowej ... ogólnie me yzcie to porażka.. musze sie zwierzac na necie bo nie mam nikogo komu bym mogla.. cierpie bo nie mam pracy ..i nie wiem czy jest gorsza porazka dla osoby w mym wieku nie mieć pracy..moje kolezanki z liceum pracują i wiekszosc ma rodziny już a ja nic..nie mysle nawet o rodzinie..nie wiem co dalej będzie.. mam cudownego faceta ale tylko to ..a marzenie me to wreszcie mieć prace...

masz tego cudownego faceta... to już powód do szczęścia... nawet nie wiesz jak ogromny... jak Go stracisz to sie przekonasz...

skąd jesteś? jak ze śląska to znam dobrego terapeutę który może pomóc za niewielkie pieniądze

facet ok .masz go ale jak mozna w tym wieku nie pracować ????????nie kapuje!!!!!!!!!

jestem z krakowa:(

a szukasz pracy czy tylko narzekasz?

skoczyłaś jakies studia? jaki masz fach? w Krakowie chyba nie jest az tak trudno o prace?

CZY MOZESZ nAM COŚ BLIŻEJ OPOWIEDIZEĆ? CZY MOŻESZ LICZYC NA RODZINĘ?

nie masz pracy ? czy ty oby nie za bardzo użalasz sie nad soba? wiesz...mamy w tej chwili takie czasy że o pracę naprawdę nie trudno....wystarczy ruszyć się i poszukać czegoś najbardziej odpowiedniego...

no własnie koncze studia za rok :( ale jest to pedagogika wiec ciezko o prace:(

skoro masz tego swiadomosc, to kiepsko, ze zaczynałas studia, ktore jedyne co dają to mgr przed nazwiskiem... Ale lepsze to niz nic... pomysl od razu nad jakimis studiami podyplomowymi... a pracy poszukaj, ale tak naprawde bo nie wierze, ze jest az tak źle w Krakowie

jest praca w krakowie ale dla kelnerek i w sklepach a ja nie nadaje sie do tej pracy ..jestem niesmiala i w ogóle..i to mój problem :(

Można pracowac nawet podczas studiów. Mam koleżanki, które podczas studiów pracowały jako kelnerki a studiowałyśmy prawo więc tez pracowały poniżej swoich kompetencji. Praca a inne elementy życia?

w krakowie nie jest zle? jasne ze nie ..wszedzie pelno pracy dla fryzjerek i kelnerek ale taka osoba jak ja nie moze znalezc pracy.. uwierzcie mi ..choroba ze mną wygrywa na razie :(

To pracuj na zmywaku,gdziekolwiek. Jak chcesz byc pedagogiem jak ty się wstydzisz?

Cześć komiczne:-)

ludzie nie mam znajomosci żadnych ..moje kolezanki które dostaly prace mają ją po znajomosciach głównie ..jak tu sue nie załamywać ?:( niesmiala i chora na depresje oraz nie mająca znajomosci ..to ciezkie.. mam stwierdzoną depresje ale i tak większosc z was nie wierzy ze to naprawde ciezka choroba:(

Nie martw sie Najciemniejsza godzina jest zawsze tuz przed switem :) jestes o krok od lepszego zycia... a moze w tej chwilki wszystko zaczyna sie juz zmieniac :))

czasem mam dni ze wcale nie jem ani nie wstaje z łózka ..nawet psychotropy nie pomagają :(chce znalezc bardzo prace ale nie wierze ze mam szanse:( nie mam wsparcia ze strony rodziny żadnego ..:(

jak wygląda twój normalny dzień?

mój normalny dzień :( płacz , leżenie w łóżku i czarne mysli ... nauka ... nie wiem co jeszcze:(

*Twój

psychologa, bo najpierw musisz uporac sie z własna psychika, jak ją uleczysz to wszystko następne pojdzie już łatwiej.:)

najgorszy problem ze nie mam wsparcia ze strony nikogo . mój facet ciagle pracuje i nie mamy czasu nawet rozmawiać ze sobą ..mam juz dosc ...:(

jak pojde do psychologa znowu zajmie mi to lata zeby sie wyleczyć a wtedy juz bede miec prawie 30 lat ..jak mozna w tym wieku cos zaczynać jak ini już maja w tym wieku prace ,rodzine i wszystko?:(

A znajomi? Masz jakiś?Po co płaczesz?Co Ci to daja? Nawet jak sie dzieje najgorzej na świecie to trzeba zrobic wszystko by zminimalizować straty a Ty płaczesz jak stara wdowa.

W Krakowie jest beznadzieja z pracą...Wymagania wielkie do pracy za psie pieniądze i to wszystko... Niemniej jednak coś robić trzeba, więc idź do tej pracy \"poniżej kwalifikacji\" i pomyśl o własnej działalności. Wcześniej jednak skorzystaj z porady jakiegoś terapeuty...albo po prostu z kimś pogadaj, tak szczerze, czasem dobre słowo od drugiego człowieka jest najlepszą terapią. i głowa do góry, nic nie robiąc ze swoim życiem-nic nie zdziałasz

powinnas isc do psychologa, bo tutaj raczej jego interwencja jest konieczna... mieszkasz z rodzicami? ma Ci kto pomóc?

jak widzisz sama nie potrafisz sie z tym uporać wiec potrzebna ci jest pomoc specjalisty. jak tego nie zrobisz to dalej bedziesz sie z tym męczyć i życie bedzie ci uciekac przez palce!