Temat - Kirene.

Może być muzyka? I dlaczego nie jesteś silna w kuchni? Powtarzam to nie od dzisiaj - kuchnia jest najbardziej naturalnym i sprzyjającym dla kobiety środowiskiem. :-)

Nie dla każdej, Psedło :) Dla mnie średnio, jakoś tam gotuję, nikogo nie otrułam, ale nie lubię.

Nie rozumiem, Kirene, jak nie można lubić gotowania... Ech!

u Grzesiuka w "5 lat kacetu" jest taki śliczny dialog na temat pracy (kapo pyta się bohatera, dlaczego ten miga się od lżejszej pracy, uciekając do cięższej, a odpowiedź brzmi "jakbyś dal mi taką pracę, ze bede stać i patrzeć, ale to bedzie się nazywać praca, to też bede uciekać do czegokolwiek innego"). Cytat niezbyt dokładny.

Kiedy gotowanie nie jest żadną pracą. To przyjemność i rozrywka.

Zależy od okoliczności...ja musiałam bardzo wcześnie przejąć prowadzenie domu...musiałam, to jest kluczowe slowo.

Prowadzenie domu nie jest równoznaczne z przyjemnością płynącą z "uprawy kulinariów", Kirene.

Skoro od samego początku był to obowiązek (a narzuć obowiązki nastolatce), to nie było czasu na dostrzeżenie najpierw przyjemności. Proste.

Nie do końca, Kirene. Ja od piątego roku życia zostawałem sam w domu. Mam za sobą wiele kuchennych doświadczeń, jak na przykład gotowanie kisielu przy pomocy grzałki elektrycznej.

A musiałes? Nie. Ja musiałam zacząć gotować, bo nie bylo komu.

Owszem, Kirene. W trosce o przetrwanie. Bardzo często byłbym po prostu głodny. Moja mamusia była zbyt zatyrana, żeby się drobiazgami zajmować.

Uuuu, a to wspólczuję Tobie. Serio.

Żeby była jasność, Kirene. Moja mama była zapracowana nie dla kariery albo podobnych fochów. Ona tyrała z całym poświęceniem dla swojej rodziny - przede wszystkim - dzieci.

Współczuję tobie sytuacji, nie komentowałam mamy jako takiej, coś tam o życiu wiem i zdaję sobie sprawę z tego, że bywa różnie. Bywam zlosliwa, ale bez przesady... poza tym ciągle uwazam, że ludzie są w porządku, więc z zasady automatycznie zakładam, że np. zatyranie mamusi wynikało z konieczności, a nie kaprysów.

Mojej mamusi akurat tak. Rozejrzyj się, Kirene, i pomyśl, ile mamuś "robi właśnie karierę" kosztem swoich dzieci?

Jeżeli ową mamusię znam i wiem, jaką ma sytuację, to nie musze niczego zakładać z góry, prawda? Jeżeli nie znam, to zakladam wersję konieczności.

Kiedy "realizacja zawodowa" oraz "kariera" są teraz paradygmatem naczelnym, więc nie wolno niczego innego zakładać.

nikt mi nie bedzie mówic, co mam zakładać, a czego nie :P

Tak sądzisz, Kirene? A może to jedynie pobożne życzenie?

moje przekonanie...wystarczy :P Oczywiście, jestem swiadoma tego, że postrzeganie świata jest uwarunkowywane przez rozmaite okoliczności, których wpływu nie jestem zapewne świadoma... itd. chyba nie mam dzisiaj nastroju na przelewanie z pustego w próżne, oddale sie więc do obowiązków, do miłego pisania.

Do zobaczenia, Kirene. :-) Dziękuję. :-)

Kirene, zmykam. Do widzenia. Udanego łikendu. :-)

Dzień dobry, Kirene. :-)

Kirene, gdzie żeś?

gdzie? jak zwykle, na stronie kafeteria.pl :P

Miło Cię widzieć, moja koleżanko. Co słychać w miłym memu sercu mieście Gdańsku?

w Gdańsku nie tak dawno temu rozpoczł się Jarmark Dominikański i przypadkiem byłam na ceremonii otwarcia :) Bardzo ładnie było :) I był tam taki Anioł...dawno nie widziałam tak niesamowicie atrakcyjnego mężczyzny...Miłe przeżycie estetyczne ;)

Ależ przecież aniołowie są istotami bezpłciowymi, Kirene. Skąd więc skojarzenie z mężczyzną? Anioł=mężczyzna, to jakieś kompletne nieporozumienie. Przyznaj się, Kirene, spożywałaś wczoraj alkohol?

:-) Na Jarmarku byłem jeden raz. Dwadzieścia dziewięć lat temu. Pamietam tłumy ludzi. Nic i nikt mnie więcej w taki tłum nie zaciągnie. :-)

Nie spożywałam :) Rzadko spożywam alkohol, bo to jedyna rzecz, której mój metabolizm nie lubi. Mężczyzna przebrany za Anioła, oczywiście :) Piękny był.