czy ktos zawsze trzymał sie na uboczu

tak, to na pewno introwertyzm, i dlatego wlasnie, ze tak jest, to chyba nie sposob tego zmienic, bo jak? udawac kogos innego? przymuszac sie do roznych sztucznych sytuacji? ciezko jest... i z ludzmi i bez nich...

Nie udawać, odkryć, zrozumieć i zaakceptować siebie. A ludzi sobie \"dozować\" by nie \"przeciążyć\" się nadmiarem bodźców.

Ludzie są beeee:P:P:P

Witam ja też:)

Mam pytanie czy czasme nie czujecie się głupio ze was nie ciagnie do ludzi??? Ze nie jesteście ciągle pozadomem wśród ludzi?? Jak spędzacie wolny czas??

ja to mam totalnego pecha zawsze to ludzie z innymi osobami sie chciały przyjaznić nikt mnie nawet nie starał się poznać jaka naprawde jestem ale trudno

ja czsami czuje sie głupio ze mnie to totalna dzikuska jesli chosdzi o wolny czas to roznie czsami wychodze mimo ze nie lubie zbiegowisk to chodze na rozne koncerty wystawy do kina powoli się oswaja zaczynam sie zastanawiac jak ja kiedys chodziłam do szkoły skoro tam tłumy ludzi to było dla mnie bardzo meczace

sama czy z ludźmi chodzisz do kina, na wystawy???

Ja za to uwielbiam tłumy, zbiegowiska i ludzi - ale na poziomie pogadanki o pogodzie.:)

Ja też jestem totalny oszołom czasem wole bardziej towarzystwo tylko swoje niz gdzies wyjsc z ludźmi...:/ głupio sie z tym czuje, ale wole... eh...:? czy to normalne????

z siostra ale nie tylko

prawie zawsze siedze w domu,nigdzie nie chodze ,nie lubie narzucać sie ludziom i szukac przyjaciół na musa

teraz przyszły wakacje i ogólnie to nawet nie mam z kim gdzies wyjsc...:/ nawet jakbym chciala.... to jest najbardziej dołujące...musze jakieś pracy poszukać zeby jakoś czas zabić:/

problem w tym ze nie do konca chce mi sie isc do tej pracy i poznawac nowych ludzi...:/

Mój 19-letni syn ma ten sam problem,trudno się asymiluje w nowym środowisku,jest nieufny,ma kolegów,ale ani jednego przyjaciela...jest nieśmiały,więc zamiast bywać w dyskotece siedzi z książką w domu...bardzo mnie martwi ta sytuacja:(

ja tez sie nikomu nie narzucam przestałam zabiegać o przyjazn innych nie raz ludzie dawali mi do zrozumienia ze jestem kosmitka nie chcieli mojego towarzystwa takie odrzucenie boli ale coz

życie jest do dupy

no tak, prawda Dreamer - ludzi dozowac, tylko co zrobic, jak sie wykruszyli wszyscy i zostalo sie samemu... z takiej sytuacji kazdemu jest trudno wyjsc, a introwertykom to juz ma maxa... Kwiat jabloni - czuje sie glupio, bardzo glupio. jest mi przykro, ze nie zyje wsrod ludzi, bo ich jednak potrzebuje (nie jak kiedys myslalam, ze lepiej mi bez nich), ale tez glupio z ta swiadomoscia, jakie to jest nienormalne :O tak jak Wstalo slonko - totalna dzikuska :O i ludzien nie chca mojego towarzystwa... kiedys sie pojawiali, tylko w sutuacjach jak do czegos bylam potrzebna, teraz widac juz nikomu nie jestem...

a...b... Może po prostu "ten typ tak ma" i po prostu tak lubi. Nie przejmuj się tak bardzo, ewentualnie spróbuj z nim pogadać, czy to nie wynika z nieśmiałości, obaw (to czy Ci powie, to zależy od tego, jaki macie kontakt) - jeśli tak, wówczas możesz zastanowić się, co by mu doradzić, jak pomóc. Ale po prostu niektórzy zdecydowanie wolą posiedzieć z książką niż dyskoteki (ja tak mam i nie żałuję, choć ma to minusy też spore). Fajny przykład akceptacji takiej wyizolowanej dosyć osoby dziecka jest u Whartona w książce "Wieści" (postać Ben'a - oczywiście sądzę, że bardzo podobna do prawdziwego najmłodszego syna pisarza). Ona też pokazuje, jak różni są ludzie - nawet najbliżsi - choćby dzieci narratora, on sam, jego żona. I że te różnice mogą być piękne, choć często bywają jednocześnie trudne.

Może właśnie w tym rzecz,jeśli raz się człowiek sparzy....Ale mój Marcin jest wprost sparaliżowany w każdej nowej szkole....mija duuuuużo czasu nim się z kimś zakumpluje,o zwierzeniach nie ma mowy!Zawsze był poważny,może wynika to z faktu,że kilka razy nieomal rozstał się z życiem....ma paskudną astmę,może choroba tak na niego wpłynęła?Smutno mi ,że jest samotny,bo rodzice to nie to samo co rówieśnicy:(

mam to samo :(

ja chyba nigdy sie nikomu nie zwierzałam nawet matce dobrze ze mam rodzenstwo :)

kolejna taka - teraz będzie mocne teoretyzowanie - ale po prostu spróbować nawiązać jakąś znajomość - może w pracy czy szkole, może na jakiś kurs, język się zapisać, spróbować znaleźć jakąś grupę ludzi, których łączy pasja (ale taką, gdzie to jest dopiero początek grupy - bo chyba łatwiej, mi przynajmniej - dołączanie do zgranej już grupy to jak dla mnie inna bajka), a może przez internet nawet (nawet, bo internet jest dosyć specyficzny, no ale przy poświęceniu pewnego czasu można poznać naprawdę ciekawych ludzi)

miałam to samo czasami mam wrazenie ze warto sie wogole staracie ludzie zawsze wybiora osobe wygadana itp

To prawda, dzieci tych samych rodziców,a różne jak dzień i noc.Moja córka jest przebojowa....czasem wręcz cwaniara.Potrafi się znaleźć w każdym środowisku, idzie przez życiejak burza....:)

Dreamer - a myslisz, ze nie probowalam? to juz trwa kilka lat i juz mnie przeroslo... zawsze bylo to samo - okazywalo sie, ze i tak kazdy mial mnie gdzies i totalne zapomnienie, a ja ile mialam sie narzucac? ile mozna sie upokarzac? nie umiem sie pchac tam, gdzie mnie nie chca. i tak te wszystkie proby tyle mnie kosztowaly, ze brak slow, bo jestem i niesmiala i malo odwazna, a tu tylko cios za ciosem... teraz jestem w jezszce gorszej sytuacji, bo jestem bezrobotna i naprawde czasem nie ma do kogo ust otworzyc. przez internet tez nic nigdy nie wypalilo, chyba jestem totalnie nienormalna wobec tego :(

ja ogólnie lubie czesto byc sama... posiedzieć z ksiażka czy obejzec film... sama nie wiem wole poprostu... jak juz pislaam czasem wybieram to zamiast towrzystwa...:/ tylko najgorsze jest to uczucie ze to jest nienormalne... ze powinnam przeciez byc wsród ludzi i w ogole ale ja najswobodniej sie czuje ze sobą...eh:( jestem nienormalna

kwiat jabloni - mam identycznie.

Ja też ze zwierzaniem najbliższym, tym bardzo ważnym mam ogromne problemy. Więc całkiem możliwe wg mnie, że to nie wynika z tego, że kilka razy prawie rozstał się z życiem. Ale może to pośrednio jakoś wpływa na jego postrzeganie siebie. Przyznam szczerze, że mi się dużo lepiej zwierza osobom z którymi mam kontakt internetowy (tym zaufanym) - ale zresztą jak widać, uzewnętrzniam się w ten sposób całkiem łatwo nawet obcym. To chyba kwestia tego, że w ten sposób wydaje mi się jakoś to "bezpieczne". Muszę spróbować, czy uda mi się przeniesienie zwierzania tym zaufanym osobom do "realności".

kolejna tak podpisuje sie pod tym ja tez wiele razy próbował i co nic chodziłam na kursy oby to jedne poznawałm ludzi ale to zwykłe czesc bo i tak szłam w odstawke